Jerzy Hausner

Jerzy Krzysztof Hausner (ur. 6 października 1949 w Świnoujściu) – polski polityk i ekonomista, profesor nauk ekonomicznych. W latach 2001–2005 poseł na Sejm IV kadencji oraz minister w rządach Leszka Millera i Marka Belki, w latach 2003–2005 wiceprezes Rady Ministrów, członek Rady Polityki Pieniężnej w kadencji 2010–2016.

Jerzy Hausner

Jerzy Hasuner (2021)
Pełne imię i nazwisko	Jerzy Krzysztof Hausner
Data i miejsce urodzenia	6 października 1949 Świnoujście
Minister gospodarki i pracy[1]
Okres	od 7 stycznia 2003 do 31 marca 2005
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Jacek Piechota[2]
Następca	Jacek Piechota
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 16 czerwca 2003 do 31 marca 2005
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Minister pracy i polityki społecznej
Okres	od 19 października 2001 do 7 stycznia 2003
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Longin Komołowski
Następca	Jacek Piechota
Odznaczenia

Jerzy Hausner (drugi od lewej) w 2005

Życiorys

Syn Jerzego i Ireny^[3]. Absolwent Publicznego Liceum Ogólnokształcącego nr I im. Mikołaja Kopernika w Opolu z 1967. Ukończył studia w Akademii Ekonomicznej w Krakowie, następnie podjął pracę na tej uczelni. W 1980 uzyskał stopień doktora, w 1988 habilitował się na podstawie dorobku naukowego oraz pracy pt. Branżowe grupy nacisku w gospodarce socjalistycznej. W 1994 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w ekonomii politycznej oraz gospodarce i administracji publicznej. Jest autorem i współautorem ponad 600 publikacji naukowych^[4], a także założycielem Katedry Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (obecnie Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej).

Od 1965 do 1979 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, a następnie Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Był także członkiem Socjalistycznego Związku Studentów Polskich.

Od 1970 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1982 został I sekretarzem komitetu uczelnianego na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, a od 1986 do 1990 był sekretarzem ds. nauki komitetu krakowskiego PZPR^[5]. Był szefem doradców wicepremiera Grzegorza Kołodki w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, następnie pełnomocnikiem rządu ds. reformy zabezpieczenia społecznego i podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Pełnił też funkcję społecznego doradcy prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w ramach powołanego w 1996 zespołu doradców ekonomicznych.

W latach 2001–2005 sprawował mandat posła na Sejm IV kadencji, wybranego z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu krakowskim. W październiku 2001 wszedł w skład gabinetu Leszka Millera jako minister pracy i polityki społecznej. Po zmianach strukturalnych w administracji rządowej od stycznia 2003 był ministrem gospodarki, pracy i polityki społecznej, od czerwca tego samego roku także wicepremierem. Firmował swoim nazwiskiem plan rządu naprawy finansów publicznych (tzw. plan Hausnera), który w większości nie doczekał się realizacji. Zachował stanowiska wicepremiera i ministra gospodarki i pracy w rządach Marka Belki (od maja 2004). Krótko pełnił tam też obowiązki ministra zdrowia.

W lutym 2005 odszedł z Sojuszu Lewicy Demokratycznej i klubu parlamentarnego tej partii. Wraz z przewodniczącym Unii Wolności Władysławem Frasyniukiem i Tadeuszem Mazowieckim zaangażował się w utworzenie na bazie UW nowej formacji politycznej – Partii Demokratycznej. Z rządu odszedł 31 marca 2005. Na pierwszym kongresie PD objął stanowisko wiceprzewodniczącego partii, z jej listy bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w tym samym roku.

13 stycznia 2010 Senat (z rekomendacji senatorów Platformy Obywatelskiej) powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej^[6]. Wszedł w skład Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk^[7].

Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego oraz Polskiego Komitetu ds. UNESCO, został też przewodniczącym rady Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej^[8]. Twórca koncepcji międzynarodowego kongresu ekonomicznego Open Eyes Economy Summit, a także przewodniczący jego rady programowej^[8]. Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności^[9]. Powoływany w skład rady programowej Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie oraz rady Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK^[10], a także zespołu eksperckiego Komisji Europejskiej High Level Industrial Roundtable „Industry 2030”^[11].

Życie prywatne

Żonaty z Marią, ma dwie córki (Katarzynę i Martę). Jest bratankiem Krzysztofa Hausnera, piłkarza Cracovii i reprezentanta Polski^[12]. Jego przodkowie przybyli na ziemie polskie do wsi Tarnawiec w okolice Leżajska z południowych Niemiec w latach 80. XVIII wieku w ramach akcji osadniczej prowadzonej przez cesarza Austrii Józefa II^[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1996, w uznaniu wybitnych zasług w służbie publicznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[14]. W 2015 uhonorowany Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego^[15]. W 2016 wyróżniony odznaką honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”^[16].

Otrzymał Nagrodę Kisiela (2004), Nagrodę im. Władysława Grabskiego przyznaną przez Konfederację Lewiatan (2005)^[17], Nagrodę Naukową im. Mikołaja Kopernika (2020)^[18] oraz Nagrodę im prof. Aleksandra Gieysztora (2022)^[19].

Wyróżniony tytułem doktora honoris causa Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (2019)^[20] i Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (2021)^[21]. W 2021 otrzymał Nagrodę 100-lecia ZAiKS-u^[22].