Kepler-10c

Kepler-10c – planeta pozasłoneczna oddalona od Ziemi o 564 (±88) lat świetlnych. Orbituje wokół gwiazdy Kepler-10 w gwiazdozbiorze Smoka, jest planetą skalistą typu superziemia. Została odkryta w 2011 roku i jest drugą, po Kepler-10b, planetą w tym układzie. W momencie ogłoszenia wyników w 2014 roku uznawano ją za najcięższą znaną superziemię. Jednak nowsze analizy wskazują, że Kepler-10c może być planetą typu sub-Neptun(inne języki), bogatą w wodę i lód^[1][2].

Kepler-10c

Wizja artysty przedstawiająca układ Kepler-10 – na pierwszym planie planeta Kepler-10c
Odkrywca	Kepler
Data odkrycia	2011
Charakterystyka orbity (J2000)
Ciało centralne	Kepler-10
Półoś wielka	0,2407+0,0044−0,0053 au
Mimośród	0
Okres orbitalny	45,294301 ± 0,000048
Nachylenie orbity	89,59+0,25−0,43°
Charakterystyka fizyczna
Masa	0,054 ± 0,005978 MJ 17,2 ± 1,9 M🜨
Promień	0,199+0,0047−0,0051 RJ
Gęstość	7100 ± 1000,0 kg/m³
Temperatura powierzchni	584 +50−17 K

Nazwa

Pierwszy człon nazwy, „Kepler-10”, oznacza, że planeta orbituje gwiazdę Kepler-10, drugi człon nazwy „c” oznacza, że jest drugą planetą odkrytą w tym układzie (zwyczajowo pierwsza planeta oznaczana jest literą „b” itd). Nazwa nawiązuje do niemieckiego astronoma Johannesa Keplera.

Odkrycie

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Kepler-10c została odkryta metodą tranzytu w ramach misji Kepler w 2011^[3].

Charakterystyka

Kepler-10c obiega swoją gwiazdę w trochę ponad 45 dni i początkowo uważano, że jak większość planet odkrytych tą metodą, jest najprawdopodobniej gazowym olbrzymem z rodzaju gorących neptunów, orbitującym bardzo blisko swojej gwiazdy^[3]. Mała odległość od gwiazdy, 0,2407 j.a., sprawia, że temperatura na powierzchni planety wynosi około 211 °C. Według pierwszych szacunków masa planety wynosiła mniej niż 0,063 masy Jowisza, a promień w przybliżeniu 0,199 promienia największej planety Układu Słonecznego^[3].

Dzięki obserwacjom spektrografu HARPS-N z 2025 roku udało się precyzyjnie określić masę i gęstość planety. Nowe dane sugerują, że Kepler-10c to tzw. świat wodny – planeta, której masa składa się w dużej mierze z lodu wodnego, a być może także z wody w stanie ciekłym^[2][4]. Wyliczenia wskazują na to, że planeta nie jest jak początkowo sądzono gazowym olbrzymem, ale masywną superziemią o masie siedemnastokrotnie większej od masy Ziemi i dwukrotnie od Ziemi większą^[5]. Planety o tak znacznej masie mają zazwyczaj masywne jądro skaliste, ale powstają jako gazowe olbrzymy z grubą otoczką gazową^[5].

Kepler-10c jest planetą o masie zbliżonej do masy Neptuna i o gęstości (7,1 ± 1,0 g/cm³) większej niż gęstość Ziemi^[6]. Jest to najprawdopodobniej planeta skalista, składająca się w większości z materiałów w stanie stałym i częściowo, pomiędzy 5% a 20%, z wody^[6]. Jest to najcięższa znana planeta typu superziemia (stan na maj 2014)^[6].

Analizy wskazują, że planeta mogła powstać poza tzw. linią śniegu (2–3 j.a. od gwiazdy), a następnie przemieścić się bliżej swojej gwiazdy macierzystej. Jej obecna orbita wynosi 0,241 AU, a okres orbitalny to 45,3 dnia.

Nowe odkrycia (2025)

W 2025 roku zespół badaczy z INAF(inne języki)(Włochy) opublikował wyniki precyzyjnych pomiarów prędkości radialnych wykonanych spektrografem HARPS-N(inne języki). Analizy wykazały, że Kepler-10c to najprawdopodobniej planeta bogata w wodę, zbudowana głównie z lodu i materiałów stałych. Co więcej, potwierdzono istnienie trzeciej planety w układzie Kepler-10, której obecność wykryto na podstawie subtelnych zaburzeń w czasie tranzytu Kepler-10c^[2][4].

Zobacz też

• Planeta pozasłoneczna
• Lista gwiazd posiadających zidentyfikowane planety