Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Michael Essien
piłkarz ghański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Michael Kojo Essien[1] (ur. 3 grudnia 1982 w Akrze) – ghański piłkarz, który występował na pozycji defensywnego pomocnika lub bocznego obrońcy. Jest byłym reprezentantem Ghany.
Karierę rozpoczął w zespole Liberty Professionals. W 2000 podpisał zawodowy kontrakt z SC Bastia. Po trzech latach gry w tej drużynie odszedł do Olympique Lyon. Z klubem dwukrotnie został mistrzem kraju. W lipcu 2005 przeszedł do Chelsea. Z angielskim zespołem zwyciężył w Premier League oraz zdobył Puchar Anglii i Puchar Ligi. W sezonie 2006/2007 został wybrany najlepszym graczem swojej drużyny.
Po występach na Mistrzostwach Świata U-17 oraz U-20, Essien w roku 2002 zadebiutował w pierwszej reprezentacji. Od tego czasu jest podstawowym zawodnikiem kadry. Reprezentował Ghanę na Mistrzostwach Świata 2006, PNA 2002 i 2008. W barwach narodowych wystąpił 59 razy oraz zdobył 9 bramek.
Remove ads
Dzieciństwo i początki kariery
Podsumowanie
Perspektywa
Essien urodził się w 1982 jako syn Jamesa oraz Aby Gyandoh[2]. Jego matka zajmowała się sprzedawaniem chleba[3], zaś ojciec był piłkarzem[4]. Wychowywał się w miasteczku Ewutu Bwajiase, położonym niedaleko Akry[5].
Gdy miał 10 lat, jego ojciec po raz pierwszy zabrał go na mecz. Było to spotkanie pomiędzy Hearts of Oak a Asante Kotoko, wygrane przez Hearts 1:0[6]. Do 12 roku życia Essien uczęszczał do szkoły katolickiej w Awusu, gdzie występował w szkolnym zespole[6]. Grał również siatkówkę i tenisa stołowego[7]. Następnie jego rodzina przeniosła się do Akry[6]. W 1998 roku ukończył szkołę St Augustine’s College[5]. Z drużyną tej uczelni Essien wygrał między innymi rozgrywki Milo Inter-Schools[4].
Rok później zaczął występować w juniorskim zespole klubu Liberty Professionals[5]. Był także na testach w Manchesterze United, któremu jako dziecko kibicował. Transfer nie doszedł do skutku, ponieważ pomocnik nie mógł dostać pozwolenia na pracę[5]. Otrzymał jednak propozycję gry w klubie satelickim Manchesteru – Royal Antwerp. Nie trafił jednak tam, bo jego matka chciała, aby syn grał we Francji[8]. Ostatecznie podpisał kontrakt z SC Bastia[2]. Największymi idolami Essiena byli Roy Keane oraz Patrick Vieira[6][9].
Remove ads
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Kariera we Francji
W SC Bastia zadebiutował 30 września 2000 wchodząc na boisko w 75. minucie spotkania z FC Metz[10]. Pierwszą bramkę zdobył natomiast 7 lutego 2001 w wygranym 3:2 meczu z tą samą drużyną[11]. W debiutanckim sezonie w zespole Bastii wystąpił w 13 ligowych meczach[12]. W następnym sezonie był już podstawowym zawodnikiem drużyny i zagrał w 24 meczach Ligue 1, w których zdobył pięć bramek[13]. Ponadto SC Bastia dotarła do finału Pucharu Francji, w którym przegrała 0:1 z FC Lorient[14]. W sezonie 2002/2003 Essien zagrał w 29 ligowych meczach i sześciokrotnie wpisał się na listę strzelców[15]. Początkowo w drużynie Essien występował na pozycji obrońcy, jednak w jednym ze spotkań został przesunięty na pomoc w miejsce kontuzjowanego zawodnika i od tego czasu występuje na pozycji defensywnego pomocnika[16].
W czerwcu 2003 Paris Saint-Germain zaoferowało propozycję kupna Essiena za 6 milionów dolarów, a Bastia ją zaakceptowała[17]. Ostatecznie rozwiązał on kontrakt z PSG i podpisał czteroletnią umowę z mistrzem Francji, Olympique Lyon na kwotę 8 milionów dolarów[18]. Jego pozyskaniem zainteresowane były także Olympique Marsylia, Everton oraz Liverpool[18]. W nowym zespole Essien zadebiutował 1 sierpnia w spotkaniu ligowym z OSC Lille[19]. Pierwszą bramkę zdobył w następnej kolejce, w wygranym 3:1 meczu z AS Monaco[20]. W sezonie 2003/2004 wystąpił w 34 meczach oraz zdobył trzy bramki i został z drużyną mistrzem Francji[21]. W następnym sezonie nie stracił miejsca w wyjściowej jedenastce, występując w 37 meczach ligowych, strzelając cztery gole i po raz drugi z rzędu zdobywając z drużyną mistrzostwo[22]. Został także wybrany przez UNFP do najlepszej jedenastki ligi oraz zdobył tytuł gracza roku w Ligue 1[23]. Zajął ponadto 22. lokatę w plebiscycie na Najlepszego Piłkarza Europy według France Football[24].
Chelsea
„Chciałem jego pozyskać, ponieważ szukałem gracza, który załatał by lukę w bardzo silnym zespole na każdej pozycji.” |
„Jest młody, bardzo ambitny, jest takim piłkarzem, jakiego chcieliśmy mieć.” –José Mourinho na temat Essiena[25] |
W maju 2005 Chelsea złożyła ofertę kupna Essiena, jednak Olympique ją odrzucił[26]. The Blues składali oferty opiewające na: 10; 16,75; 18 oraz 21 milionów funtów, jednak żadna z nich nie została przyjęta[26]. Ostatecznie, po ponad trzech miesiącach negocjacji, 19 sierpnia 2005 za kwotę 24,4 miliona funtów Essien przeszedł do Chelsea[25]. Klub pobił zarazem swój rekord klubowy[26], który w 2006 został ponownie poprawiony poprzez zakupienie za 30 milionów Andrija Szewczenki[27]. Pomocnik stał się za to najdroższym afrykańskim graczem[3].
W nowej drużynie Essien zadebiutował 21 sierpnia w wygranym 1:0 meczu z lokalnym rywalem Chelsea, Arsenalem, zmieniając w 58. minucie Eiðura Guðjohnsena[28]. Pierwszy raz przez pełne 90 minut zagrał 24 sierpnia w wygranym 4:0 spotkaniu z West Bromwich Albion[29]. W grudniu 2005 Essien otrzymał od UEFA karę zawieszenia na dwa spotkania z powodu kontrowersyjnego faulu na Dietmarze Hamannie, przez co nie wystąpił w 1/8 finału Ligi Mistrzów, przegranej przez Chelsea z FC Barcelona[30]. Wcześniej otrzymał także karę finansową[31]. 2 stycznia 2006 w spotkaniu z West Ham United doznał kontuzji kostki[32]. Do gry powrócił miesiąc później, kiedy to zagrał w meczu z Liverpoolem[33]. 11 marca 2006 w wygranym 2:1 ligowym spotkaniu z Tottenhamem Hotspur zdobył swoją pierwszą bramkę dla klubu[34]. Swój debiutancki sezon w Anglii zakończył z 31 ligowymi występami, pięcioma w pucharach krajowych oraz sześcioma w pucharach europejskich[35]. Essien wraz ze swoją drużyną został także mistrzem Anglii[36].
15 sierpnia 2006 Essien doznał kontuzji nadgarstka[37]. Mimo to, pięć dni później wystąpił w spotkaniu Premier League z Manchesterem City[38]. 12 września w wygranym 2:0 meczu z Werderem Brema strzelił swoją pierwszą bramkę w Lidze Mistrzów dla Chelsea[39]. W październiku znalazł się na liście 30 piłkarzy nominowanych do nagrody Piłkarza Roku FIFA[40], zaś miesiąc później do tytułu najlepszego afrykańskiego piłkarza 2006 według CAF[41], zajmując odpowiednio 22. i trzecie miejsce. W plebiscycie na Najlepszego Piłkarza Europy według France Football zajął 27. miejsce[42].
10 grudnia w zremisowanym 1:1 ligowym meczu z Arsenalem Essien zdobył bramkę z ponad 30 metrów[43], która później została wybrana najlepszym golem sezonu strzelonym przez Chelsea[44]. W styczniu 2007 został wybrany najlepszym afrykańskim graczem roku 2006 według BBC[45]. Pod koniec lutego Chelsea wygrała w finale Pucharu Ligi z Arsenalem, zaś Essien zagrał przez pełne 90 minut oraz otrzymał żółtą kartkę[46]. 12 marca przedłużył swój kontrakt z zespołem do roku 2012[47]. 16 marca doznał kontuzji kostki[37], która wykluczyła go z gry na trzy tygodnie[48]. W maju Chelsea wygrała 1:0 po dogrywce w finale Pucharu Anglii z Manchesterem United, a Ghańczyk zagrał przez całe spotkanie[49]. W Lidze Mistrzów pomocnik wraz ze swoją drużyną dotarł do półfinału, w którym jego klub przegrał z Liverpoolem[50]. Łącznie w sezonie 2006/2007 wystąpił 33 razy w lidze, 11 w pucharach krajowych oraz tyle samo w pucharach europejskich[51]. Rozgrywki Premier League Chelsea zakończyła na drugiej lokacie[52].
W pierwszym spotkaniu ligowym w sezonie 2007/2008 Essien zdobył bramkę[53]. Na następny dzień doznał kontuzji kostki[37], jednak 19 sierpnia zagrał w meczu z Liverpoolem[53]. 8 października nadwerężył mięsień łydki[37]. Nie była to jednak groźna kontuzja i 11 października zagrał w spotkaniu z Evertonem[53]. W tym samym miesiącu otrzymał nominację do tytułu Piłkarza Roku według FIFA[54] oraz Złotej Piłki[55]. W pierwszym z tych plebiscytów zajął 15.[56], zaś w drugim 24. miejsce[57]. W grudniu Essien po raz trzeci z rzędu znalazł się także na liście nominowanych do tytułu Afrykańskiego Piłkarza Roku[58]. W plebiscycie tym zajął ostatecznie drugą lokatę, tuż za Frédérikiem Kanouté[59].
W kwietniu 2008 Chelsea pokonała Liverpool w półfinale Ligi Mistrzów i awansowała do finału tych rozgrywek[60], w którym zmierzyła się z Manchesterem United. Na Łużnikach przegrała jednak po serii rzutów karnych, zaś Essien w 118. minucie otrzymał żółtą kartkę[61]. W sezonie 2007/2008 wystąpił w 27 spotkaniach ligowych, 6 pucharowych oraz 12 w pucharach europejskich[62]. Rozgrywki ligowe Chelsea zakończyła na drugim miejscu, za Manchesterem United[63].
22 lipca 2008 przedłużył kontrakt z Chelsea do roku 2013[64]. W czasie letniego okienka transferowego zainteresowanie pomocnikiem wyraził Real Madryt[65]. Na początku września w meczu reprezentacji Ghany doznał kontuzji więzadła krzyżowego, która miała go wykluczyć z gry na minimum pięć miesięcy[66].
Do gry powrócił 3 marca 2009, kiedy to zagrał w meczu Pucharu Anglii z Coventry City[67]. 6 maja zdobył bramkę w zremisowanym 1:1 rewanżowym spotkaniu półfinału Ligi Mistrzów z FC Barcelona, późniejszym zdobywcą pucharu, rozegranym na Stamford Bridge[68]. Trafienie zostało później wybrane bramką sezonu w klubie[69]. Chelsea nie awansowała jednak do finału tych rozgrywek, ponieważ w pierwszym spotkaniu na Camp Nou padł wynik 0:0. We wcześniejszym ćwierćfinałowym meczu z Juventusem (2:2) pomocnik również trafił do siatki[70]. Łącznie w sezonie 2008/2009 Essien zagrał 11 razy w Premier League, strzelając jedną bramkę, dwukrotnie w Pucharze Anglii oraz zdobył dwa gole w pięciu meczach Ligi Mistrzów[71]. Jego zespół rozgrywki ligowe zakończył na trzecim miejscu, za Liverpoolem i Manchesterem United[72]. W czerwcu 2009 łączony był z przejściem do A.C. Milan[73]. Agent piłkarza Fabien Piveteau powiedział również, że Ghańczyk rozważa odejście do Realu Madryt lub FC Barcelona[74].
W trakcie przygotowań do sezonu 2011/12 Essien po raz kolejny zerwał więzadła krzyżowe w swoim kolanie, co oznaczało kilkumiesięczną przerwę w grze. Na boisko powrócił w styczniu 2012 roku w wygranym 1-0 spotkaniu z Sunderlandem. Jego problemy z kondycją zbiegły się ze świetną formą prezentowaną przez rywali do miejsca w podstawowej jedenastce Chelsea – Raula Meirelesa i, przede wszystkim, Johna Obiego Mikela – toteż piłkarz z Ghany miał kłopot z regularną grą w klubie. Zarówno finał Pucharu Anglii przeciwko Liverpoolowi, jak i finał Ligi Mistrzów w Monachium oglądał z ławki rezerwowych. Po zakończeniu sezonu znów pojawiły się plotki o możliwym odejściu Essiena ze Stamford Bridge, jednak sam piłkarz je zdementował, twierdząc że chce nadal walczyć o miejsce w składzie i powrót do dyspozycji z najlepszych lat. 31 sierpnia podczas ostatniego dnia transferowego, przeszedł do Realu Madryt na zasadzie rocznego wypożyczenia.
Real Madryt
1 września 2012 strony klubowe Realu Madryt oraz Chelsea F.C. poinformowały, iż Michael Essien został wypożyczony do Madrytu na jeden sezon.
AC Milan
27 stycznia 2014 roku podpisał dwuipółletni kontrakt z A.C. Milan[75].
Panathinaikos
3 czerwca 2015 podpisał dwuletni kontrakt z Panathinaikosem[76].
Remove ads
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
W 1999 Essien wystąpił na Mistrzostwach Świata do lat 17, na których zajął z reprezentacją trzecie miejsce. Na turnieju rozegrał pięć spotkań[77]. Dwa lata później zagrał na Mistrzostwach Świata U-20, rozgrywanych w Argentynie. Ghana dotarła do finału, w którym przegrała 0:3 z gospodarzami turnieju, a Essien wystąpił w siedmiu meczach[77] oraz zdobył jedną bramkę (w wygranym 2:1 grupowym spotkaniu z Paragwajem[78]).
W dorosłej kadrze zadebiutował 4 stycznia 2002 w przegranym 1:2 towarzyskim spotkaniu z Egiptem[79]. Essien znalazł się także w kadrze Ghany na PNA[80]. Na tym turnieju rozegrał dwa spotkania i dotarł z reprezentacją do ćwierćfinału[81]. 5 września 2004 w rozegranym w ramach eliminacji do Pucharu Narodów Afryki meczu z Republiką Zielonego Przylądka Essien zdobył pierwszą bramkę w drużynie narodowej[82]. Z powodu kontuzji nie zagrał na tych mistrzostwach[32]. W maju 2006 został powołany na Mistrzostwa Świata. Ghana dotarła do 1/8 finału, w którym przegrała z Brazylią, a Essien zagrał w trzech meczach[77]. Wystąpił także na PNA 2008, na którym zajął z drużyną trzecie miejsce, wystąpił we wszystkich spotkaniach, uzyskał dwa trafienia oraz został wybrany do najlepszej jedenastki turnieju[83].
Gole w reprezentacji
- Gole dla Ghany podawane są jako pierwsze
Statystyki
Klubowe
Reprezentacyjne
- Stan na 1 września 2012[15]
Remove ads
Życie prywatne
Essien ma cztery starsze siostry – Alice, Gladys, Joyce oraz Dianę[8], miał także brata Paaquiche, który zmarł w wieku 15 lat[6]. W kwietniu 2007 został aresztowany za jazdę po pijanemu[93]. Testy krwi wykazały jednak, że pomocnik Chelsea nie pił alkoholu[94]. W maju 2009 jego była partnerka Veralie Dela Ackumey pozwała go do ghańskiego sądu w sprawie o orzeczenie rozwodu i odszkodowanie. Essien utrzymuje jednak, że byli tylko zaręczeni według plemiennych rytuałów, a formalny ślub nie miał miejsca. Na początku czerwca składał trzygodzinne zeznania. Wcześniej sprawa ta była rozpatrywana przez angielskie sądy, które przyznały rację piłkarzowi[95][96].
Remove ads
Styl gry
Essien jest graczem wszechstronnym[7] oraz silnym[97]. Występuje głównie jako defensywny pomocnik, ale może również grać jako obrońca[97]. Były szkoleniowiec Chelsea, José Mourinho nazwał go zawodnikiem „wielofunkcyjnym”[7]. Gérard Houllier określił Essiena jako gracza takiej samej klasy co Steven Gerrard, Frank Lampard, Michael Ballack i Patrick Vieira[97].
Sukcesy
Klubowe
Lyon
Chelsea
- Mistrz Anglii: 2005/2006[36], 2009/2010
- Puchar Anglii: 2006/2007[98], 2008/2009, 2009/2010
- Puchar Ligi: 2006/2007[99]
- Liga Mistrzów UEFA 2011/2012
Indywidualne
- Piłkarz roku we Francji: 2005
- Najlepszy afrykański piłkarz roku według BBC: 2006
- Piłkarz sezonu Chelsea: 2006/2007
- Gol sezonu Chelsea: 2006/2007, 2008/2009
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads