Marian Wieczysty

Marian Stefan Wieczysty (ur. 1 września 1902 we Lwowie^[1], zm. 16 stycznia 1986 w Krakowie) – polski tancerz, choreograf i pedagog.

Marian Wieczysty

Data i miejsce urodzenia	1 września 1902 Lwów
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1986 Kraków
Zawód, zajęcie	tancerz, choreograf
Odznaczenia

Życiorys

Był wszechstronnym sportowcem: hokeistą, pływakiem (jako jeden z pierwszych we Lwowie pływał kraulem), tenisistą, a także piłkarzem w barwach trzech lwowskich klubów — Pogoni (1917–1923, wychowanek), Lechii (1924–1926) i Czarnych (1927–1928). W barwach tego ostatniego klubu występował w utworzonej wówczas lidze piłkarskiej. Grał jako napastnik, ale nie był podstawowym zawodnikiem: wystąpił łącznie w pięciu meczach ligowych i strzelił jedną bramkę. Zrezygnował z dalszej gry w czerwcu 1928, kiedy doznał złamania nogi w boiskowym starciu w trakcie meczu z Warszawianką^[1].

Zdobywał swoje doświadczenia zawodowe we Lwowie, początkowo w szkole baletowej Stanisława Faliszewskiego, a potem w szkole tańca Antoniny Werndl de Lehenstein i Jana Szpinetera^[2]. W 1927 zdał egzamin dyplomowy w Związku Zawodowym koncesjonowanych nauczycieli tańców w Małopolsce, po czym zaczął pracować jako nauczyciel tańca u Werndl de Lehestein i Szpinetera, których córkę Cecylię, czołową lwowską pływaczkę^[1], poślubił w 1929^[2]. Również w 1929 urodził im się syn Artur, który w latach powojennych wraz z żoną Barbarą dziewięciokrotnie zdobył tytuł mistrzów Polski w tańcach latynoamerykańskich i standardowych^[3], a w życiu zawodowym był specjalistą inżynierii środowiska i budownictwa wodnego, profesorem i doktorem honoris causa Politechniki Krakowskiej.

1 listopada 1929 uzyskał od Zawodowego Związku Koncesjonowanych Nauczycieli Tańca w Małopolsce prawo do nauczania tańców salonowych^[2]. W październiku 1935 zdał egzamin dyplomowy przed międzynarodową komisją i otrzymał od Związku Międzynarodowego Choreografów tytuł profesora tańca^[4][2]. Z jego inicjatywy w 1935 powstał Związek Zawodowy Nauczycieli Tańca Rzeczypospolitej Polskiej z siedzibą we Lwowie^[2], jednak II wojna światowa spowodowała przerwanie tej działalności.

Po wojnie przyjechał do Krakowa, gdzie przy ul. Kościuszki 73 założył własną szkołę tańca i przygotowywał pary do turniejów^[2]. W 1948 po raz pierwszy polska para (Andrzej Koronczewski i Halszka Nykiel) wzięła udział w tanecznych Mistrzostwach środkowej Europy w Karlowych Warach i zakwalifikowała się do finału, w którym zajęła piąte miejsce^[2].

Od 1951 był pierwszym choreografem i kierownikiem artystycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Krakowiacy”^[5][2]. W 1956 porzucił prywatną szkołę i poświęcił się upowszechnianiu tańca towarzyskiego w Polsce^[2]. Kształcił pary turniejowe przy Krakowskim Domu Kultury „Pod Baranami” i prowadził szkolenia dla nauczycieli i sędziów. Działał w Federacji Stowarzyszeń i Klubów Tanecznych oraz Polskim Klubie Tanecznym^[6], którego był członkiem honorowym^[2].

W 1959 Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało mu dwumiesięczne stypendium szkoleniowe w Anglii^[2]. W 1978 został laureatem Nagrody Miasta Krakowa za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury^[7]. W 1982 otrzymał prestiżową nagrodę taneczną Carl Alan Overseas Award '81.

Zmarł w Szpitalu im. G. Narutowicza w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim^[2].

Upamiętnienie

Corocznie w Krakowie organizowany jest Ogólnopolski Turniej Tańca Towarzyskiego o Puchar prof. Mariana Wieczystego^[8].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Publikacje

• Marian Wieczysty, Taniec towarzyski, wyd. Iskry, Warszawa, 1958
• Marian Wieczysty, Tańczyć może każdy, wyd. PWM, Kraków, 1979 (pierwsze wydanie)