Marek Samarcew

Marek Samarcew (ur. 11 kwietnia 1951 w Żarach) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Marek Samarcew

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1951 Żary
Przebieg służby
Lata służby	1971–2006
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Stanowiska	dowódca 12 DZ
Odznaczenia

Służba w wojsku

Po ukończeniu szkoły oficerskiej od 1975 roku pełnił służbę w 2 Sudeckim Pułku Czołgów Średnich w Opolu, gdzie dowodził plutonem, a następnie kompanią czołgów^[1]. W 1981 roku objął obowiązki oficera operacyjnego, a w 1982 roku szefa sztabu – zastępcy dowódcy 13 Pułku Zmechanizowanego w Kożuchowie. Od 1984 do 1985 roku był starszym oficerem operacyjnym Oddziału Szkolenia Bojowego Sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu.

W latach 1985–1988 był dowódcą 42 Pułku Zmechanizowanego w Żarach. W 1988 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej Krośnie Odrzańskim.

W 1991 roku objął obowiązki dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie. W 1994 roku został zastępcą szefa Zarządu X Szkolenia Bojowego Sztabu Generalnego WP. W 1995 roku mianowany na stopień wojskowy generała brygady i w tym samym roku wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu XII Sztabu Generalnego WP. W 1997 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa szkolenia Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1995 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

W 1999 roku objął stanowisko szefa szkolenia - zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, a od roku 2001 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy ŚOW. W latach 2002–2005 dowodził 12 Szczecińską Dywizją Zmechanizowaną w Szczecinie. W 2003 roku mianowany na stopień generała dywizji^[3]. W 2006 roku odszedł do rezerwy.

Działalność społeczna

• wiceprezes Stowarzyszenia Czołgistów Polskich

Wykształcenie wojskowe

• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych w Poznaniu (1971-1975) - ukończył ją jako prymus
• Akademia Sztabu Generalnego WP w Warszawie (1979-1981)
• Akademia Sztabu Generalnego SZ FR (1991-1994).