Marian Kiniorski

Marian Kiniorski, ps. Rusticus (ur. 1 grudnia 1868 w Pokrzywnicy, w pow. Radom, zm. 23 maja 1943 w Warszawie) – polski polityk, senator I kadencji z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej, wiceprezes klubu Związku Ludowo-Narodowego.

Marian Kiniorski

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1868 Pokrzywnica
Data i miejsce śmierci	23 maja 1943 Warszawa
Senator I kadencji (II RP)
Okres	od 12 listopada 1922 do 13 lipca 1927
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Radomiu (zdał maturę jako ekstern we Wiaźmie w 1888), Wyższą Szkołę Rolniczą w Dublanach oraz z wyróżnieniem i nagrodą Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu.

Od 1910 działał w Lidze Narodowej i Towarzystwie Oświaty Narodowej. W latach 1900–1903 był wydawcą i redaktorem naczelnym „Ekonomisty”. Od 1904 radca Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie. Poseł do I Dumy Państwowej w 1906 i IV Dumy Państwowej w latach 1912–1914. W czasie I wojny światowej sekretarz Międzypartyjnego Koła Politycznego. Prezes Centralnego Towarzystwa Rolniczego w latach 1918–1923. W 1918 członek Rady Stanu z ramienia Rady Regencyjnej. W 1923 delegat rządu na międzynarodowym kongresie rolniczym w Paryżu. Członek władz Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych. W latach 1922–1927 senator RP; należał w tym okresie do tajnego sprzysiężenia faszystowskiego Zakon Rycerzy Prawa^[1], założonej po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza, której celem było przeprowadzenie przewrotu na wzór włoski^[2]. W 1930 wycofał się z życia publicznego. Był ziemianinem, posiadał majątek Suchodębie niedaleko Kutna^[3].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 188-1-8)^[4].

Grób Mariana Kiniorskiego na cmentarzu Powązkowskim

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Komandor Orderu Zasługi Rolniczej (Francja, 26 grudnia 1923)^[5]

Życie prywatne

Syn Kazimierza (1839-1876, właściciela Pokrzywnicy) i Joanny z Kosseckich (1850-1896). Jego siostrą była Władysława (1874-1956), żona Józefa Świeżyńskiego. Żonaty od 1900 z Zofią z Sosnowskich Rączkowską (1873-1921) i od 1923 z Heleną Stanisławą z Jasieńskich Felicjanową Niegolewską (1879–1954). Z pierwszego małżeństwa miał syna Kazimierza (ur. 1903)^[6].