Jerzy Potulicki

Jerzy Potulicki-Skórzewski (ur. 27 lipca 1894 w Kaltenleutgeben, zm. 15 sierpnia 1950 w Abidżanie) – polski hrabia^[1], wojskowy, dyplomata, podporucznik armii Cesarstwa Niemieckiego, rotmistrz Wojska Polskiego, bobsleista, uczestnik Zimowych Igrzysk Olimpijskich w St. Moritz w 1928 roku.

Jerzy Potulicki-Skórzewski

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1894 Kaltenleutgeben
Data i miejsce śmierci	15 sierpnia 1950 Abidżan
Obywatelstwo	polskie
Odznaczenia

Życiorys

Urodzony w Austro-Węgrzech w Kaltenleutgeben, jako syn I ordynata na Próchnowie hrabiego Zygmunta Potulickiego i markizy Marii Anny Schey^[2].

Jerzy Potulicki-Skórzewski ukończył szkołę średnią i był studentem kilku zagranicznych uczelni. Oprócz języka ojczystego (polskiego) władał biegle językiem niemieckim, francuskim, angielskim, węgierskim i hiszpańskim. Podczas I wojny światowej służył w armii niemieckiej w stopniu podporucznika.

W tym czasie nabawił się gruźlicy. W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Jego macierzystym oddziałem był 21 pułk Ułanów Nadwiślańskich^[3], do którego został przeniesiony w rezerwie jako kapitan. Podczas leczenia gruźlicy w Szwajcarii pełnił funkcję attaché wojskowego w polskiej ambasadzie w Bernie. Od 1919 roku służył jako kapitan w 16 pułku Kawalerii Wielkopolskiej. W sierpniu 1920 roku w czasie bitwy warszawskiej był osobistym adiutantem Wojskowego Gubernatora Warszawy Franciszka Latinika^[4]. W 1922 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych^[5]. Później dołączył do służby w Departamencie Zagranicznym Urzędu Prezydenta i został łącznikiem z Ministerstwa Spraw Zagranicznych na II. Oddział Najwyższego Dowództwa.

Został członkiem polskiej ekipy bobslejowej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1928 roku, gdzie zajął 17. miejsce w konkurencji 5 bobslejowych^[6]. Jego krewnym był inny bobsleista i członek polskiej ekipy na tych igrzyskach, Józef Broel-Plater.

Przeniesiony do rezerwy w stopniu rotmistrza.