Mark V

Czołg Mark V – ulepszona wersja brytyjskiego czołgu Mark IV. Użyty w akcji dopiero pod koniec I wojny światowej w 1918. Okazał się mniej zawodny i łatwiejszy w obsłudze niż wcześniejsze modele. Po raz pierwszy zastosowano dwustopniowe mechanizmy planetarne skrętu, dzięki którym czołgiem mogła kierować 1 osoba. Wprowadzono także wieżę obserwacyjną dla dowódcy.

Mark V

Czołg Mark V
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Typ pojazdu	czołg
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	8
Historia
Wycofanie	początek lat 30. XX wieku
Egzemplarze	400
Dane techniczne
Silnik	1 silnik benzynowy Ricarda o mocy 150 KM
Transmisja	mechaniczna, 4 biegi w przód 1 wsteczny
Poj. zb. paliwa	420 l
Pancerz	grubość: 6–14 mm
Długość	8,05 m
Szerokość	3,95 m
Wysokość	2,64 m
Masa	29 600 kg (własna)
Osiągi
Prędkość	7,4 km/h (po drodze)
Zasięg pojazdu	65 km (po drodze)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 armaty 57 mm i 5 karabinów maszynowych
Użytkownicy
Wielka Brytania

Zastosowanie bojowe

Czołgi Mark V zostały użyte w bitwie pod Hamel 4 lipca 1918, wspierając australijskie oddziały w czasie naprawy ich czołgów.

Podczas bitwy pod Amiens w sierpniu 1918, 288 czołgów przedarło się przez niemieckie fortyfikacje.

Dwa czołgi Mark V, prawdopodobnie pochodzące z pomnika w Smoleńsku, zostały zagarnięte podczas II wojny światowej przez Niemcy i weszły w skład kolekcji w Berlinie. Znane są ich zdjęcia przed Starym Muzeum po zdobyciu Berlina – według niektórych publikacji, użyto ich w walkach o miasto jako nieruchome stanowiska broni maszynowej^[1].

Zachowane egzemplarze

• Bovington Tank Museum – czołg z numerem 9199, jeden z dwóch brytyjskich czołgów z okresu I wojny światowej, które dalej działają;
• Muzeum Czołgów w Kubince;
• Muzeum polowe w Ługańsku – 2 czołgi.