Karol Niewiadomski

Karol Niewiadomski-Prus^[a] (ur. 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej, zm. ?) – polski oficer wojskowy i policji.

Karol Niewiadomski

Karol Niewiadomski (lata 20.)
podinspektor
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1878 Kamionka Strumiłowa
Data śmierci	?
Przebieg służby
Formacja	Policja Państwowa
Stanowiska	komendant powiatowy PP
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej^[1][2]. Ukończył dwie klasy szkoły realnej w Krakowie, dwie klasy szkoły realnej wojskowej w Eisenstadt i cztery klasy szkoły kadeckiej w Königsfeld^[1]. Od 18 sierpnia 1899 do 31 grudnia 1905 służył jako zawodowy oficer w Pradze, Budziejowicach, Bośni, Czortkowie, a następnie na własną prośbę przydzielony do Wojskowej Policji w Krakowie^[1]. Po odbyciu jednorocznej próby i złożeniu egzaminu został mianowany porucznikiem z dniem 1 maja 1908^[1]. W tym stopniu podjął pracą w c. k. oddziale służby wojskowo-policyjnej^[3]. Podczas I wojny światowej do 1918 służył w szeregach C. K. Armii jako kapitan Wojskowych Korpusów Straży Policyjnej (niem. Militär-Polizeiwachkorps) mianowany z dniem 1 sierpnia 1914^[4][5][6]. Pełnił funkcję komendanta konnego plutonu Policji Wojskowej^[1].

U kresu wojny 31 października 1918 uczestniczył w oswabadzaniu Krakowa z władz zaborczych^[1]. Jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana^[7]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości z 1918 przeszedł do służby w Policji Państwowej^[3]. Do 1 czerwca 1922 był zastępcą komendanta PP na miasto Kraków w randze nadkomisarza^[1]. 1 kwietnia 1920 został awansowany na stopień majora^[1][3]. W tym stopniu został zweryfikowany w korpusie rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[8][9]. W latach 20. był oficerem rezerwowym 76 pułku piechoty z Grodna^[10][9]. Po awansie na majora 1920 został delegowany na Górny Śląsk do dyspozycji prezesa Naczelnej Rady Ludowej^[11]. Potem został przydzielony do Komendy Wojewódzkiej PP w Katowicach jako oficer inspekcyjny i mianowany na stopień podinspektora^[11]. Odegrał rolę przy organizacji PP w województwie śląskim^[11]. 1 grudnia 1922 został mianowany na stanowisko komendanta powiatowego PP w Katowicach, które sprawował w kolejnych latach do około 1926^[11][1][12]. W czerwcu 1923 został dodatkowo komendantem PP na miasto Katowice^[13]. W tym czasie pełnił funkcję prezesa Związku Urzędników i Funkcjonariuszów „Samopomoc”^[14]. Jako komendant na miasto i powiat Katowice objął funkcją prezesa pierwszego w polsce klubu policyjnego pod nazwą Policyjny Klub Sportowy Katowice^[15]. Według stanu z 1934 jako major pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice^[2].

Od 1934 jako podinspektor PP był członkiem Zarządu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Katowicach^[16].

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyż Zasługi Wojskowej (przed 1918)^[6]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyż Zasługi Wojskowej (przed 1916)^[4]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1916)^[4]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1914) (przed 1916)^[4]

Uwagi

1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Karl Ritter von Niewiadomski”.