Karol Masny (generał)

Karol Masny^[a] (ur. 27 grudnia 1887 w Wadowicach, zm. 27 marca 1968 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych.

Karol Masny

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1887 Wadowice
Data i miejsce śmierci	27 marca 1968 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1914–1968
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty, 2 Pułk Piechoty, MSWojsk., MON
Stanowiska	szef departamentu
Główne wojny i bitwy	I i II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Karol Masny urodził się 27 grudnia 1887 w Wadowicach, w rodzinie Józefa i Wiktorii z d. Białek. Uczył się w c. i k. Gimnazjum Wyższym w Wadowicach. Od 28 sierpnia 1914 pełnił służbę w Legionach Polskich. Walczył w szeregach 3, a następnie 2 pułku piechoty Legionów Polskich na stanowisku oficera rachunkowego. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, został internowany w Wiedniu.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Powierzono mu zadanie zorganizowania Głównej Kasy Wojskowej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W następnym miesiącu został przeniesiony do Łodzi, na stanowisko szefa intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. W następnym miesiącu wrócił do Ministerstwa Spraw Wojskowych i objął stanowisko szefa Sekcji Żywnościowej w Departamencie Gospodarczym, a później szefa Komisji Żywnościowej w Departamencie VII Intendentury^[1]. W sierpniu 1923 został zastępcą szefa Departamentu Intendentury MSWojsk. W grudniu 1927 powierzono mu pełnienie obowiązków na stanowisku szefa Departamentu Intendentury^[2]. Później został zatwierdzony na stanowisku szefa tegoż departamentu i zajmował je do września 1939.

W okresie II RP został osadnikiem wojskowym w koloniach Iwanie, Iwanówka, Bożkiewicze (osada Janówka, gmina Młynów, powiat dubieński)^[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę na stanowisku szefa intendentury w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. Internowany w Rumunii w obozie w Băile Herculane^[4]. Do 1942 roku pozostawał bez przydziału, w obozie na wyspie Bute^[5]. W 1942 został szefem Intendentury i Służby Pieniężnej w Ministerstwie Obrony Narodowej. We wrześniu 1945 został wyznaczony na stanowisko szefa Służby Pieniężnej. 6 września 1946 został wraz z 75 innymi oficerami pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu pośmiertnie w 1971 roku. Od grudnia 1948 pełnił służbę w Biurze Rozrachunkowym Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Zmarł 27 marca 1968 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.

Awanse

• chorąży – 26 maja 1916
• podporucznik – 1 kwietnia 1916
• podpułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów
• pułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów
• generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[7]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[8]

Uwagi

1. W ewidencji wojskowej figurował jako Karol I Masny z uwagi, na to, że w Wojsku Polskim pełnił służbę oficer o tym samym imieniu i nazwisku: Karol II Masny (ur. 1 stycznia 1899), podporucznik rezerwy 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie, późniejszy duchowny rzymskokatolicki.