Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w warszawskiej dzielnicy Wawer, na osiedlu Zerzeń. Należy do dekanatu anińskiego diecezji warszawsko-praskiej.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w Warszawie

nr rej. 915 z dnia 29.09.1977[1]
kościół parafialny
Widok ogólny świątyni
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Trakt Lubelski 157
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie-Zerzniu
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Historia Data powołania 1406 Data rozpoczęcia budowy 1880 Data zakończenia budowy 1888 Data poświęcenia 1888 Data zniszczenia • przez 1944 artyleria Data odbudowy 1950-1976
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Konstanty Wojciechowski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Warszawy Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie
52°11′47″N 21°08′08″E

Historia

Poprzedni kościół drewniany spłonął w 1739 roku. Budowa obecnej murowanej świątyni, którą ufundowała właścicielka dóbr wilanowskich, Aleksandra z Potockich Potocka, rozpoczęła się w 1880 roku. Zakończenie prac budowlanych oraz konsekracja kościoła odbyły się w 1888 roku. W 1917 roku zostały skonfiskowane dzwony i naczynia liturgiczne.

W 1941 roku niemieckie władze okupacyjne nakazały oddawać na złom dzwony. W 1944 roku budowla została zniszczona przez artylerię. W latach 1950−1976 kościół został odbudowany według planów z 1880 roku. Prace polegały m.in. na zrekonstruowaniu wnętrza i budowie dzwonnicy.

W 1977 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków^[1].

W dniu 23 września 2006 roku została włączona zewnętrzna iluminacja świątyni. W latach 2007−2010 kościół został gruntownie wyremontowany (wykonano izolację pionową i poziomą murów zewnętrznych, zainstalowano ogrzewanie gazowe i wymalowano wnętrze)^[2].

W świątyni znajduje się zespół marmurowych ołtarzy pochodzących z okresu powojennej odbudowy według projektu Stanisława Marzyńskiego: główny z obrazem „Wniebowzięcie NMP”, boczny prawy − Serca Pana Jezusa i boczny lewy − św. Antoniego. W prezbiterium zespół witraży („Zbawiciel z hostią w otoczeniu aniołów”). W obrębie przykościelnego cmentarza znajduje się zespół dobrze zachowanych nagrobków okolicznych dziedziców, głównie z połowy XIX wieku.