Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Krzysztof Komornicki (kierowca)
polski kierowca wyścigowy i rajdowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Krzysztof Komornicki (ur. 16 kwietnia 1931 w Krakowie, zm. 24 czerwca 2019 w Warszawie) – polski kierowca wyścigowy i rajdowy, pilot rajdowy, biznesmen.
Remove ads
Biografia
Podsumowanie
Perspektywa
W 1959 roku rywalizował w RSMP, używając Simki Aronde. Wygrał wówczas dwa rajdy w swojej klasie – Rajd Zimowy oraz Rajd Polski[3][4], a w Rajdzie Wisły był drugi, za Sobiesławem Zasadą[5]. Te wyniki umożliwiły Komornickiemu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej klasy V[6]. W sezonie 1961 był pilotem Grzegorza Timoszka. Załoga zdobyła wtedy wicemistrzostwo Polski w klasyfikacji generalnej[7]. W 1962 roku ponownie startował jako kierowca, używając DKW Junior, Morrisa Mini Coopera i BMW 700. Pilotowany przez Ksawerego Franka, wygrał Rajd Wisły[8] oraz zajął drugie miejsce w końcowej klasyfikacji klasy I[9].
W 1964 roku zadebiutował w Polskiej Formule 3, zajmując dziewiąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Ścigał się wówczas Rakiem[10]. Ponadto rok 1964 spędził na pilotowaniu Stanisława Stolarskiego i Franciszka Postawki, a w roku 1965 był pilotem Stolarskiego. W 1965 kontynuował udział w Formule 3, zajmując trzecie miejsce w Łańcucie i osiągając szóste miejsce w klasyfikacji[11]. W roku 1966 był rajdowym pilotem Lecha Jaworowicza[12]. Sezon 1967 spędził na startach BMW 1600, pilotowany przez Marka Wachowskiego. Załoga zajęła w tamtym sezonie trzecie miejsce w Rajdzie Polski oraz dziewiąte w klasyfikacji sezonu[13]. W sezonie 1968 Komornicki rywalizował Renault 8 Gordini. Wspólnie z Zygmuntem Wiśniowskim wygrał on Rajd Polski[14]. Na koniec sezonu Komornicki był drugi w klasie 4 oraz trzeci w klasyfikacji ogólnej[15]. W sezonie 1969 wygrał Renault Alpine A110 Rajd 1001 Jezior[16]. Rok później zajął tym samochodem drugie miejsce w klasie 4[17]. W tamtym roku ponadto Komornicki wystartował w kilku rajdach zagranicznych, wliczając w to Rajd Hiszpanii, Rajd Semperit czy Rajd Pneumant. Wygrał również Rajd Mazurski i Rajd Wisły[18].
W roku 1971 rozpoczął starty Polskim Fiatem 125p 1500. Jego pilotem był Błażej Krupa. Tamten sezon załoga zakończyła na piątym miejscu w klasyfikacji[19], a rok 1972 – na trzecim, wygrywając przy tym Rajd Kormoran[20]. W 1973 roku Komornicki zajął siódme miejsce w bułgarskim Rajdzie Złote Piaski, który był eliminacją Pucharu Pokoju i Przyjaźni[18]. Od sezonu 1974 używał Polskiego Fiata 1600 Monte Carlo. Zajął nim piąte miejsce w Rajdzie Polski[21], natomiast w 1975 roku był szósty w tym rajdzie[22]. W 1977 roku startował Oplem Kadettem GT/E, wygrywając Rajd Barbórka. Był to jego ostatni rajdowy sezon[18].
W latach 1979–1980 uczestniczył w WSMP. W sezonie 1979 rywalizował w klasie 4, wygrywając wyścig w Kielcach[23]. W 1980 roku ścigał się w klasie 6. Dwukrotnie wygrał wówczas w Poznaniu, a raz – w Kielcach[24][25][26]. Te zwycięstwa nie wystarczyły jednak do zdobycia tytułu Mistrza Polski, który przypadł Maciejowi Bogusławskiemu[27].
Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. dilerem Opla – w 1989 roku został prezesem spółki Automarket, sprowadzającej samochody tej marki[28].
Uczestniczył w aferze FOZZ, za co sąd pod zarzutem przywłaszczenia półtora miliona dolarów skazał go na dwa lata pozbawienia wolności oraz 320 tysięcy złotych grzywny[29].
Jego syn, Łukasz, był kierowcą rajdowym, uczestnikiem Rajdu Dakar[29].
Remove ads
Wyniki w Polskiej Formule 3
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads