John Garfield

John Garfield, właśc. Jacob Julius Garfinkle (ur. 4 marca 1913 w Nowym Jorku, zm. 21 maja 1952 tamże) – amerykański aktor charakterystyczny.

John Garfield

John Garfield
Imię i nazwisko	Jacob Julius Garfinkle
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1913 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	21 maja 1952 Nowy Jork
Zawód	aktor
Współmałżonek	Roberta Seidman (1935–1952; jego śmierć)
Lata aktywności	1932–1952

Grał role złodziejaszków i buntowników, przedstawicieli klasy robotniczej^[1]. Uznawany za poprzednika aktorów wykorzystujących metodę Stanisławskiego, takich jak Marlon Brando, Montgomery Clift czy James Dean^[2].

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7065 Hollywood Boulevard^[3][4].

Życiorys

Urodził się w Lower East Side na Manhattanie w rodzinie Hannah Basi (z domu Margolis) i Davida Garfinkle^[5]. Jego ojciec miał pralnię z prasowalnica do ubrań, związując koniec z końcem, na pół etatu był chazanem. Matka zmarła w 1920, dwa lata po narodzinach kolejnego syna, Maxa. Ponieważ Garfinkle miał trudności z utrzymaniem rodziny, dzieci wychowywały się pod opieką różnych krewnych w całym Nowym Jorku^[6].

Podczas gdy ojciec ożenił się ponownie, Garfinkle miał trudności w szkole i dołączył do różnych gangów. Trzykrotnie został wydalony, zanim został wysłany do alternatywnej szkoły. Dodatkowo zachorował na szkarlatynę, która doprowadziła do trwałego uszkodzenia jego serca^[6].

Dorastając w dzielnicy teatrów jidysz, Garfinkle rozwinął talent do naśladowania ówczesnych wykonawców. Z powodu jąkania przeszedł terapię logopedyczną i ostatecznie zainteresował się mową i występami^[6]. Zaczął brać udział w szkolnych przedstawieniach, zgromadzeniach i debatach, w końcu odnalazł pasję, którą mógł realizować w swojej karierze akademickiej^[6]. Później zapisał się na lekcje aktorstwa, co zaowocowało rekomendacją do American Laboratory Theatre^[7].

Pracował zarówno na scenie, jak i poza nią, w 1932 zadebiutował na Broadwayu w roli Billa w sztuce Zagubiony chłopiec^[8]. W tym samym roku przyjął pseudonim sceniczny Jules Garfield. Chociaż występ był krótkotrwały, dał się poznać jako aktor teatralny^[6]. W 1934 wstąpił do zespołu Teatru Grupowego^[5]. Podczas II wojny światowej nie został przyjęty do wojska ze względu na chorobę serca^[5].

Z biegiem lat Garfield zajął się pracą w radiu i filmach^[9]. Pracując w Paramount Pictures i Warner Bros. przyjął pseudonim John Garfield. Był dwukrotnie nominowany do Oscara − za rolę cynicznego aranżera orkiestrowego Mickeya Bordena, którego ciężkie życie dało ponury obraz egzystencji w melodramacie muzycznym Michaela Curtiza Cztery córki (1938; nagroda National Board of Review) i za kreację Charleya Davisa, wbrew woli matki zostaje bokserem w dramacie sportowym filmie noir Roberta Rossena Ostatnia runda (1947)^[10].

27 stycznia 1935 zawarł związek małżeński z Robertą Seidman, która była członkinią partii komunistycznej^[11]. Mieli dwie córki − Katherine (ur. 1938, zm. 1945; reakcja alergiczna) i Julie (ur. 10 stycznia 1946) oraz syna Davida Pattona (ur. 25 lipca 1943, zm. 24 listopada 1994 na atak serca).

Zmarł w wieku 39 lat z powodu przewlekłej niewydolności serca^[12].

Wybrana filmografia

• 1938: Cztery córki jako Mickey Borden
• 1939: Cztery żony jako Mickey Borden
• 1941: Wilk morski jako George Leach
• 1943: Mściwy jastrząb jako sierżant Winocki
• 1946: Listonosz zawsze dzwoni dwa razy jako Frank Chambers
• 1947: Ostatnia runda jako Charley Davis
• 1947: Dżentelmeńska umowa jako Dave Goldman
• 1949: Jigsaw jako nygus z gazetą (niewymieniony w czołówce)

Bibliografia

• George Morris: John Garfield. Jove Publications, 1977. ISBN 0-15-646250-8.
• Patrick J. McGrath: John Garfield: The Illustrated Career in Films And on Stage. McFarland & Co., Inc., 2006. ISBN 978-0-7864-2848-9.