Kopa Popradzka

Kopa Popradzka (słow. Kôpky, niem. i węg. Kopki^[1], 2355 m n.p.m.^[2]) – czterowierzchołkowy, rozłożysty masyw w południowo-zachodniej grani Ciężkiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Od górnej części tej grani (Smocza Grań) oddziela go Przełączka pod Kopą Popradzką (2246 m^[2]), od dolnej części (Popradzka Grań) Wyżnia Popradzka Przełączka. Masyw Kopy Popradzkiej oddziela Dolinę Żabią Mięguszowiecką od Dolinki Smoczej.

Kopa Popradzka

Kôpky

Kopa Popradzka z 4 wierzchołkami
Państwo	Słowacja
Położenie	powiat Poprad
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2355 m n.p.m.
Wybitność	109 m
Pierwsze wejście	1896-1897 topografowie austriaccy
Położenie na mapie Tatr Kopa Popradzka
Położenie na mapie Karpat Kopa Popradzka
49°10′15,5″N 20°05′02,9″E

Kopa Popradzka ze szlaku na Rysy

Topografia

W masywie Kopy Popradzkiej wyróżnia się kolejno:

• Wielka Kopa Popradzka (Veľká kôpka),
• Zadnia Popradzka Ławka (Zadná lávka v Kôpkach),
• Zadnia Popradzka Czuba (Zadný zub v Kôpkach),
• Pośrednia Popradzka Ławka (Prostredná lávka v Kôpkach),
• Skrajna Popradzka Czuba (Predný zub v Kôpkach),
• Skrajna Popradzka Ławka (Predná lávka v Kôpkach),
• Mała Kopa Popradzka (Malá kôpka).

Kopa Popradzka góruje nad dolinami:

• od zachodu nad Doliną Żabią Mięguszowiecką,
• od wschodu nad Dolinką Smoczą,
• od południa nad Doliną Mięguszowiecką.

Nazewnictwo

Nazwę Kopa Popradzka ostatecznie ustabilizował Stanisław Eljasz-Radzikowski w 1903 r. Pochodzi ona od Popradzkiego Stawu. Wcześniejsze nazwy to: Kopki, Kopa, Kopa Mięguszowiecka i Siarkan. Małą Kopę Popradzką nazwał „Taternik” w 1934 r.

Historia

Pierwsze odnotowane wejścia:

• letnie – topografowie austriaccy w czasie pomiarów, zapewne kapitan Josef Gans, w latach 1896–1897,
• zimowe – Gyula Hefty i Gyula Komarnicki, 22 marca 1913 r.^[3]