Karl Gebhardt

Karl Gebhardt (ur. 23 listopada 1897 w Haag, zm. 2 czerwca 1948 w Landsbergu) – osobisty lekarz Heinricha Himmlera i ostatni prezes niemieckiego Czerwonego Krzyża, zbrodniarz nazistowski, skazany na karę śmierci przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze^[2].

Karl Gebhardt

Karl Franz Gebhardt

SS-Gruppenführer
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1897 Haag
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1948 więzienie Landsberg
Przebieg służby
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	osobisty lekarz Heinricha Himmlera
Odznaczenia
[1]

Życiorys

Urodził się w Haag, w bawarskim dystrykcie Mühldorf^[3]. W 1919 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Monachium, a habilitował się w 1935. W 1936 otrzymał posadę profesora nadzwyczajnego w Berlinie i od 1937 kierował katedrą zajmującą się operacjami ortopedycznymi. Gebhardt wstąpił do NSDAP 1 maja 1933 (numer legitymacji partyjnej 1 723 317^[4]) oraz do SS (numer ewidencyjny 265 894^[4]) w 1935 (osiągnął stopień SS-Gruppenführera), zostając głównym lekarzem sanatorium w Hohenlychen. Początkowo sanatorium to zostało przekształcone z kliniki zajmującej się leczeniem gruźlicy w klinikę ortopedyczną, by ostatecznie (w trakcie II wojny światowej) stać się szpitalem dla Waffen-SS. W 1936 został naczelnym lekarzem igrzysk olimpijskich w Berlinie. Oprócz tego, od 1938, Gebhardt sprawował niezwykle prestiżową funkcję osobistego lekarza Himmlera.

Karl Gebhardt był jednym z niemieckich lekarzy najbardziej uwikłanych w zbrodnicze eksperymenty pseudomedyczne dokonywane na więźniach hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Nie tylko rozkazywał i nadzorował ich wykonywanie, ale i osobiście je przeprowadzał na więźniarkach obozu Ravensbrück (który mieścił się niedaleko Hohenlychen). Jest też bezpośrednio odpowiedzialny za niektóre eksperymenty przeprowadzane w Auschwitz-Birkenau. Nie miały one bardzo często żadnego medycznego uzasadnienia, a skutkiem ich dokonywania była śmierć lub trwałe okaleczenie wielu więźniów. Gebhardt zajmował się zwłaszcza eksperymentami chirurgicznymi^[5][6]. W trakcie wojny należał także do sztabu generalnego Waffen-SS i był jednym z najwierniejszych towarzyszy i doradców Himmlera. Na kilka dni przed upadkiem III Rzeszy, po samobójstwie Ernsta Roberta Grawitza, Hitler mianował go prezesem niemieckiego Czerwonego Krzyża.

Po zakończeniu wojny został osądzony przez Amerykański Trybunał Wojskowy w tzw. procesie lekarzy (jeden z 12 procesów norymberskich), wraz z 22 innymi członkami hitlerowskich służb medycznych. Postawiono mu zarzuty zbrodni wojennych i przeciw ludzkości (w szczególności przeprowadzanie wspomnianych wyżej eksperymentów) oraz przynależności do SS, jako organizacji przestępczej. Karl Gebhardt został uznany za winnego wszystkich zarzutów i skazany na karę śmierci 20 sierpnia 1947. Wyrok wykonano przez powieszenie 2 czerwca 1948 w więzieniu Landsberg.