Kazimierz Czyżowski

Kazimierz Andrzej Czyżowski, ps. „Adam Kotowski” (ur. 28 lutego 1894 w Niżniowie, zm. 20 lutego 1977 w Warszawie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, poeta, publicysta, dramatopisarz, a także działacz polityczny, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Kazimierz Andrzej Czyżowski

Kazimierz Andrzej Czyżowski (w 1932 roku)
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1894 Niżniów
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1977 Warszawa
Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 4 lutego 1947 do 4 sierpnia 1952
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Grób Kazimierza Czyżowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Urodził się 28 lutego 1894 w Niżniowie, w ówczesnym powiecie tłumackim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Feliksa i Olgi z Irodenków^[1] . Po ukończeniu szkoły średniej kształcił się na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.

W latach 1914–1921 służył w Legionach Polskich, Polskiej Organizacji Wojskowej oraz Wojsku Polskim. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1131. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[2][3]. Posiadał przydział w rezerwie do 44 Pułku Piechoty w Równem^[4][5][6].

Po demobilizacji i ukończeniu studiów poświęcił się działalności literackiej. Był autorem powieści, dramatów, komedii i bajek. Tworzył literaturę dla dzieci i młodzieży, np. Biała panienka i jej dwunastu żołnierzy, powieści przygodowe z elementami science fiction: cykl o Jimie (Jim lotnik, Jim żeglarz) i Maćku czy Napowietrzni ludzie. Jego dramaty to m.in. Lipsk, Ostatni bal, Pochód i Ulica dziwna – dramat w trzech aktach. Jest autorem hymnu polskich spółdzielców Oto nas staje wolna gromada, napisanego w 1925^[7]. Był członkiem Związku Literatów Polskich.

W czasie II wojny światowej walczył w Służbie Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej oraz Armii Krajowej. W latach 1940–1942 więziony przez Niemców na Mokotowie, później ukrywał się w Stobiecku Szlacheckim w powiecie Radomsko. Po zakończeniu wojny pełnił obowiązki przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Piotrkowa. Działał w spółdzielczości oraz Stronnictwie Demokratycznym. W 1947 z jego ramienia został posłem na Sejm Ustawodawczy w okręgu Piotrków. Należał do Komisji Przemysłowej. Sprawował funkcję szefa struktur partyjnych w Piotrkowie.

Po odejściu z pracy parlamentarnej związany ze spółdzielczością. W 1960 przeszedł na rentę.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[8] (kwatera 22A-1-29/30)^[9].

Wybrane publikacje

• Ulica Dziwna: dramat w 3 aktach, Vita Nuova, Warszawa 1922.
• Uczta kochanków: powieść, Warszawa–Kraków 1924.
• Przygody małego Eskimosa: powieść, Warszawa 1926.
• Mały Ziuk: jak Marszałek Piłsudski był małym chłopakiem: bajka dla dzieci (okł. i rys. Kamil Mackiewicz), Związek Strzelecki, Warszawa 1937.
• Zawalidroga: komedia w 3 aktach, Warszawa 1965.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (17 września 1932)^[10]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy za służbę w POW w b. zaborze austriackim i b. okupacji austriackiej^[11])
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
• Złoty Krzyż Zasługi (15 lutego 1946)^[12]