Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Marie Dorin Habert

francuska biathlonistka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Marie Dorin Habert
Remove ads

Marie Dorin Habert (ur. 19 czerwca 1986 w Lyonie) – francuska biathlonistka, czterokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Klub ...
Remove ads

Kariera

Podsumowanie
Perspektywa

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 13 grudnia 2003 roku w Val Ridanna, gdzie zajęła 12. miejsce w sprincie w zawodach Pucharu IBU juniorów. W 2004 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Haute Maurienne, gdzie zdobyła złoty medal w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Kontiolahti ponownie zwyciężyła w tej konkurencji, zajmując ponadto trzecie miejsce w biegu indywidualnym. Zdobyła także srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata juniorów w Presque Isle w 2006 roku.

W Pucharze Świata zadebiutowała 29 listopada 2007 roku w Kontiolahti, zajmując 38. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 2000/2001-2007/2008 punktowało 30. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 7 grudnia 2007 roku w Östersund, gdzie zajęła 30. miejsce w biegu pościgowym. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 28 marca 2009 roku w Chanty-Mansyjsku, gdzie bieg pościgowy ukończyła na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Niemka Magdalena Neuner i Włoszka Michela Ponza. W kolejnych startach jeszcze 27 razy stawała na podium, odnosząc przy tym 7 zwycięstw: 7 marca 2015 roku w Kontiolahti wygrała sprint a dzień później bieg pościgowy, 18 grudnia 2015 roku w Pokljuce wygrała sprint, 9 marca 2016 roku w Oslo wygrała bieg indywidualny, a cztery dni później w tej samej miejscowości bieg masowy, 3 grudnia 2016 roku w Östersund ponownie była najlepsza w sprincie, a 7 stycznia 2017 roku w Oberhofie zwyciężyła w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Czeszką Gabrielą Soukalovą. W tym samym sezonie była też druga w klasyfikacjach sprintu, biegu indywidualnego i masowego, a w klasyfikacji biegu pościgowego była trzecia.

Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła w 2009 roku, wspólnie z koleżankami zajmując trzecie miejsce w sztafecie podczas mistrzostw świata w Pjongczangu. W każdej kolejnej imprezie tego cyklu zdobywała medale w konkurencjach drużynowych. Na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2011 roku była druga w sztafecie i trzecia w sztafecie mieszanej. Następnie była druga w sztafecie kobiet podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 2012 roku oraz w sztafecie mieszanej na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Novym Měscie. Indywidualnie na podium stanęła dopiero podczas mistrzostw świata w Kontiolahti w 2015 roku. Zwyciężyła tam w sprincie, wyprzedzając Polkę Weronikę Nowakowską-Ziemniak i Wałentynę Semerenko z Ukrainy. Następnie zwyciężyła w biegu pościgowym, plasując się przed Niemką Laurą Dahlmeier i Nowakowską-Ziemniak. Ponadto zdobyła srebrne medale w sztafecie kobiet i mieszanej.

Najlepsze wyniki osiągnęła jednak na mistrzostwach świata w Oslo w 2016 roku, gdzie zdobyła medale we wszystkich możliwych konkurencjach. W sprincie była tym razem druga, przegrywając z Tiril Eckhoff z Norwegii. W biegu pościgowym stanęła na najniższym stopniu podium, za Dahlmeier i Włoszką Dorothea Wierer. W rozgrywanym trzy dni później biegu indywidualnym okazała się najlepsza, choć nigdy wcześniej nie wygrała zawodów PŚ w tej konkurencji. Złoty medal zdobyła także w biegu masowym, co również był jej pierwszym zwycięstwem w tej konkurencji. Ponadto była druga w sztafecie kobiet, a razem z Anaïs Bescond, Quentinem Fillon Mailletem i Martinem Fourcade'em zwyciężyła w sztafecie mieszanej. Swój ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobyła podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2017 roku, zajmując trzecie miejsce w sztafecie.

W 2010 roku zdobyła srebrny medal w sztafecie, w której wystartowała wraz z Marie-Laure Brunet, Sylvie Becaert i Sandrine Bailly[1] podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver. Indywidualnie wywalczyła brązowy medal w sprincie[2]. Na rozgrywanych cztery lata później na igrzyskach w Soczi była między innymi szósta w sztafecie mieszanej i czternasta w biegu pościgowym. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku, gdzie została mistrzynią olimpijską w sztafecie mieszanej (w składzie byli poza nią: Anaïs Bescond, Simon Desthieux i Martin Fourcade)[3] i brązową medalistką w sztafecie (w składzie z: Anaïs Chevalier, Justine Braisaz i Anaïs Bescond)[4]. Ponadto zajęła tam czwarte miejsce w sprincie, gdzie przegrała walkę o podium z Czeszką Veronika Vítkovą[5].

W 2018 roku zakończyła karierę[6].

Jej mężem jest Loïs Habert.

Remove ads

Osiągnięcia

Podsumowanie
Perspektywa

Igrzyska olimpijskie

Więcej informacji Rok, Miejscowość ...

Mistrzostwa świata

Więcej informacji Rok, Miejscowość ...

Mistrzostwa Europy

Więcej informacji Rok, Miejscowość ...

Mistrzostwa świata juniorów

Więcej informacji Rok, Miejscowość ...

Mistrzostwa Europy juniorów

Więcej informacji Rok, Miejscowość ...

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Więcej informacji Sezon, Miejsce ...

Zwycięstwa indywidualne w zawodach

Więcej informacji Lp., Dzień ...

Miejsca na podium indywidualnie

Więcej informacji Lp., Dzień ...

Miejsca na podium drużynowo

Więcej informacji Lp., Dzień ...

Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata

Więcej informacji IN, SP ...
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads