Marie Janson

Marie Janson (ur. 23 lipca 1873 w Brukseli, zm. 8 marca 1960) – belgijska polityczka. Pierwsza kobieta wybrana do Senatu Belgii, w którym zasiadała w latach 1921–1958. W 1952 roku jako pierwsza kobieta przewodniczyła obradom belgijskiego senatu.

Marie Janson

Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1873 Bruksela
Data śmierci	8 marca 1960
Członkini Senatu Belgii
Okres	od 27 grudnia 1921 do 1958
Przynależność polityczna	Belgische Werkliedenpartij(inne języki)

Życiorys

Marie Spaak urodziła się 23 lipca 1873 w Brukseli. Jej ojcem był Paul Janson(inne języki), minister oraz członek Izby Reprezentantów. Jej brat, Paul-Émile Janson(inne języki), był premierem Belgii w latach 1937–1938^[1][2][3].

Działalność polityczna

W trakcie I wojny światowej pracowała w organizacjach charytatywnych. Pod koniec wojny, wspólnie ze swoim najmłodszym synem (Paul-Henrim Spaakiem, późniejszym premierem kraju) dołączyła do Belgische Werkliedenpartij(inne języki). W trakcie wyborów samorządowych w kwietniu 1921 roku została wybrana do rady Saint-Gilles. W tym samym roku, z rekomendacji Emila Vandervelde(inne języki) została wybrana przedstawicielką partii w Senacie Belgii. Mandat w senacie objęła 27 grudnia 1921, stając się pierwszą kobietą wybraną do parlamentu kraju. W parlamencie poświęciła się pracy na rzecz ograniczenia spożycia alkoholu, wsparcia dzieci oraz praw kobiet. Była autorką wielu ustaw, w tym m.in. na temat urlopu macierzyńskiego. 11 listopada 1952, jako najstarsza członkini senatu, została pierwszą kobietą kobietą w historii kraju, która przewodniczyła obradom belgijskiego parlamentu. Otwierała również posiedzenia izby w 1953, 1954, 1955 oraz w 1956 roku. W senacie zasiadała do 1958 roku^[1][2][4].

Dwukrotnie głosowała przeciwko nadaniu kobietom czynnego prawa wyborczego. Po raz pierwszy w 1925 roku (ustawa gwarantowała kobietom prawo do udziału w głosowaniach na poziomie prowincji), a po raz drugi w 1929 roku (poprawka do ustawy, która gwarantowałaby kobietom prawo do głosowania w całym kraju)^[4].

Pozostała działalność

W 1922 roku, wspólnie z Arthurem Jauniauxem(inne języki), współzałożyła Femmes prévoyantes socialistes(inne języki). Była również przewodniczącą Ligue Nationale des Coopératrices(inne języki)^[1][2].

Życie prywatne

Jej mężem był Paul Spaak(inne języki), belgijski prawnik, z którym miała czwórkę dzieci. Jej bratem był Paul-Émile Janson(inne języki), premier Belgii w latach 1937–1938. Jej syn, Paul-Henri Spaak był trzykrotnym premierem kraju (za pierwszym razem bezpośrednio po jej bracie) oraz sekretarzem generalnym NATO. Jej wnuczka, Antoinette Spaak, była europarlamentarzystką oraz pierwszą kobietą w Belgii, która stanęła na czele partii politycznej (Demokratyczny Front Frankofonów)^[1][2][3].

Zmarła w 1960 roku, w wieku 86 lat^[4].