Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu, konkursem w kraju zajmuje się włoski nadawca publiczny Rai – Radiotelevisione italiana^[1]. Reprezentantem kraju zazwyczaj zostaje laureat Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.

Włochy

w Konkursie Piosenki Eurowizji

3 5 5 13
Informacje ogólne
Nadawca	Rai – Radiotelevisione italiana
Rok i miejsce debiutu	1956, Lugano
Liczba udziałów	48 razy
Organizacja konkursu	3 razy w 1965, 1991, 2022
Preselekcje	Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo
Statystyka głosowania Najwięcej punktów w finale od Hiszpania 282 punktów Najwięcej punktów w finale dla Francja 158 punktów
Najlepsze rezultaty Finał 1. miejsce w 1964, 1990, 2021
Najgorsze rezultaty Finał ostatnie miejsce w 1966
Strona internetowa

Włochy trzykrotnie wygrały finał konkursu: w 1964 (Gigliola Cinquetti z piosenką „Non ho l’età”), 1990 (Toto Cutugno z piosenką „Insieme: 1992”), oraz w 2021 (Måneskin z piosenką „Zitti e buoni”). Do tej pory nadawca trzy razy pełnił funkcję gospodarza: w 1965, 1991 oraz 2022, a konkursy odbyły się odpowiednio: w Neapolu, Rzymie i Turynie.

Telewizja włoska kilkukrotnie wycofywała się z udziału w konkursie. Po raz pierwszy nie wysłała swojego reprezentanta na konkurs w 1981, tłumacząc to „malejącym zainteresowaniem telewidzów”^[2]. Dwa lata później wróciła do konkursowej rywalizacji^[3]. Włochy nie wzięły również udziału w konkursie w 1986^[4], by powrócić w kolejnym roku^[5]. Kraj nie wysłał swojego reprezentanta na konkursy w latach 1994–1996^[6]. Po powrocie na konkurs w 1997^[7] telewizja wycofała się z udziału 1998^[8], by powrócić po trzynastoletniej przerwie i uczestniczyć w finale konkursu w 2011^[9][10]. Telewizja dołączyła wówczas do grupy krajów tzw. „Wielkiej Czwórki” (tj. Niemiec, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii), tworząc tzw. „Wielką Piątkę”, mającą zagwarantowane miejsce w finale dzięki wpłacaniu najwyższych składek organizacyjnych^[11].

Uczestnictwo

Domenico Modugno podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji (1958)

Bobby Solo podczas 10. Konkursu Piosenki Eurowizji (1965)

Albano Carrisi i Romina Power podczas 21. Konkursu Piosenki Eurowizji (1976)

Marco Mengoni podczas 58. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö (2013)

Il Volo podczas 60. Konkursu Piosenki Eurowizji w Wiedniu (2015)

Francesca Michielin podczas 61. Konkursu Piosenki Eurowizji w Sztokholmie (2016)

Francesco Gabbani podczas 62. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kijowie (2017)

Ermal Meta i Fabrizio Moro podczas 63. Konkursu Piosenki Eurowizji w Lizbonie (2018)

Mahmood podczas 64. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie (2019)

Måneskin, zwycięzcy 65. Konkursu Piosenki Eurowizji w Rotterdamie (2021)

Marco Mengoni podczas 67. Konkursu Piosenki Eurowizji w Liverpoolu (2023)

Angelina Mango podczas 68. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö (2024)

Lucio Corsi podczas 69. Konkursu Piosenki Eurowizji w Bazylei (2025)

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956 i do tej pory wzięła w nim udział 47 razy. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich włoskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach^[1].

