Ludwik René

Ludwik René (ur. 28 sierpnia 1914 w Białej Podlaskiej, zm. 25 kwietnia 1999 w Warszawie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny.

Ludwik René

Ludwik René
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1914 Biała Podlaska
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1999 Warszawa
Zawód	reżyser teatralny i telewizyjny
Zespół artystyczny
Teatr Ateneum w Warszawie, Teatr Polski w Warszawie
Odznaczenia

Grób reżysera Ludwika René na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

Syn Marka^[1]. Ukończył w roku 1949 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Łodzi. Pracował w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego. W latach 1949–1950 był asystentem Leona Schillera w Teatrze Polskim w Warszawie, a następnie został kierownikiem artystycznym Teatru Ateneum w Warszawie. Od 1950 roku należał do PZPR^[2]. Od roku 1952 przeniósł się do Teatru Domu Wojska Polskiego przemianowanego następnie na Teatr Dramatyczny. W latach 1975–1981 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Początkowo reżyserował sztuki z repertuaru socrealistycznego. Od połowy lat 50. reżyserował sztuki autorów zachodnich, w tym Bertolta Brechta, Eugene’a Ionesco, Friedricha Dürrenmatta, Arthura Millera, Jeana Paula Sartre’a i Maxa Frischa.

Reżyserował też przedstawienia operowe, jak „Juliusza Cezara” Georga Friedricha Haendla i „Koronację Poppei” Claudio Monteverdiego w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego w Operze Śląskiej w Bytomiu.

Dla Teatru Telewizji wyreżyserował m.in. „Cyda” Pierre’a Corneille’a, „Wiele hałasu o nic” Williama Szekspira (1964) i „Elektrę” Jeana Giraudoux.

Zmarł w Warszawie, spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 95-6-29,30)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1977)^[2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (31 stycznia 1953)^[1]
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1964)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[4].

Nagrody

• nagroda III stopnia na I Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach za reżyserię Młodej gwardii Aleksandra Fadiejewa w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1949)
• Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (zespołową) za reżyserię sztuki Sprawa Pawła Eszteraga Sandora Gergelyego w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie (1950)^[5]
• Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji (1960)
• Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji (1965)
• Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji za osiągnięcia w dziedzinie reżyserii spektakli Teatru Telewizji (1968)
• Nagroda im. Tadeusza Boya- Żeleńskiego (1969)
• Nagroda Stołecznej Rady Narodowej za upowszechnianie kultury (1970)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości reżyserskiej (1973)
• śląska Złota Maska za reżyserię i inscenizację Króla Rogera Karola Szymanowskiego w Operze Śląskiej w Bytomiu (1981)^[4].