Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Lech Kowalski (historyk)
polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Lech Kowalski (ur. 19 listopada 1950 w Koszalinie) – polski historyk wojskowości i publicysta, doktor nauk humanistycznych (1989)[1], oficer polityczny w stopniu podpułkownika[2].
Remove ads
Życiorys
Ukończył pion polityczny Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej[3]. Jest również absolwentem Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. Tytuł magistra uzyskał w 1984 na podstawie pracy pt. System Polski wobec polityki zagranicznej państwa w latach 1934–1939[2]. Doktoryzował się w 1989.
Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w latach 1973–1990[2]. W latach 1986–1999 pracował jako adiunkt w Wojskowym Instytucie Historycznym[4]. Tam uniemożliwiono mu habilitację i następnie – jak sam twierdzi w wyniku zakulisowych działań Wojciecha Jaruzelskiego – zwolniono z pracy[5]. Sam prof. Andrzej Ajnenkiel, dyrektor Wojskowego Instytutu Historycznego, wystawiał mu bardzo krytyczne opinie[2]. Odnośnie do działalności Lecha Kowalskiego krytycznie wypowiadali się również m.in. prof. Paweł Wieczorkiewicz[6] oraz prof. Andrzej Paczkowski.
Od 2001 do 2009 pracował w firmie ochroniarskiej Solid Security, w której był szefem pionu szkolenia[7][8].
Remove ads
Działalność publicystyczna
Publikował i udzielał wywiadów m.in. w „Polityce”, „Rzeczpospolitej” oraz „Gazecie Polskiej”[9][10]. Od 2015 jest stałym komentatorem Telewizji Republika[11]. Występował również w telewizji WPolsce.pl[12], Radiu Wnet[13], a także w telewizji internetowej wRealu24.pl[14].
Laureat Nagrody im. Jerzego Łojka.
Publikacje
- Generałowie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1992. ISBN 83-211-1486-5.[15]
- Kryptonim „Dunaj”. Udział wojsk polskich w interwencji zbrojnej w Czechosłowacji w 1968 roku. Warszawa: Książka i Wiedza, 1992. ISBN 978-83-05-12600-7.[16]
- Generał ze skazą: biografia wojskowa gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2001. ISBN 978-83-7506-979-2.[17][18].
- Komitet Obrony Kraju: (MON – PZPR – MSW). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2011. ISBN 978-83-7507-088-0.[19]
- Cze.Kiszczak. Biografia gen. broni Czesława Kiszczaka. Poznań: Zysk i S-ka, 2015. ISBN 978-83-7785-836-3.[20][21].
- Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego a Żołnierze Wyklęci. Walka z podziemiem antykomunistycznym w latach 1944–1956. Poznań: Zysk i S-ka, 2016. ISBN 978-83-7785-956-8.[22]
- Krótsze ramię Moskwy: historia kontrwywiadu wojskowego PRL. Warszawa: Fronda, 2017. ISBN 978-83-807-9325-5.[23][24].
- Bezpieka pogranicza: Historia zwiadu WOP 1945–1980. Warszawa: Fronda, 2020, s. 656. ISBN 978-83-807-9512-9.[25]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads