Karol Piasecki

Karol Piasecki (ur. 3 lutego^[1] 1859 w Tudorkowicach, zm. 25 lutego 1947 we Wschowie) – tytularny generał major cesarskiej i królewskiej armii, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Zobacz też: inne znaczenia.

Karol Piasecki

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1859 Tudorkowice
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1947 Wschowa
Przebieg służby
Lata służby	1876–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	80 Pułk Piechoty Austro-Węgier 30 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Młodość, służba w austriackiej armii

Karol Piasecki urodził się 3 lutego 1859 w Tudorkowicach, w powiecie sokalskim, w rodzinie urzędnika państwowego. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie 11 lutego 1876 powołany został do służby w c. i k. 80 pułku piechoty^[a]. Następnie uczył się w lwowskiej prowizorycznej szkoły kadetów. Po zakończeniu nauki w 1879 przydzielony z powrotem do tego regimentu. Zajmował w nim m.in. stanowiska oficera uzbrojeniowego batalionu (1881), oficera prowiantowego batalionu i pułku (1886–1889), dowódcy kompanii (1893–1906) i batalionu (1907). W 1904 roku ukończył kurs dla oficerów sztabowych w Wiedniu.

Wziął udział w I wojnie światowej. 6 sierpnia 1914 objął dowództwo c. i k. Brygady Piechoty Landsturmu „Piasecki”. Od września do listopada 1914 na froncie galicyjskim dowodził c. i k. 95 Brygadą Piechoty Landsturmu. Od grudnia 1914 do stycznia 1915 był tymczasowym dowódcą c. i k. 30 pułku piechoty^[b]. Od 22 stycznia 1915 pełnił funkcję inspektora szpitali i domów rekonwalescentów przy Dowództwie Wojskowym Kraków. Przeniesiony w stan spoczynku z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku. 20 listopada 1917 został awansowany do stopnia tytularnego generała majora.

Służba w WP, późniejsze losy

27 grudnia 1918 został przyjęty z dniem 1 listopada 1918 do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika^[2][3]. Uznany za niezdolnego do służby w polu, zajmował stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kraków” do spraw lokalnych w Krakowie.

Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku w stopniu generała podporucznika. Od 5 maja 1922, po wejściu w życie ustawy z dnia 23 marca 1922 o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Wojsk Polskich, był generałem brygady. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji. Zamieszkał w Złoczowie, gdzie przebywał do repatriacji w 1945. Repatriowany do Wschowy, gdzie zmarł 25 lutego 1947.

Żonaty z Władysławą Monasterską, z którą miał córkę.

Awanse

W cesarskiej i królewskiej armii:

• porucznik (leutnant) – 1881
• nadporucznik (oberleutnant) – 1887
• kapitan (hauptmann II kl.) – 1893
• kapitan (hauptmann I kl.) – 1895
• major (major) – 1 maja 1906
• podpułkownik (oberstleutnant) – 1 maja 1910
• pułkownik (oberst) – 1 maja 1913
• tytularny generał brygady (titular generalmajor) – 20 listopada 1917

W Wojsku Polskim:

• generał podporucznik - 1 listopada 1918
• generał brygady - 5 maja 1922
• tytularny generał dywizji - 26 października 1923

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi – 28 listopada 1938^[4]
• Krzyż Rycerski Orderu Franciszka Józefa z wojenną dekoracją^[5]
• Krzyż Zasługi Wojskowej^[5]
• Medal Zasługi Wojskowej na wstędze Krzyża Wojskowego z mieczami^[5]
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstędze^[5]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstędze^[5]
• Odznaka za Służbę Wojskową II Klasy^[5]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[5]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[5]
• Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński^[5]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[5]

Uwagi

1. Szefem c. i k. 80 Pułku Piechoty był książę Wilhelm Schleswig-Holstein-Glücksburg.
2. Szefem c. i k. 30 Pułku Piechoty był marszałek polny porucznik Franciszek Schödler. Według niepotwierdzonych informacji podawanych przez gen. Piaseckiego miał on w tym czasie dowodzić jeszcze 60 Brygadą Piechoty.