Kika Szaszkiewiczowa

Irena Maria Szaszkiewicz z domu Jarochowska herbu Przerowa, ps. Kika (ur. 4 marca 1917 w Babicy^[1][2], zm. 11 sierpnia 2014 w Krakowie^[3]) – artystka Piwnicy pod Baranami, bohaterka komiksu Kazimierza Wiśniaka i Piotra Skrzyneckiego Szaszkiewiczowa, czyli Ksylolit w jej życiu publikowanego na łamach „Przekroju”, blogerka, autorka wspomnień.

Irena Szaszkiewiczowa

Kika

Imię i nazwisko urodzenia	Irena Jarochowska
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1917 Babica
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 2014 Kraków
Odznaczenia

Życiorys

W lipcu 1939 ukończyła trzyletnie studia w Prywatnym Instytucie Gospodarczego Kształcenia Kobiet im. Janiny Karłowicz w Snop­­kowie(inne języki)^[4]. W czasie okupacji działała w Armii Krajowej^{[potrzebny przypis]}.

Po śmierci ojca, który pracował jako fachowiec na Ziemiach Zachodnich, przeprowadziła się z rodziną do Krakowa^[4].

W latach 50. zaczęła być stałą bywalczynią i jedną z osób tworzących środowisko Piwnicy pod Baranami, choć była starsza o około dwadzieścia lat od reszty osób odwiedzających Piwnicę^[5]. Piotr Skrzynecki wpadł na pomysł, aby stworzyć komiks opowiadający o przygodach Szaszkiewiczowej. Efektem tego była seria historii obrazkowych Szaszkiewiczowa, czyli Ksylolit w jej życiu publikowana od 1958 na łamach „Przekroju”. Skrzynecki był autorem scenariuszy, zaś Kazimierz Wiśniak tworzył rysunki^[6].

Wyemigrowała do Norwegii i od 1969 mieszkała w Stavanger. Organizowała pomoc humanitarną (paczki z żywnością i odzieżą) dla ludności Krakowa. Przekazała drukarkę Komisji „Solidarności” przy Oddziale i Placówkach PAN^[5]. W 2007 Szaszkiewiczowa powróciła do Polski.

Była autorką wspomnień Podwójne życie Szaszkiewiczowej (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011)^[1] i prowadzonego od stycznia 2013 bloga Kika – Moje pierwsze 100 lat (co czyniło ją najstarszą blogerką w Polsce^[7]).

Pogrzeb Kiki Szaszkiewiczowej na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, 18 sierpnia 2014

24 lutego 2014, podczas jubileuszu swoich 97. urodzin, została uhonorowana odznaką „Honoris Gratia” za wybitne zasługi dla Krakowa. Laudację na jej cześć wygłosił Jerzy Vetulani^[8]. 8 sierpnia tegoż roku otrzymała z rąk wojewody małopolskiego Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[9][10].

Życie prywatne

Była córką Joachima Jarochowskiego herbu Przerowa i Marii z Wiktorów. Miała dwoje rodzeństwa: Marię, pisarkę i działaczkę komunistyczną, oraz Konstantego, fotografa. W 1944 poślubiła Antoniego Szaszkiewicza, z którym miała dwóch synów: Macieja i Joachima^[1]. Mieszkała przy ulicy Urzędniczej, pracowała jako pielęgniarka w szpitalu w Nowej Hucie.

Zmarła 11 sierpnia 2014 w Krakowie. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim.