Michał Oziębłowski

Michał Oziębłowski (ur. 28 września 1900 w Izdebnie Kościelnym, zm. 31 lipca 1942 w Dachau) – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik.

Błogosławiony
Michał Oziębłowski

prezbiter męczennik
Data i miejsce urodzenia	28 września 1900 Izdebno Kościelne
Data i miejsce śmierci	31 lipca 1942 Dachau
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II
Wspomnienie	12 czerwca 31 lipca
Szczególne miejsca kultu	Szymanów, Kutno

Życiorys

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Dzieciństwo spędził w Oryszewie Osadzie, gdzie przeprowadziła się jego rodzina^[1]. Tam także uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1922 roku, po ukończeniu nauki w gimnazjum w Skierniewicach wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela w Warszawie^[2]. W 1927 roku z powodu postępującej gruźlicy musiał przerwać studia. Przez pewien czas przebywał u rodziny w Oryszewie Osadzie. W latach 1930–1934 leczył się w Otwocku, pełniąc jednocześnie funkcję skarbnika Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej^[3]. W tym samym czasie pełnił funkcję katechety w tamtejszych szkołach, a mieszkał na plebanii w parafii św. Wincentego á Paulo w Otwocku.

W 1934 roku podjął ponownie studia w seminarium w Warszawie i tam przyjął święcenia kapłańskie dnia 11 czerwca 1938 roku.

Kapłaństwo

Prymicyjną mszę św. odprawił w kościele parafialnym w Szymanowie 19 czerwca 1938 roku^[1]. Początkowo pracował jako kapelan w miejscowości Nowy Przybyszew w parafii Przybyszew. 19 sierpnia 1938 roku skierowano go jako wikariusza do parafii św. Wawrzyńca w Kutnie, gdzie był zaangażował się w działalność na rzecz najbiedniejszych.

II wojna światowa

Po wybuchu II wojny światowej pozostał wraz ze swoim proboszczem – błogosławionym Michałem Woźniakiem w Kutnie. Po zajęciu miasta przez Niemców, ksiądz Michał Oziębłowski nie ustawał w pracy duszpasterskiej. Od 16 września do 11 listopada 1939 roku był przetrzymywany jako zakładnik. Gdy nasilały się represje wobec duchownych katolickich nie skorzystał z możliwości ucieczki i pozostał w Kutnie. Za swoją działalność został przez okupantów aresztowany 6 października 1941 roku i wywieziony do obozu przejściowego dla księży w Lądzie, a następnie trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau. Otrzymał tam numer 28201.

Śmierć

Według relacji świadków, do śmierci służył współwięźniom jako kapłan, wykazywał przy tym heroiczną miłość Boga i bliźniego^[4]. Po dziewięciu miesiącach ciężkiej pracy, chorób, głodu i maltretowania, zmarł w wieku 42 lat, 31 lipca 1942 roku.

Proces beatyfikacyjny

Proces beatyfikacyjny – jako zbiorowy otwarto 26 stycznia 1992 roku. 26 marca 1999 roku w obecności papieża promulgowano dekret o jego męczeństwie. Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.

Zobacz też

• polscy święci i błogosławieni
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• modlitwa za wstawiennictwem świętego