Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Lodewijk Mortelmans
flamandzki kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Lodewijk Mortelmans (ur. 5 lutego 1868 w Antwerpii, zm. 24 czerwca 1952 tamże)[1][2] – flamandzki kompozytor, dyrygent i pedagog.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Studiował we Vlaamsche Muziekschool w Antwerpii (w 1898 przekształconej w Królewskie Konserwatorium w Antwerpii) u Jana Blockxa i Petera Benoit[1][3]. W 1887 rozpoczął studia w Królewskim Konserwatorium w Brukseli pod kierunkiem Arthura De Greefa (fortepian) i Huberta Ferdinanda Kufferatha (kontrapunkt). Będąc jednak zdeklarowanym Flamandem, nie zaaklimatyzował się w brukselskim środowisku muzycznym i już w 1888 wrócił do Antwerpii[3].
W 1893 wygrał belgijskie Prix de Rome (za kantatę Lady Makbet)[1][2][3], co poza sukcesem osobistym przyniosło splendor także jego macierzystej antwerpskiej szkole i pośrednio pomogło w uzyskaniu przez nią statusu królewskiego konserwatorium[3]. W 1902 został profesorem tej uczelni i przez 22 lata wykładał kontrapunkt i fugę, a w latach 1924–1933 był jej dyrektorem[1][3].
Był pierwszym dyrektorem i dyrygentem założonego w 1914 Nouveaux Concerts d'Anvers (towarzystwa koncertowego). Przewodniczył Towarzystwu Kompozytorów Flamandzkich. W 1891 za symfonię Germania otrzymał nagrodę przyznaną przez Académie Royale de Belgique, której później był członkiem[1][2].
W 1933 Mortelmans przeszedł na emeryturę i odtąd prowadził odosobniony tryb życia w Waasmunster, gdzie zajmował się kompozycję, zwłaszcza utworów fortepianowych, orkiestracją wczesnych pieśni i aranżacją melodii ludowych. Napisał też podręcznik do nauki kontrapunktu[3].
Remove ads
Twórczość
Jego styl wywodził się z tradycji romantycznej i ewoluował w kierunku impresjonizmu[1]. Komponował utwory orkiestrowe, instrumentalne (szczególnie impresjonistyczne utwory fortepianowe), muzykę chóralną i pieśni[4]. Zwłaszcza jego pieśni zasługują na szczególną uwagę. Melodyka tych wcześniejszych (z lat 1887–1902) jest romantyczno-liryczna z ekspresyjną chromatyką[1]. Pieśni późniejsze (z lat 1903–1912) charakteryzują się spójnością tekstu z muzyką, naturalizmem, dramatyczną ekspresją, wyrafinowanym frazowaniem oraz płynną modalną harmoniką[4]. W jego utworach orkiestrowych, mimo oryginalnej niekiedy orkiestracji (De Mytheder Lente), zauważalne są wyraźne wpływy Schumanna i Brahmsa, a w operze De kinderender zee – odniesienia do weryzmu i monumentalnego dramatu Wagnera[1].
Remove ads
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][4])
Opera
- De kinderen der zee, opera w 3 aktach, libretto R. Verhulst, 1915
Utwory orkiestrowe
Utwory wokalne
- Lady Macbeth, kantata na alt, tenor, baryton, chór i orkiestrę, 1893
- liczne pieśni do słów: Guida Gezelle, Paula de Monta, Johanna Wolfganga von Goethego, Charlesa Baudelaire’
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads