Latarnia Morska Krynica Morska

Latarnia Morska Krynica Morska – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w mieście Krynica Morska (powiat nowodworski, województwo pomorskie), na Mierzei Wiślanej^[2].

Latarnia Morska Krynica Morska

Latarnia i pomnik żołnierzy radzieckich
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Miejscowość	Krynica Morska
Wysokość wieży	26,50[1] m
Wysokość światła	53,00[1] m n.p.m.
Zasięg światła	18,00 Mm
Charakterystyka światła	Blaskowe grupowe Okres: 12,00 s[1] Blask: 2,00 s[1] Przerwa: 2,00 s[1] Blask: 2,00 s[1] Przerwa: 6,00 s[1]
Data uruchomienia	1 maja 1895 roku (stara latarnia) 25 sierpnia 1951 (nowa latarnia)[1]
Data zburzenia	3 maja 1945 (stara latarnia)
Administrator	Urząd Morski w Gdyni
Położenie na mapie Krynicy Morskiej Krynica Morska, latarnia morska
Położenie na mapie Polski Krynica Morska, latarnia morska
Położenie na mapie województwa pomorskiego Krynica Morska, latarnia morska
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego Krynica Morska, latarnia morska
54°23′07,2″N 19°27′03,6″E

Spotkanie z latarnikiem

4 lipca 2018

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Gdańsk Port Północny a Latarnią Morską Bałtijsk (Rosja – obwód królewiecki).

Informacje ogólne

Latarnia morska w Krynicy nie miała za zadania wskazywania drogi do portu, ale wypełnienie luki w systemie oznakowania pomiędzy Helem a Piławą (Bałtyjsk)^[3]. Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Gdyni. Ma stożkowy kształt, u podstawy ma 6 metrów średnicy, a u szczytu 4,5 metra^[1]. Na szczyt latarni prowadzą schody przymocowane do ścian – wewnątrz latarnia jest pusta, wchodząc na górę widoczna jest sala wejściowa latarni na dole^[4]. Światło dają dwie żarówki o mocy 1000 W (220 V)^[1].

Znajduje się tu jedna z jedenastu stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Krynicy Morskiej ma wysokość 53 m n.p.m.^[5].

Historia

Pruska Administracja Morska zdecydowała o budowie latarni morskiej na Mierzei Wiślanej na 29 metrowej wydmie położonej 300 metrów od Krynicy Morskiej. Po zaakceptowaniu projektu 29 metrowej wieży z budynkiem technicznym, przystąpiono do budowy, którą zakończono po roku. Została ona zbudowana przez elbląskiego rzemieślnika Edwarda Stacha^[1]. 1 maja 1895 roku światło na krynickiej latarni rozbłysło po raz pierwszy. Na czworokątnym cokole stała 19 metrowa, okrągła, ceglana wieża zakończona ośmiokątnym granitowym gzymsem i laterną w kolorze szarym. Na laternie zainstalowano obrotowy aparat Fresnela III klasy z niemieckiej firmy Picht & Co. zasilany początkowo olejem, później benzolem, gazem, aż do 1938, kiedy wprowadzono zasilanie elektryczne^[3].

W dniu 3 maja 1945 roku, zaminowana przez wycofujących się Niemców, latarnia uległa zniszczeniu grzebiąc pod swoimi gruzami kilku żołnierzy radzieckich^[6].

Prawie trzy lata Krynica Morska nie posiadała oznakowania nawigacyjnego. W 1948 roku, decyzją Urzędu Morskiego w Gdyni, zainstalowano prowizoryczne światło o widzialności 10 Mm na wieżyczce domu wczasowego „Bałtyk” (dawny hotel"Kaiserhof")^[6]. Światło to widoczne było z Zatoki Gdańskiej i miejscowości po drugiej stronie zalewu: Tolkmicka, Fromborka i Suchacza^[3].

Trzy lata później ukończono budowę nowej latarni, wraz z budynkami technicznymi, która stanęła 15 metrów od ruin starej. Autorem projektu był prof. Stanisław Puzyna z Politechniki Gdańskiej. Konstrukcję wykonano z prefabrykowanych bloczków betonowych łączonych pionowymi wkładkami ze stali zbrojonej i poziomymi wieńcami zbrojonymi, co szóstą warstwę bloczków. U dołu wieża ma średnicę 6 metrów, u góry 4,5 metra a całkowita wysokość wynosi 26,5 metra^[3]. W laternie na wysokości 53 m n.p.m. umieszczono urządzenie optyczno – świetlne, składające się z cylindrycznej soczewki średnicy 1000 mm i dwupozycyjnego zmieniacza z 2 żarówkami o mocy 1000 W każda, o zasięgu 19,5 Mm^[7]. Nowa latarnia została uroczyście otwarta 25 sierpnia 1951 roku^[1][4]. W latach 1957–1997 pełniła również funkcję radiolatarni i nadawała alfabetem Morse'a sygnał "KM"^[1][6].

Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4093, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku^[8].

• 
  Latarnia Morska z 1895 r., zniszczona w 1945 r.
• 
  Aparat optyczny w latarni widziany z tarasu
• 
  Latarnia widziana od strony budynku latarników
• 
  Widok z latarni na Zalew Wiślany

Dane techniczne

• Położenie: 54°23'07,2" N 19°27'03,6" E
• Wysokość wieży: 26,50 m^[1]
• Wysokość światła: 53,00 m n.p.m.^[1]
• Zasięg nominalny światła: 18 Mm (33,336 km)^[1]
• Charakterystyka światła: Blaskowe grupowe^[1]
  • Blask: 2,0 s
  • Przerwa: 2,0 s
  • Blask: 2,0 s
  • Przerwa: 6,0 s
  • Okres: 12,0 s