Karol Gawalewicz

Karol Gawalewicz (ur. 19 lutego 1849 w Leżajsku, zm. 29 czerwca 1939 w Przemyślu) – powstaniec styczniowy.

Karol Gawalewicz

Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1849 Leżajsk
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1939 Przemyśl
Narodowość	polska

Życiorys

Urodził się 19 lutego 1849 w Leżajsku^[1]. Jako chłopiec pracował w zakładzie krawieckim w Rozwadowie^[1]. Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 zebrał 30 ochotników i wraz z nimi przekroczył granicę Królestwa Polskiego, po czym dołączył do obozu Antoniego Jeziorańskiego pod Kobyłką^[1]. W czasie walki z Rosjanami został ranny (otrzymał cięcie szablą w policzek i dźgnięcie lancą w udo)^[1]. Przez długi czas leczył się (w tym czasie powstanie upadło)^[1].

W II Rzeczypospolitej mianowany na stopień podporucznika weterana^[1].

Zamieszkiwał przy ul. Rogozińskiego 30 w Przemyślu^[1]. Od około 1936 był obłożnie chory^[1]. Zmarł 29 czerwca 1939 w Przemyślu^[1][2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości z Mieczami – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[3][1]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2][1]
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi^[2][1]