Joannicjusz (Djaczkow)

Joannicjusz, imię świeckie Iwan Iwanowicz Djaczkow^[1] (ur. 1858 w guberni wiackiej, zm. po 1923) – rosyjski biskup prawosławny.

Joannicjusz

Joann Djaczkow
Biskup kałuski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1858 gubernia wiacka
Data śmierci	1923
Biskup kałuski
Okres sprawowania	1922–1923
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia ołoniecka i pietrozawodzka
Śluby zakonne	do 1902
Diakonat	16 grudnia 1885
Prezbiterat	31 maja 1897
Chirotonia biskupia	30 września 1907

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 września 1907
Konsekrator	Guriasz (Ochotin)
Współkonsekratorzy	Teodozjusz (Fieodosijew), Sergiusz (Tichomirow)

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne we Wiatce (1881), po czym podjął pracę psalmisty, a następnie nauczyciela szkoły ludowej. Święcenia diakońskie przyjął jako mężczyzna żonaty 16 grudnia 1885. Po śmierci żony w 1894 podjął wyższe studia teologiczne w Kazańskiej Akademii Duchownej. Będąc jeszcze studentem, 31 maja 1897 został wyświęcony na kapłana. W 1898 ukończył szkołę, uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych i został asystentem nadzorcy szkoły duchownej w Sarapule^[2].

W 1902 został rektorem seminarium duchownego w Jekaterynosławiu i otrzymał godność archimandryty. Dwa lata później został przełożonym monasteru Zwiastowania w Niżynie, jednak jeszcze w tym samym roku skierowano go, w tym samym charakterze, do monasteru Przemienienia Pańskiego w Starej Russie. Rok później został przełożonym monasteru św. Jerzego w Nowogrodzie^[2].

30 września 1907 przyjął chirotonię biskupią i został biskupem kiriłłowskim, wikariuszem eparchii nowogrodzkiej. W charakterze konsekratorów w obrzędzie wzięli udział arcybiskup nowogrodzki Guriasz, biskup tichwiński Teodozjusz i biskup jamburski Sergiusz. W 1916 został ordynariuszem eparchii ołonieckiej i pietrozawodskiej. Brał udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918^[2]. Nie wrócił do swojej eparchii, lecz w 1919 wrócił do rodzinnego regionu; patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon przeniósł go w związku z tym w stan spoczynku^[3].

W 1922 wszedł w skład episkopatu Żywej Cerkwi; sprawował w jej ramach początkowo urząd biskupa kazańskiego, następnie zaś kałuskiego^[3].

Zmarł w 1923 roku, będąc w Odnowicielstwe^[4].