Rok	Artysta	Piosenka	Finał
			Miejsce	Punkty
1956[a]	Franca Raimondi	„Aprite le finestre”	2[b]	N/K
	Tonina Torrielli	„Amami se vuoi”
1957	Nunzio Gallo	„Corde della mia chitarra”	6	7
1958	Domenico Modugno	„Nel blu dipinto di blu”	3	13
1959	Domenico Modugno	„Piove (Ciao, ciao bambina)”	6	11
1960	Renato Rascel	„Romantica”	8	5
1961	Betty Curtis	„Al di là”	5	12
1962	Claudio Villa	„Addio, addio”	9	3
1963	Emilio Pericoli	„Uno per tutte(inne języki)”	3	37
1964	Gigliola Cinquetti	„Non ho l’età”	1	49
1965	Bobby Solo	„Se piangi, se ridi”	5	15
1966	Domenico Modugno	„Dio, come ti amo”	17	0
1967	Claudio Villa	„Non andare più lontano”	11	4
1968	Sergio Endrigo	„Marianne”	10	7
1969	Iva Zanicchi	„Due grosse lacrime bianche”	13	5
1970	Gianni Morandi	„Occhi di ragazza”	8
1971	Massimo Ranieri	„L’amore è un attimo”	5	91
1972	Nicola Di Bari	„I giorni dell’arcobaleno”	6	92
1973	Massimo Ranieri	„Chi sarà con te”	13	74
1974	Gigliola Cinquetti	„Sì”	2	18
1975	Wess i Dori Ghezzi	„Era(inne języki)”	3	115
1976	Al Bano i Romina Power	„We’ll Live It All Again”	7	69
1977	Mia Martini	„Libera(inne języki)”	13	33
1978	Ricchi e Poveri	„Questo amore”	12	53
1979	Matia Bazar	„Raggio di luna”	15	27
1980	Alan Sorrenti	„Non so che darei(inne języki)”	6	87
1983	Riccardo Fogli	„Per Lucia(inne języki)”	11	41
1984	Alice i Battiato	„I treni di Tozeur”	5	70
1985	Al Bano i Romina Power	„Magic Oh Magic”	7	78
1987	Umberto Tozzi i Raf	„Gente di mare”	3	103
1988	Luca Barbarossa(inne języki)	„Vivo (Ti scrivo)(inne języki)”	12	52
1989	Anna Oxa i Fausto Leali	„Avrei voluto(inne języki)”	9	56
1990	Toto Cutugno	„Insieme: 1992”	1	149
1991	Peppino di Capri	„Comme è ddoce ’o mare”	7	89
1992	Mia Martini	„Rapsodia”	4	111
1993	Enrico Ruggeri	„Sole d’Europa(inne języki)”	12	45
Brak reprezentanta w latach 1994–1996
1997	Jalisse	„Fiumi di parole”	4	114
Brak reprezentanta w latach 1998–2010
2011	Raphael Gualazzi	„Madness of Love”	2	189
2012	Nina Zilli	„L’amore è femmina”	9	101
2013	Marco Mengoni	„L’essenziale”	7	126
2014	Emma	„La mia città”	21	33
2015	Il Volo	„Grande amore”	3	292
2016	Francesca Michielin	„No Degree of Separation”	16	124
2017	Francesco Gabbani	„Occidentali’s Karma”	6	334
2018	Ermal Meta i Fabrizio Moro	„Non mi avete fatto niente”	5	308
2019	Mahmood	„Soldi”	2	472
2020	Diodato	„Fai rumore(inne języki)”	Konkurs odwołany
2021	Måneskin	„Zitti e buoni”	1	524
2022	Mahmood i Blanco	„Brividi”	6	268
2023	Marco Mengoni	„Due vite”	4	350
2024	Angelina Mango	„La noia”	7	268
2025	Lucio Corsi	„Volevo essere un duro”	5	256
2026

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1957–2025)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Włochy przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw włoscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[12].

Kraje, którym Włochy przyznały najwięcej punktów: Lp. Kraj Punkty 1  Francja 158 2  Wielka Brytania 154 3  Szwajcaria 133 4  Irlandia 131 5  Hiszpania 128

Kraje, od których Włochy otrzymały najwięcej punktów: Lp. Kraj Punkty 1  Hiszpania 282 2  Szwajcaria 275 3  Portugalia 266 4  Malta 252 5  Francja 219

Legenda:      1. miejsce      2. miejsce      3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane we Włoszech

Poniższy spis uwzględnia miejsce organizacji koncertów oraz nazwiska prowadzących.

Rok	Miejsce	Arena	Prowadzący
1965	Neapol	Sala di Concerto della RAI	Renata Mauro
1991	Rzym	Teatro 15 di Cinecittà	Gigliola Cinquetti, Toto Cutugno
2022	Turyn	PalaOlimpico	Alessandro Cattelan, Laura Pausini, Mika

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagroda Dziennikarzy

Rok	Wykonawca	Piosenka	Autor(zy)
2015	Il Volo	„Grande amore”	Francesco Boccia, Ciro Esposito
2017	Francesco Gabbani	„Occidentali’s Karma”	Francesco Gabbani, Filippo Gabbani, Fabio Ilacqua, Luca Chiaravalli

Nagroda Kompozytorów

Rok	Wykonawca	Piosenka	Autor(zy)
2019	Mahmood	„Soldi”	Mahmood, Dardust, Paolo Alberto Monachetti
2023	Marco Mengoni	„Due vite”	Marco Mengoni Davide Petrella Davide Simonetta

Faworyt OGAE

Międzynarodowe stowarzyszenie fanów Konkursu Piosenki Eurowizji OGAE^[13][14] rokrocznie od 2007 przeprowadza ankietę, w której każdy krajowy klub oraz OGAE Reszta Świata głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do konkursu przy użyciu tzw. systemu eurowizyjnego (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)^[13]. Poniższy spi prezentuje włoskich zwycięzców plebiscytu:

Rok	Artysta	Piosenka	Autor(zy)
2015	Il Volo	„Grande amore”	Francesco Boccia, Ciro Esposito
2017	Francesco Gabbani	„Occidentali’s Karma”	Francesco Gabbani, Filippo Gabbani, Fabio Ilacqua, Luca Chiaravalli
2019	Mahmood	„Soldi”	Mahmood, Dardust, Paolo Alberto Monachetti

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 Europejska Unia Nadawców zorganizowała koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, podczas którego odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w historii konkursu. Drugie miejsce zajęła włoska propozycja „Nel blu dipinto di blu” Domenico Modugno, która zajęła trzecie miejsce podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1958^[15].

Uwagi

1. Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
2. Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.