Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Juliusz Lohrer
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Juliusz Lohrer, także jako Jan Juliusz Lohrer (ur. 23 listopada 1832 w Brzezinach[1], zm. 16 maja 1912 w Łodzi) – lekarz rannych w powstaniu styczniowym i lekarz miejski Łodzi.
Remove ads
Życiorys
Juliusz Lohrer wywodził się z rodziny pochodzenia niemieckiego[2]. Urodził się w Brzezinach w 1932. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim[3]. W 1962 ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu w Dorpacie[4][3]. 16 lipca 1862 zamieszkał w Łodzi[3]. Podczas powstania styczniowego, w tym w trakcie bitwy pod Dobrą, niósł pomoc rannym[5][4]. W 1872 został lekarzem miejskim i funkcję tę pełnił do końca życia[3]. Wraz z dr. Józefem Kolińskim był współzałożycielem, powstałego 12 września 1886, Towarzystwa Lekarskiego Łódzkiego[6], prezesem w latach 1886–1898[7], członkiem Komitetu Schroniska dla Umysłowo Chorych[8], a także pierwszym dyrektorem, naczelnym lekarzem[9] i ordynatorem[10] zakładów K. Scheiblera i szpitala św. Anny[11][2].
Życie prywatne
Miał córkę – Zofię Marię (1871–1918). Była żoną działacza społecznego, kulturalnego i niepodległościowego – Antoniego Stamirowskiego[12].
Spoczywa na części ewangelickiej Starego Cmentarza w Łodzi (kwatera L-2)[13].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads