Małgorzata Tracz

Małgorzata Elżbieta Tracz (ur. 8 grudnia 1985 w Bolesławcu^[2]) – polska działaczka społeczna i polityczna, polonistka i nauczycielka akademicka. Od 2015 do 2022 przewodnicząca (w ramach parytetu wraz z drugim przewodniczącym, kolejno z Adamem Ostolskim, Markiem Kossakowskim i Wojciechem Kubalewskim) proekologicznej Partii Zieloni, posłanka na Sejm IX i X kadencji.

Małgorzata Tracz

Pełne imię i nazwisko	Małgorzata Elżbieta Tracz
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1985 Bolesławiec
Przewodnicząca Partii Zieloni[1]
Okres	od 31 maja 2015 do 15 stycznia 2022
Przynależność polityczna	Partia Zieloni
Poprzednik	Agnieszka Grzybek
Następca	Urszula Zielińska
Strona internetowa

Małgorzata Tracz wraz z innymi liderami Koalicji Europejskiej

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Od 2005 związana z Wrocławiem. Uzyskała licencjat ze stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim, na którym ukończyła także studia magisterskie z filologii polskiej^[2]. Została na tej uczelni jako prowadząca zajęcia. Prowadziła galerię sztuki, pracowała w korporacji jako specjalistka, zajęła się organizacją szkoleń^[2].

Działalność społeczna i publicystyczna

Zaangażowana w ogólnopolskie i lokalne inicjatywy ekologiczne oraz społeczne, zajmując się w ich ramach walką ze smogiem, energetyką opartą na źródłach odnawialnych, zmianami klimatu i polityką miejską. Współzałożycielka Stowarzyszenia Aktywnych Społecznie „Trampolina”^[2][3] oraz członkini rady programowej Kongresu Kobiet^[2].

Członkini Stowarzyszenia Ekologicznego Eko-Unia, organizowała działania na rzecz ochrony Puszczy Białowieskiej^[4][5]. Od czasu powstania w 2015 działaczka Dolnośląskiego Alarmu Smogowego^[6]. W 2017 prowadziła kampanię w sprawie wsparcia uchwały antysmogowej dla Dolnego Śląska^[6][7][8].

Brała udział w protestach przeciwko pojawiającym się w latach 2016–2018 projektom zaostrzania przepisów dotyczących przerywania ciąży^[9][10]. W 2017 zarzucono jej wykroczenie znieważenia Znaku Polski Walczącej (dotyczyło to użytego podczas protestów transparentu, na którym symbol zawierał naniesione znaki płci; symbol w tej formie był używany przez to środowisko od 2013)^[11][12]. W sprawie tej została w 2018 ostatecznie uniewinniona przez sąd^[13][14].

Współautorka publikacji Jak tworzyć Wrocław? Ruchów miejskich strategia dla Wrocławia^[15] oraz Progresywna polityka zagraniczna^[16]. Publikowała m.in. w „Zielonych Wiadomościach”^[17] oraz „Krytyce Politycznej”^[18].

Działalność polityczna

W latach 2006–2009 była aktywistką Stowarzyszenia Młoda Socjaldemokracja^[19], w 2009 jako członkini sekretariatu krajowego tej organizacji^[20]. W lutym 2014 dołączyła do Partii Zieloni, a w czerwcu tego samego roku wybrana na przewodniczącą koła wrocławskiego, którym kierowała do maja 2015^[19]. W lipcu 2014 została członkinią rady krajowej partii^[21]. W 2014 startowała bez powodzenia z listy Partii Zieloni w wyborach samorządowych do Rady Miejskiej Wrocławia^[22]. W maju 2015 wybrana na przewodniczącą Partii Zieloni (w ramach parytetu z Adamem Ostolskim), w głosowaniu pokonując Annę Grodzką^[23].

W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu z listy Zjednoczonej Lewicy, uzyskując 14 542 głosy (10. wynik wśród kandydatów komitetu); koalicja jednak nie przekroczyła progu wyborczego i nie uzyskała mandatów^[24]. W wyborach samorządowych w 2018 ubiegała się o funkcję prezydenta Wrocławia (dostała 1,35% głosów w pierwszej turze)^[25] oraz ponownie o mandat radnej miejskiej^[26].

Zgłosiła akces swojej partii do Koalicji Europejskiej, zawiązanej na wybory do Parlamentu Europejskiego w 2019^[27]. Następnie z ugrupowaniem tym dołączyła do Koalicji Obywatelskiej^[28]. W wyborach parlamentarnych w 2019 kandydowała z 2. miejsca listy KO do Sejmu w okręgu wyborczym nr 3 (Wrocław). Otrzymała 28 676 głosów i uzyskała mandat posłanki na Sejm RP IX kadencji^[29]. Po wyborach została wiceprzewodniczącą klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej^[30] oraz została członkinią Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Spraw Zagranicznych^[31].

Funkcję przewodniczącej Zielonych sprawowała do stycznia 2022^[32]; nie ubiegała się wówczas o ponowny wybór. Od 2022 wchodziła w skład komitetu Europejskiej Partii Zielonych^[33]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, otrzymując 17 693 głosy^[34]. Została ponownie członkinią Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Spraw Zagranicznych^[35]. Została też przewodniczącą Podkomisji stałej do spraw dobrostanu zwierząt gospodarskich i ochrony produkcji zwierzęcej w Polsce oraz zwalczania chorób zakaźnych zwierząt^[35].