Kepler-10b

Kepler-10b – planeta pozasłoneczna znaleziona w ramach programu Kepler, pierwsza planeta skalista znaleziona przez tego satelitę^[1]. Planeta obiega gwiazdę Kepler-10 położoną w gwiazdozbiorze Smoka, odległą o 173 (± 27) parseków od Ziemi^[2][3]. Jest to pierwsza odkryta planeta układu Kepler-10.

Kepler-10b

Porównanie rozmiarów Ziemi i Kepler-10b
Odkrywca	Natalie Batalha z zespołem
Data odkrycia	10 stycznia 2011
Charakterystyka orbity (J2000)
Ciało centralne	Kepler-10
Półoś wielka	0,01684 ± 0,00014 au
Okres orbitalny	0,837491 ± 0,000003
Nachylenie orbity	84,15 ± 0,18°
Charakterystyka fizyczna
Masa	0,0145 ± 0,0040 MJ
Promień	0,1303 ± 0,0018 RJ
Gęstość	8800 kg/m³

Charakterystyka

Wizja artystyczna planety

Masa planety wynosi około 0,0145 M_J (4,6 masy Ziemi), a promień 0,130 R_J (1,5 promienia Ziemi)^[2]. Kepler-10b okrąża swoją gwiazdę macierzystą w niespełna jedną ziemską dobę: 20 godz. i 5 min. Odległość od gwiazdy to ok. 2,5 mln km; z tego powodu planeta prawdopodobnie obiega gwiazdę ruchem synchronicznym, czyli jest zwrócona ku niej cały czas tą samą stroną. Jeżeli tak jest, to temperatura powierzchni jej oświetlonej strony osiąga 1400 °C, co oznacza, że najprawdopodobniej powierzchnia jest w stanie płynnym (pokryta lawą)^[4].

Utrata atmosfery

Gęstość planety to ok. 8,8 g/cm³, jest ona znacznie wyższa niż gęstości planet typu ziemskiego w Układzie Słonecznym, zbliżona do gęstości żelaza (7,8 g/cm³). Tak duża gęstość wskazuje, że Kepler-10b prawdopodobnie nie posiada atmosfery; jeżeli wcześniej ją posiadała, mogła ją utracić ze względu na bardzo małą odległość od gwiazdy. Modele parowania atmosfer wskazują jednak, że planeta ta nie jest odsłoniętym jądrem planety typu gorącego jowisza lub mniejszego gorącego neptuna, lecz zawsze była planetą skalistą^[5], prawdopodobnie ze znacznej wielkości żelaznym jądrem.

W chwili odkrycia Kepler-10b była najmniejszą znaną planetą pozasłoneczną^[4].

Program, w ramach którego Kepler-10b została odkryta, ma na celu wyszukiwanie planet skalistych podobnych do Ziemi metodą tranzytów, czyli obserwacji przesłaniania gwiazdy macierzystej przez planetę.

Zobacz też

• Kepler-10c – druga planeta układu