Johann Nepomuk Hummel

Johann Nepomuk Hummel (ur. 14 listopada 1778 w Bratysławie, zm. 17 października 1837 w Weimarze) – austriacki^[1] kompozytor, wolnomularz^[2].

Johann Nepomuk Hummel

Johann Nepomuk Hummel
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1778 Bratysława
Data i miejsce śmierci	17 października 1837 Weimar
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Uczył się u Mozarta, Haydna i Salieriego. Był kapelmistrzem na dworach w Weimarze i Stuttgarcie.

Muzyka

Muzyka Hummla obrała inny kierunek niż beethovenowska. Patrząc w przyszłość, Hummel wkraczał w nowoczesność przez dzieła takie, jak Sonata fis-moll, op. 81 i Fantazja, op. 18 na fortepian. To przykłady dzieł, w których kompozytor ten zmierzył się z klasycznymi strukturami harmonicznymi i rozwinął formę sonatową. W tych dwóch dziełach pokazał, iż jest nowoczesny i śmiały, mając na względzie to, iż op. 81 było skomponowane pięć lat wcześniej od beethovenowskiej sonaty „Hammerklavier”. Hummelowska wizja muzyki nie była jednak obrazoburcza. Filozofia, na której Hummel bazował, polegała na tym, by „cieszyć się światem przez dawanie radości światu”. Głównie tworzył dzieła fortepianowe - na tym instrumencie był jednym z największych wirtuozów swych czasów. Napisał pięć koncertów, dziesięć sonat, osiem trio, kwartet i kwintet fortepianowy oraz dwa septety fortepianowe, a ponadto oktet dęty, sonatę wiolonczelową, sonatę altówkową oraz Potpourri op. 94 na altówkę i orkiestrę, koncert i sonatę mandolinową, koncert na trąbkę Es-dur, cztery utwory fortepianowe na cztery ręce, 22 opery, msze oraz wiele innych dzieł.