Leon Nencki

Leon Piotr Nencki (ur. 28 czerwca 1848 w Boczkach, zm. 22 maja 1904 w Warszawie) – polski lekarz, chemik, bakteriolog i propagator higieny społecznej, brat Marcelego Nenckiego.

Leon Nencki

Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1848 Boczki
Data i miejsce śmierci	22 maja 1904 Warszawa

Grób braci Leona i Marcelego Nenckich na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Życiorys

Był dziewiątym z kolei dzieckiem Wilhelma i Katarzyny Serwaczyńskiej. Ojciec, ewangelik reformowan z wykształcenia prawnik, był właścicielem Sikucina, Kobyli Miejskiej, Boczek i Bruss^[1].

Uczył się w Rządowym Gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim^[2], a następnie w Gimnazjum Filologicznym w Kaliszu^[3], gdzie w 1866 uzyskał maturę. Tego samego roku wstąpił na Wydział Lekarski Szkoły Głównej Warszawskiej.

W 1872 wyjechał na dalsze studia na Uniwersytecie w Bernie^[4], gdzie rok później złożył egzaminy lekarskie. W swojej pracy doktorskiej Ueber das Verhalten einiger aromatischer Verbinungen im Thierkőrper^[5], której promotorem był Marceli Nencki, zajmował się węglowodorami aromatycznymi i ich zachowaniem się w organizmach żywych. Po otrzymaniu doktoratu, między 1874 a 1876, uzupełniał swe wykształcenie na uniwersytetach w Wiedniu, Paryżu i Londynie. Wrócił do |Warszawy w 1877, gdzie po nostryfikacji dyplomu podjął praktykę lekarską. W 1881 został mianowany kierownikiem pracowni chemiczno-bakteriologicznej w Szpitalu św. Ducha w Warszawie, a następnie ordynatorem oddziału chorób wewnętrznych tamże^[6]. Interesował się polepszeniem warunków higieny szpitali i mieszkań. Przedstawiał na posiedzeniach czasopisma „Przegląd Techniczny” najnowocześniejsze przyrządy do dezynfekcji. Badał metody usprawniania przechowywania żywności. Był pionierem stosowania kriometrii, metody opartej na prawie Raoulta, której używał do badania czystości mleka^[7].

Należał do Koła Wydawców „Gazety Lekarskiej”. Był jednym z jej wydawców, obok Teodora Herynga, Franciszka Jawdyńskiego, Zygmunta Kramsztyka, Władysława Matlakowskiego, Edmunda Modrzejewskiego, Henryka Nusbauma, Alfreda Sokołowskiego.

Od roku 1895 był współredaktorem i współwłaścicielem Gazety Lekarskiej.

W 1895 został mianowany honorowym członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Higienicznego z siedzibą w Brukseli. W 1898 został powołany na członka Rady i wiceprezesa Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego^[8]. Opublikował około 60 prac naukowych w różnych czasopismach polskich i zagranicznych.

W l. 1892-1903 był świeckim radcą Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Warszawie^[9].

Nie założył rodziny. Zmarł nagle, 22 maja 1904 roku w Warszawie^[10], w wieku 55 lat, trzy lata po śmierci swego brata Marcelego. Został pochowany na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera A-2-4)^[11].