Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Marie Dorin Habert
francuska biathlonistka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Marie Dorin Habert (ur. 19 czerwca 1986 w Lyonie) – francuska biathlonistka, czterokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 13 grudnia 2003 roku w Val Ridanna, gdzie zajęła 12. miejsce w sprincie w zawodach Pucharu IBU juniorów. W 2004 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Haute Maurienne, gdzie zdobyła złoty medal w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Kontiolahti ponownie zwyciężyła w tej konkurencji, zajmując ponadto trzecie miejsce w biegu indywidualnym. Zdobyła także srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata juniorów w Presque Isle w 2006 roku.
W Pucharze Świata zadebiutowała 29 listopada 2007 roku w Kontiolahti, zajmując 38. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 2000/2001-2007/2008 punktowało 30. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 7 grudnia 2007 roku w Östersund, gdzie zajęła 30. miejsce w biegu pościgowym. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 28 marca 2009 roku w Chanty-Mansyjsku, gdzie bieg pościgowy ukończyła na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Niemka Magdalena Neuner i Włoszka Michela Ponza. W kolejnych startach jeszcze 27 razy stawała na podium, odnosząc przy tym 7 zwycięstw: 7 marca 2015 roku w Kontiolahti wygrała sprint a dzień później bieg pościgowy, 18 grudnia 2015 roku w Pokljuce wygrała sprint, 9 marca 2016 roku w Oslo wygrała bieg indywidualny, a cztery dni później w tej samej miejscowości bieg masowy, 3 grudnia 2016 roku w Östersund ponownie była najlepsza w sprincie, a 7 stycznia 2017 roku w Oberhofie zwyciężyła w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Czeszką Gabrielą Soukalovą. W tym samym sezonie była też druga w klasyfikacjach sprintu, biegu indywidualnego i masowego, a w klasyfikacji biegu pościgowego była trzecia.
Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła w 2009 roku, wspólnie z koleżankami zajmując trzecie miejsce w sztafecie podczas mistrzostw świata w Pjongczangu. W każdej kolejnej imprezie tego cyklu zdobywała medale w konkurencjach drużynowych. Na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2011 roku była druga w sztafecie i trzecia w sztafecie mieszanej. Następnie była druga w sztafecie kobiet podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 2012 roku oraz w sztafecie mieszanej na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Novym Měscie. Indywidualnie na podium stanęła dopiero podczas mistrzostw świata w Kontiolahti w 2015 roku. Zwyciężyła tam w sprincie, wyprzedzając Polkę Weronikę Nowakowską-Ziemniak i Wałentynę Semerenko z Ukrainy. Następnie zwyciężyła w biegu pościgowym, plasując się przed Niemką Laurą Dahlmeier i Nowakowską-Ziemniak. Ponadto zdobyła srebrne medale w sztafecie kobiet i mieszanej.
Najlepsze wyniki osiągnęła jednak na mistrzostwach świata w Oslo w 2016 roku, gdzie zdobyła medale we wszystkich możliwych konkurencjach. W sprincie była tym razem druga, przegrywając z Tiril Eckhoff z Norwegii. W biegu pościgowym stanęła na najniższym stopniu podium, za Dahlmeier i Włoszką Dorothea Wierer. W rozgrywanym trzy dni później biegu indywidualnym okazała się najlepsza, choć nigdy wcześniej nie wygrała zawodów PŚ w tej konkurencji. Złoty medal zdobyła także w biegu masowym, co również był jej pierwszym zwycięstwem w tej konkurencji. Ponadto była druga w sztafecie kobiet, a razem z Anaïs Bescond, Quentinem Fillon Mailletem i Martinem Fourcade'em zwyciężyła w sztafecie mieszanej. Swój ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobyła podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2017 roku, zajmując trzecie miejsce w sztafecie.
W 2010 roku zdobyła srebrny medal w sztafecie, w której wystartowała wraz z Marie-Laure Brunet, Sylvie Becaert i Sandrine Bailly[1] podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver. Indywidualnie wywalczyła brązowy medal w sprincie[2]. Na rozgrywanych cztery lata później na igrzyskach w Soczi była między innymi szósta w sztafecie mieszanej i czternasta w biegu pościgowym. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku, gdzie została mistrzynią olimpijską w sztafecie mieszanej (w składzie byli poza nią: Anaïs Bescond, Simon Desthieux i Martin Fourcade)[3] i brązową medalistką w sztafecie (w składzie z: Anaïs Chevalier, Justine Braisaz i Anaïs Bescond)[4]. Ponadto zajęła tam czwarte miejsce w sprincie, gdzie przegrała walkę o podium z Czeszką Veronika Vítkovą[5].
W 2018 roku zakończyła karierę[6].
Jej mężem jest Loïs Habert.
Remove ads
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa Europy
Mistrzostwa świata juniorów
Mistrzostwa Europy juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa indywidualne w zawodach
Miejsca na podium indywidualnie
Miejsca na podium drużynowo
Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads