Mauzoleum Potockich w Wilanowie

Mauzoleum Potockich w Wilanowie, właśc. Mauzoleum Stanisława Kostki i Aleksandry Potockich^[2] – symboliczny nagrobek wystawiony w 1836 Stanisławowi Kostce Potockiemu i jego żonie Aleksandrze z Lubomirskich Potockiej przez ich syna Aleksandra w pobliżu pałacu w Wilanowie.

Mauzoleum Potockich w Wilanowie

nr rej. 639/1 z 1 lipca 1965[1]
Widok ogólny mazuoleum
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	Wilanów
Styl architektoniczny	neogotyk[2]
Architekt	Henryk Marconi
Ukończenie budowy	1836
Położenie na mapie Warszawy Mauzoleum Potockich w Wilanowie
Położenie na mapie Polski Mauzoleum Potockich w Wilanowie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Mauzoleum Potockich w Wilanowie
52°09′56,01″N 21°05′15,20″E

Opis

Mauzoleum zostało zaprojektowane w stylu neogotyckim przez Henryka Marconiego^[2]. Rzeźby zostały wykonane w latach 1834–1836 przez Jakuba Tatarkiewicza (sarkofag i figury zmarłych) i Konstantego Hegla (rzeźby lwów i tarcze herowe)^[3] z piaskowca szydłowieckiego.

Składa się z neogotyckiego baldachimu ustawionego na rozległym cokole, w którego rogach znajdują się cztery lwy trzymające tarcze z herbami Pilawa Potockich i Drużyna Lubomirskich. Na sarkofagu umieszczonym pod baldachimem przedstawiono postacie małżonków, jego boki zdobią zaś płaskorzeźby – geniusze śmierci i personifikacje zainteresowań i cnót zmarłych.

W 1965 mauzoleum zostało wpisane do rejestru zabytków^[1].