Konkurs Piosenki Eurowizji 1958

3. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w środę, 12 marca 1958 w studiu AVRO w Hilversum. Organizatorem konkursu był holenderski nadawca publiczny Nederlandse Omroep Stichting (NOS). Koncert poprowadziła dziennikarka telewizyjna Hannie Lips.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1958

Informacje ogólne
Finał	12 marca 1958
Miejsce	Studio AVRO, Hilversum (Holandia)
Nadawca	Nederlandse Omroep Stichting (NOS)
Prowadzący	Hannie Lips
Występ interwałowy	Metropole Orkest
Uczestnicy
Debiut	Szwecja
Rezygnacja	Wielka Brytania
Łącznie	10 reprezentacji
Mapa uczestników      Kraje które uczestniczyły w finale konkursu            Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie.
Zwycięzca	Francja
Reprezentant	André Claveau
Piosenka	„Dors, mon amour”
Muzyka	Pierre Delanoë
Tekst	Hubert Giraud
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1957 1959 ►

Finał konkursu wygrał André Claveau, reprezentant Francji z piosenką „Dors, mon amour” autorstwa Pierre’a Delanoë'a i Huberta Girauda, za którą otrzymał w sumie 27 punktów.

Lokalizacja

Osobny artykuł: Hilversum.

Hilversum

Lokalizacja Hilversum w Holandii.

Konkurs zorganizowano w Hilversum, mieście położonym na południowy wschód od Amsterdamu. Koncert odbył się w studiu nadawczym AVRO (hol. Algemene Vereniging Radio Omroep), które należało wówczas do holenderskiego nadawcy publicznego działającego w ramach systemu Nederlandse Publieke Omroep.

Sekcja medialna radia jest jednym z największych pracodawców w Hilversum^[1]. Scena konkursowa ozdobiona była tulipanami, które są symbolem Holandii^[2].

Przebieg konkursu

Podobnie jak podczas konkursu w 1957, jurorzy nie byli obecni w studiu konkursowym, tylko wysyłali wyniki telefonicznie tuż po prezentacji wszystkich utworów konkursowych. Występ reprezentanta Włoch – Domenico Modugno – nie był transmitowany poprawnie w kilku krajach, dlatego zdecydowano, że wokalista zaśpiewa swoją konkursową piosenkę „Nel blu dipinto di blu” jeszcze raz, po zakończeniu prezentacji ostatniego utworu^[2].

Domenico Modugno podczas wykonywania „Nel Blu Dipinto Di Blu”.

Niedługo po finale konkursu utwór „Nel blu dipinto di blu” stał się popularny w Stanach Zjednoczonych, gdzie był znany jako „Volare”, i zdobył Nagrody Grammy w kategoriach Najlepszy utwór oraz Najlepsze nagranie^[3]. Podczas jubileuszowego konkursu z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji Congratulations w 2005 został okrzyknięty drugą najlepszą eurowizyjną piosenką w historii^[2].

Podczas prezentacji konkursowej oraz przed ogłaszaniem wyników jurorów zagrała Orkiestra Metropol pod batutą Dolfa van der Lindena, głównego dyrygenta koncertu^[2].

Kraje uczestniczące

W konkursie wzięło udział 10 krajów, w tym debiutująca Szwecja. Z konkursu wycofała się natomiast Wielka Brytania^[2].

Powracający artyści

Podczas konkursu w 1958 wystąpiło kilku wykonawców, którzy reprezentowali swój kraj podczas poprzednich konkursów. Corry Brokken z Holandii oraz Fud Leclerc z Belgii reprezentowali swój kraj podczas inauguracyjnej edycji konkursu, natomiast Margot Hielscher reprezentowała Niemcy podczas konkursu w 1957. Reprezentująca Szwajcarię Lys Assia zwyciężyła w finale konkursu w 1956, reprezentowała kraj także w finale w 1957^[2].

Wyniki

Finał

Lp.	Kraj	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Włochy	włoski	Domenico Modugno	„Nel blu dipinto di blu”	3	13
2	Holandia	niderlandzki	Corry Brokken	„Heel de wereld”	9	1
3	Francja	francuski	André Claveau	„Dors, mon amour”	1	27
4	Luksemburg	francuski	Solange Berry	„Un grand amour”	9	1
5	Szwecja	szwedzki	Alice Babs	„Lilla stjärna”	4	10
6	Dania	duński	Raquel Rastenni	„Jeg rev et blad ud af min dagbog”	8	3
7	Belgia	francuski	Fud Leclerc	„Ma petite chatte”	5	8
8	Niemcy	niemiecki	Margot Hielscher	„Für zwei Groschen Musik”	7	5
9	Austria	niemiecki	Liane Augustin	„Die ganze Welt braucht Liebe”	5	8
10	Szwajcaria	niemiecki, włoski	Lys Assia	„Giorgio”	2	24

Legenda:

     1. miejsce

Tabela punktacyjna finału

Prowadząca Hannie Lips wraz z Franckiem Pourcelem (dyrygentem) i André Claveau (zwycięzcą konkursu).

		Punkty
		Suma punktów	Włochy	Holandia	Francja	Luksemburg	Szwecja	Dania	Belgia	Niemcy	Austria	Szwajcaria
Uczestnicy konkursu	Włochy	13		1	1	–	1	–	4	4	1	1
	Holandia	1	–		–	–	–	–	–	–	–	1
	Francja	27	6	–		1	1	9	1	1	7	1
	Luksemburg	1	–	–	–		–	–	–	–	–	1
	Szwecja	10	–	2	–	3		–	1	–	1	3
	Dania	3	–	1	1	–	1		–	–	–	–
	Belgia	8	–	–	–	–	1	1		5	–	1
	Niemcy	5	–	–	2	–	1	–	1		1	–
	Austria	8	–	–	3	1	1	–	1	–		2
	Szwajcaria	24	4	6	3	5	4	–	2	–	–

Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1958 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego konkursu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg koncertu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej^[4]:

Kolejność głosowania i krajowi sekretarze

1.  Szwajcaria – Mäni Weber
2.  Austria – Karl Bruck
3.  Niemcy – Claudia Doren
4.  Belgia – Paule Herreman
5.  Dania – nieznany
6.  Szwecja – Roland Eiworth^[5]
7.  Luksemburg – nieznany
8.  Francja – Claude Darget
9.  Holandia – Piet te Nuyl
10.  Włochy – Fulvia Colombo

Komentatorzy

•  Austria – Peter Alexander (ORF)
•  Belgia – Arlette Vincent (INR), Nand Baert (NIR)
•  Dania – Gunnar Hansen (Statsradiofonien TV)
•  Francja – Pierre Tchernia^[6] (RTF)
•  Holandia – Siebe van der Zee^[7] (NTS)
•  Luksemburg – Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
•  Niemcy – Wolf Mittler (Deutsches Fernsehen)
•  Szwajcaria – Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
•  Szwecja – Jan Gabrielsson (Sveriges Radio-TV)^[8]
•  Włochy – Bianca Maria Piccinino (Programma Nazionale)
•  Wielka Brytania – Peter Haigh (BBC Television Service), Tom Sloan (BBC Light Programme)