Weimar - Wikiwand

Weimar – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, jedno z europejskich centrów kulturalnych.

Ten artykuł od 2018-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Szybkie fakty Państwo, Kraj związkowy ...

Remove ads

Historia

Podsumowanie

Perspektywa

Najstarsze wzmianki o Weimarze pochodzą z 899 r. W XIV wieku miasto znalazło się w posiadaniu Wettynów.

Na mocy postanowień traktatu lipskiego(inne języki) w 1485 r. Weimar znalazł się w granicach Elektoratu Saksonii ernestyńskiej linii Wettynów. W latach 1572–1809 stolica Księstwa Saksonii-Weimar, a następnie do 1918 r. stolica Księstwa Saksonii-Weimar-Eisenach. Od 1871 r. część zjednoczonych Niemiec. W 1899 r. uruchomiono przewozy tramwajowe, zlikwidowane w 1937 r. W latach 1919–1945 stolica kraju związkowego Turyngia.

Od nazwy miasta pochodzi nazwa okresu w niemieckiej historii, Republika Weimarska (1919−1933), gdyż konstytucja niemiecka została zredagowana właśnie w Weimarze – ówczesna stolica (Berlin) była w 1918 r. ogarnięta zamieszkami rewolucyjnymi i uznano, że nie jest bezpiecznym miejscem dla obrad Zgromadzenia Narodowego.

W czasie II wojny światowej w pobliżu znajdował się obóz koncentracyjny Buchenwald. Na początku 1945 r. miasto zostało w znacznym stopniu zniszczone wskutek bombardowań.

W 1945 roku miasto znalazło się w radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec, a w 1949 r. zostało częścią NRD. W Weimarze miała siedzibę radziecka 8 Gwardyjska Armia. Od 1990 r. w granicach Republiki Federalnej Niemiec.

W roku 1991 zapoczątkował tutaj swoją działalność Trójkąt Weimarski.

Remove ads

Demografia

Więcej informacji Rok, Ogółem ...

Populacja
Rok	Ogółem	Mężczyźni	Kobiety
2000	62 425	29 992	32 433
2010	65 479	31 598	33 881
2020	65 098	31 439	33 659

Źródło:^[1]

Kultura i nauka

Podsumowanie

Perspektywa

Miasto było jednym z centrów niemieckiego oświecenia, mieszkali w nim czołowi przedstawiciele epoki literackiej zwanej klasyką weimarską: Johann Wolfgang von Goethe i Friedrich Schiller. W XIX wieku sławni kompozytorzy, tacy jak Franz Liszt, uczynili z Weimaru ośrodek życia muzycznego, a potem malarze i architekci, Henry van de Velde, Wassily Kandinsky, Paul Klee, Lyonel Feininger i Walter Gropius, przenieśli się tam i założyli ruch artystyczny Bauhaus, najważniejszą szkołę projektowania budynków w międzywojennych Niemczech. Wskutek turbulencji politycznych Bauhaus został w 1925 roku przeniesiony do Dessau^[2]. W Weimarze istnieje Muzeum Bauhausu, które w kwietniu 2019 przeniosło się do nowego budynku^[3].

UNESCO wybrało Weimar na kulturalną stolicę Europy na rok 1999.

2 września 2004 w Weimarze miał miejsce tragiczny w skutkach pożar w Bibliotece Księżnej Anny Amalii znajdującej się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Biblioteka zawiera liczący ok. miliona pozycji zbiór książek, w tym kolekcję dzieł klasyków (m.in. Goethego), oraz kolekcję muzyczną księżnej i biblię Lutra z 1534 r. Spaleniu uległo 40–50 tys. tomów, straty materialne oszacowano na wiele milionów dolarów, straty dla kultury Niemiec i Europy są niewymierne.

W mieście znajdują się dwie uczelnie: Bauhaus-Universität Weimar oraz uczelnia muzyczna Hochschule für Musik Franz Liszt Weimar. Znajduje się tutaj również archiwum Goethego i Schillera (Goethe- und Schiller-Archiv).

W 2024 otwarto Muzeum Pracy Przymusowej w Czasach Narodowego Socjalizmu^[4].

Gospodarka

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, elektrotechniczny, metalowy, precyzyjny, poligraficzny, zabawkarski oraz meblarski^[5].

Transport

W Weimarze znajduje się dworzec kolejowy o randze ICE, dzięki czemu miasto ma bezpośrednie połączenia kolejowe pociągami dużych prędkości z innymi miastami.

Polacy w Weimarze

W Weimarze studiowali m.in. lekarz i astronom Nataniel Mateusz Wolf, agronom Włodzimierz Adolf Wolniewicz i reżyser teatralny Tadeusz Pawlikowski. Nauki u wybitnego węgierskiego kompozytora epoki romantyzmu Ferenca Liszta pobierali tu polscy pianiści Józef Wieniawski^[6], Karol Tausig i Moriz Rosenthal.

W 1774 roku w Weimarze urodził się polski filolog klasyczny Friedrich Christian Ludwig Tripplin.

W 1820 r. w Weimarze ogłoszono drukiem niemiecki przekład raportu Józefa Bema z 1819 roku o jego doświadczeniach z rakietami bojowymi^[7].

W 1829 r. w Weimarze doszło do spotkania poetów Adama Mickiewicza i Johanna Wolfganga von Goethego^[8]. Współcześnie w Parku nad rzeką Ilm stoi pomnik Adama Mickiewicza.

Remove ads