Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mick Jagger
brytyjski muzyk rockowy, wokalista The Rolling Stones Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Sir Michael Philip „Mick” Jagger[4][5] (ur. 26 lipca 1943 w Dartford[6]) – brytyjski wokalista, kompozytor i autor tekstów, który wykonuje piosenki oparte na bluesie i soulu.
_(52193656268)_(cropped).jpg)
Współzałożyciel i lider rockowego zespołu The Rolling Stones, którego płyty rozeszły się w ponad 200 milionach egzemplarzy w ciągu pięciu dekad kariery[7]. Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata[8][9]. Jest współtwórcą większości repertuaru grupy (wraz z gitarzystą Keithem Richardsem)[10]. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, a także próbował kariery aktorskiej, ale bez większego powodzenia.
12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego[11].
W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[12]. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Rodzina i edukacja
Urodził się 26 lipca 1943[a] w szpitalu Livinstone s Dartford w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford[14]. Jest synem nauczyciela wychowania fizycznego Basila Fanshawe „Joego” Jaggera (1913–) i fryzjerki Evy Ensley Mary z domu Scutts (1914–)[15][16]. Ma młodszego brata, Christophera (ur. 1947)[17]. Dorastał w domu przy Denver Road 39 w zachodniej części Dartfordu, a w 1954 przeniósł się z rodziną do Wilmington[18]. Był energicznym, inteligentnym i posłusznym (szczególnie matce), ale czasem także krnąbrnym i agresywnym dzieckiem[19]. Już jako dziecko potrafił naśladować inne osoby i miał zdolność improwizacji[20]. W dzieciństwie śpiewał w chórze kościelnym, w późniejszych latach zafascynował się twórczością czarnoskórych artystów, takimi jak Chuck Berry, Big Bill Broonzy, Muddy Waters czy Little Richarda[21]. Zdaniem matki, był „najmniej muzykalny z całej rodziny”[22]. Pasjonował się sportem[23]. Kiedy miał 12 lat, podjął pracę w amerykańskiej bazie wojskowej, gdzie prowadził zajęcia z gimnastyki i treningi biegowe[24]. W drugiej połowie lat 50. był doradcą programu Seeing Sport (pol. Oglądając sport) w ATV[25]. Latem przed podjęciem studiów pracował jako portier w szpitalu psychiatrycznym w Bexley, a w trakcie studiów pracował na poczcie w Dartfordzie i w bibliotece[26].
Ukończył naukę w Dartford Maypole County Primary School. Był przeciętnie uczącym się uczniem, z roku na rok pogarszał się w nauce[27]. W 1960, po otrzymaniu stypendium w wysokości 350 funtów, podjął studia z rachunkowości i finansów na London School of Economics[28], które przerwał przed rokiem akademickim w 1963, by kontynuować karierę muzyczną[29][30].
Kariera muzyczna
W 1957 przeszedł mutację głosu[31]. Jako nastolatek krytykował muzykę pop, ale zmienił nastawienie do tego gatunku po pójściu na koncert The Crickets w marcu 1958[32]. Razem z Dickiem Taylorem założył bluesowy zespół, funkcjonujący pod nazwami Little Boy Blue i The Blue Boys, w którym śpiewał[33][34]. Na początku lat 60. podczas ćwiczeń sali gimnastycznej ugryzł się w język, co sprowokowało u niego zmianę sposobu śpiewania[35], z czego w późniejszym czasie uczynił swój atut i cechę charakterystyczną[36].
W październiku 1961 podczas podróży pociągiem odnowił znajomość z przypadkowo spotkanym Keithem Richardsem, z którymi poznali się jako dzieci, ale w okresie szkolnym stracili kontakt[37][38]. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki i elektronicznego bluesa[39][40]. Wiosną 1962 śpiewał gościnnie z zespołem Blues Incorporated Alexisa Kornera podczas cotygodniowych koncertów grupy w Ealing Jazz Club i Marquee Club[41]. Na przełomie 1961 i 1962 regularnie występował w G Clubie, w którym śpiewał utwory bluesowe[42]. W czerwcu 1962 wybrał się z Richardsem na jedną z prób zespołu Briana Jonesa, a niedługo później przyłączyli się do jego zespołu[43]. 12 lipca z nowym zespołem – nazwanym The Rolling Stones – zagrał pierwszy wspólny koncert w Marquee Club[44]. W połowie lata zaczął grać na harmonijce ustnej[45]. W sierpniu tego samego roku wprowadził się do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie przy Edith Grove 102 w Chelsea (Londyn)[46]. Wynajmowali mieszkanie bez ogrzewania i z jednym łóżkiem, za 15 funtów tygodniowo (w większości opłacane przez Jaggera ze stypendium naukowego)[47][46]. W wolnych chwilach słuchał z nim płyt (najczęściej Muddy’go Watersa) oraz grał i śpiewał bluesa[48][49][50][51][52][53].
