Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Koalicja Europejska
koalicja do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Koalicja Europejska PO PSL SLD .N Zieloni (Koalicja Europejska, KE) – koalicja wyborcza zawiązana na wybory do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2019, utworzona 1 lutego 2019. Inicjatorami jej powołania były osoby pełniące w przeszłości funkcję premiera lub ministra spraw zagranicznych, deklarujący wolę skonstruowania „jednej, szerokiej listy w wyborach do Parlamentu Europejskiego, której celem byłaby odbudowa mocnej pozycji Polski w Unii Europejskiej”[1].
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Wśród założycieli koalicji byli m.in. liderzy Platformy Obywatelskiej[1], której zarząd 21 lutego poparł sfinalizowanie projektu KE[2]. 16 lutego o współtworzeniu koalicji zdecydował Sojusz Lewicy Demokratycznej[3], dzień później Partia Zieloni[4], 22 lutego Nowoczesna[5], a następnego dnia Polskie Stronnictwo Ludowe[6]. 24 lutego szefowie PO, PSL, Nowoczesnej, SLD i Zielonych podpisali deklarację o wspólnym starcie w wyborach do Europarlamentu 26 maja 2019, która sfinalizowała powstanie koalicji[7]. Akces do koalicji zgłosiły ponadto partie: Teraz![8], Stronnictwo Demokratyczne[9], Unia Europejskich Demokratów[6], Socjaldemokracja Polska[10], Wolność i Równość[11], Liga Polskich Rodzin[12] oraz Inicjatywa Feministyczna[13]. 77 miejsc na listach wyborczych KE przypadło kandydatom zgłoszonym przez PO, 17 przez PSL, 15 przez SLD, 13 przez Zielonych i 8 przez Nowoczesną[14]. Kandydatka UED została rekomendowana na listę przez PSL, a kandydatki IF i SDPL – przez SLD. Czołowe działaczki Teraz! znalazły się natomiast, pomimo poparcia przez tę partię KE, wśród liderów list ogłoszonych przez konkurencyjną Wiosnę. W 7 okręgach liderami list zostali przedstawiciele PO, a po 3 pierwsze miejsca obsadzili przedstawiciele PSL i SLD. 14 maja ogłoszono poszerzenie składającej się formalnie z 5 podmiotów koalicję o partie UED, IF, SDPL i WiR, a także o stowarzyszenia Inicjatywa Polska (będące również w fazie rejestracji jako partia polityczna[15]) i Komitet Obrony Demokracji (16 marca stowarzyszenie zadeklarowało poparcie dla koalicji[16]) oraz inicjatywę Wolne Sądy[17].
Poszczególne podmioty polityczne wchodzące w skład Koalicji Europejskiej zadeklarowały, w przypadku zdobycia mandatów przez swoich przedstawicieli, przystąpienie do różnych grup w Parlamencie Europejskim (chadeckiej, liberalnej, socjaldemokratycznej i zielonej). 8 marca liderzy pięciu partii tworzących koalicję ogłosili parytet na listach – po 50% miejsc dla osób obojga płci[18]. 18 maja KE zorganizowała w Warszawie marsz „Polska w Europie”, w którym wzięli udział m.in. szef Rady Europejskiej Donald Tusk, a także byli prezydenci: Aleksander Kwaśniewski i Bronisław Komorowski[19].
Koalicja zdobyła poparcie 5 249 935 wyborców i z wynikiem 38,47% głosów zajęła drugie miejsce za Prawem i Sprawiedliwością. Pozwoliło to na objęcie 22 mandatów eurodeputowanych[20]. 14 z nich uzyskali przedstawiciele PO, 5 SLD, a 3 PSL.
Po wyborach koalicja zakończyła funkcjonowanie. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku PO, Nowoczesna, iPL i Zieloni tworzyły Koalicję Obywatelską, zaś PSL i SLD powołały własne komitety (z list których startowały także ugrupowania tworzące w eurowyborach komitety konkurencyjne wobec KE). UED startowała z list PSL (w ramach Koalicji Polskiej), natomiast pojedynczy członkowie SDPL i WiR z ramienia KO.
Remove ads
Program
Deklarację programową KE przyjęto 4 kwietnia 2019[21]. Koalicja opowiedziała się za odbudową pozycji Polski w Unii Europejskiej i poprawą relacji z innymi jej członkami, wzmacnianiem jednolitego rynku i polityki równej konkurencji w UE, obroną funduszy unijnych dla polskich regionów, pozyskiwaniem środków na działania chroniące klimat, solidarnością energetyczną i klimatyczną UE, utworzeniem Europejskiego Programu Onkologicznego, wyrównaniem szans dla polskiego rolnictwa, dbaniem o przestrzeganie zasad demokracji i praworządności (łamanymi jej zdaniem przez rządzące w Polsce PiS), równymi prawami m.in. kobiet i mężczyzn, ściślejszą współpracę obronną UE oraz wzmocnieniem sojuszu z USA w ramach NATO, zwiększeniem szans rozwoju ludzi młodych, a także za zapewnieniem odpowiednich połączeń komunikacyjnych i telekomunikacyjnych[22].
Remove ads
Sygnatariusze koalicji
- Marek Belka (były premier z ramienia SLD, były prezes NBP)
- Jerzy Buzek (eurodeputowany PO, były premier z ramienia AWS, były przewodniczący Parlamentu Europejskiego)
- Włodzimierz Cimoszewicz (były premier, marszałek Sejmu i m.in. minister spraw zagranicznych z ramienia SLD)
- Ewa Kopacz (posłanka na Sejm i wiceprzewodnicząca PO, była premier i marszałek Sejmu)
- Kazimierz Marcinkiewicz (były premier z ramienia PiS)
- Leszek Miller (SLD, były premier)
- Adam Daniel Rotfeld (były minister spraw zagranicznych)
- Grzegorz Schetyna (poseł na Sejm i przewodniczący PO, były marszałek Sejmu i m.in. minister spraw zagranicznych)
- Radosław Sikorski (PO, były marszałek Sejmu i m.in. minister spraw zagranicznych)
- Hanna Suchocka (była premier z ramienia UD)
Kandydaci z numerem 1 na listach wyborczych
Remove ads
Kompozycja
Podsumowanie
Perspektywa
Ponadto koalicję tworzyły niebędące partiami ruchy: stowarzyszenia Inicjatywa Polska i Komitet Obrony Demokracji oraz inicjatywa Wolne Sądy. Popierały ją też partie Teraz! (z wyjątkiem dwóch okręgów, w których jej działaczki startowały z list Wiosny), Stronnictwo Demokratyczne i Liga Polskich Rodzin (popierająca jedynie kandydatów PO i PSL).
Remove ads
Wyniki wyborów
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads