Liczba mnoga

Liczba mnoga – wartość kategorii liczby w gramatyce, sygnalizująca wielość przedmiotów (desygnatów)^[1][2].

Liczba mnoga może sygnalizować mnogość przedmiotów, a także w przypadku przedmiotów zbiorowych – grupę tych przedmiotów (np. piasek w liczbie pojedynczej oznacza wiele ziaren piasku, ale istnieje też forma w liczbie mnogiej – piaski – mogąca się odnosić do większych zbiorów – np. piaski pustyni; podobnie armia to grupa ludzi, gramatycznie liczba pojedyncza, istnieje jednak rzeczownik armie w liczbie mnogiej).

Tworzona jest w najróżniejszy sposób, za pomocą końcówek (np. angielskie -s), prefiksów, a nawet zmiany tonu.

W języku polskim

Istnieje w nim wiele końcówek liczby mnogiej, najpopularniejsze to -e, -i, -y oraz -owie. Wybór końcówki zależy od zakończenia wyrazu, rodzaju, a także aspektów semantycznych: Arabowie (lud) ale araby (konie).

Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby mnogiej, np. drzwi, odrzwia, wrota, ludzie^[a], spodnie^[b], majtki^[c], gacie^[d], gatki, sanie albo sanki. Takie rzeczowniki nazywane są pluralia tantum^[3][4].

Zobacz też

Zobacz hasło liczba mnoga w Wikisłowniku

• liczba pojedyncza
• liczba podwójna
• liczba potrójna
• liczba poczwórna
• liczba mnoga w języku angielskim

Uwagi

1. także w żartobliwej formie ludziska; pojedynczą osobę określa się słowem człowiek – ten wyraz z kolei nie ma liczby mnogiej, a tylko liczbę pojedynczą
2. czasem jednak żartobliwie używana jest forma spodzień
3. w znaczeniu części odzieży; istnieje bowiem rzeczownik w liczbie pojedynczej majtek oznaczający marynarza, ale tu forma liczby mnogiej brzmi majtkowie
4. w znaczeniu części odzieży; spotykana jest równocześnie nazwa wielu miejscowości w Polsce w formie Gać