Maurycy Eustachy Potocki

Maurycy Eustachy Ludwik Potocki herbu Pilawa (ur. 13 stycznia 1812 w Warszawie, zm. 13 stycznia 1879 w Krzeszowicach) – syn Aleksandra Stanisława Potockiego, brat Augusta Potockiego, ojciec Augusta Potockiego i Eustachego Potockiego. To na jego cześć część Wilanowa położoną na wschodnim brzegu Jeziora Wilanowskiego (dawny zwierzyniec Sobieskiego) i przekształconą w park romantyczny, jego dziadkowie – Stanisław Kostka Potocki i Aleksandra – nazwali Morysinem. Był właścicielem dóbr Jabłonna oraz Zator. Był oficerem wojska polskiego, służył w 5 Pułku Ułanów^[1], 3 marca 1831 odznaczony krzyżem złotym orderu Virtuti Militari.

Ten artykuł dotyczy Maurycy Eustachy Ludwik Potocki. Zobacz też: Maurycy Stanisław Potocki.

Maurycy Eustachy Ludwik Potocki

Maurycy Potocki, ok. 1865
Pilawa
Hrabia
Rodzina	Potoccy herbu Pilawa
Data i miejsce urodzenia	13.01.1812 Warszawa
Data i miejsce śmierci	13.01.1879 Krzeszowice
Ojciec	Aleksander Stanisław Potocki
Matka	Anna Tyszkiewicz
Żona	Ludwika Bobr-Piotrowicka
Dzieci	z Ludwiką Bobr-Piotrowicką: August Potocki Natalia Potocka Maria Potocka Eustachy Maurycy Potocki
Odznaczenia

W 1859 jego tytuł hrabiowski uzyskał potwierdzenie w Rosji, mianowany tamże szambelanem^[2].

W latach 1861–1865 ufundował kościół w Chotomowie^[3].

Jako właściciel dóbr wiśnickich w 1868 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Nowego Wiśnicza^[4].

Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim z powiatu warszawskiego w 1858 roku^[5].