W 1963 przeprowadził się z Richardsem do mieszkania na Mapesbury Road 33 w Kilburn, gdzie – zachęceni przez menedżera The Rolling Stones, Andrew Looga Oldhama – zaczęli wspólnie pisać piosenki[54]. Oprócz utworów, które nagrali z pozostałymi członkami The Rolling Stones, napisali też m.in. piosenki: „It Should Be You” (którą sprzedali George’owi Beanowi), „Shang A Doo Lang” (nagrany przez Adrienne Postę) i „As Tears Go By” (z którym Marianne Faithfull dotarła do dziewiątego miejsca na liście przebojów)[55]. Od 1964 pozostawał pod obserwacją FBI[56]. Wiosną 1964 wziął udział w sesji zdjęciowej do magazynu „Vogue”[57]. W czerwcu 1967 zaśpiewał z zespołem The Beatles utwór „All You Need Is Love” w programie telewizyjnym Our World[58]. Skomponował muzykę do filmu Kennetha Angera Invocation of My Demon Brother (1969)[59]. W 1970 został prezesem wytwórni płytowej Marshall Chess[60]. W 1974 wystąpił okazjonalnie z Davidem Bowie, Erikiem Claptonem i Bobem Dylanem[61].
W lipcu 1982 zaczął pracować nad książką autobiograficzną, którą miała ukazać się nakładem wydawnictwa Weidenfeld & Nicolson, jednak jej maszynopis został chłodno odebrany przez redakcję firmy, dlatego w kwietniu 1985 zrezygnował z pomysłu jej wydania[62]. W połowie lat 80. pokłócił się z Keithem Richardsem o dominację w The Rolling Stones, co doprowadziło do zawieszenie działalności zespołu[63]. 4 marca 1985 nakładem wytwórni CBS Records wydał swój debiutancki solowy album pt. She’s the Boss, z którym dotarł do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście sprzedaży i czwartego miejsca na amerykańskim Billboard 200[64]. Płytę promował singlami: „Just Another Night”, „Lucky in Love” i „Hard Love”[65]. 13 lipca 1985 wystąpił w koncercie charytatywnym Live Aid w Filadelfii, śpiewając w duecie z Tiną Turner[66]. W następnym miesiącu wydał singiel „Dancin’ in the Streets”, który nagrał w duecie z Davidem Bowie[67][68][69]. Z utworem dotarli do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście przebojów i amerykańskiej Hot 100[67]. Duet otrzymał także nagrodę MTV Video Music Award – występ ogólny w teledysku. W 1986 wystąpił w duecie z Davidem Bowie podczas koncertu fundacji Prince’s Trust w Londynie[70].
14 września 1987 wydał drugi solowy album pt. Primitive Cool, z którym dotarł do 18. miejsca na liście sprzedaży w Wielkiej Brytanii i 41. miejsca w USA[71]. Płytę promował teledyskami do singli: „Throwaway” i „Let’s Work”[72]. Od 15 do 25 marca 1988 odbył trasę koncertową Suntory Dry Beer Live w Japonii, podczas której zaśpiewał m.in. kilka przebojów The Rolling Stones[73]. Ze względu na nikłą sprzedaż solowych płyt w 1988 pogodził się z Keithem Richardsem i wznowił działalność The Rolling Stones[74][75]. Jesienią tego samego roku zagrał 16 koncertów w Australii, wystąpił też w Auckland i Dżakarcie[76]. 9 lutego 1993 wydał bluesowy album pt. Wandering Spirit[77]. W 2001 premierę miał jego czwarty solowy album pt. Goddess in the Doorway.
Kariera filmowa
Jako aktor zadebiutował rolą australijskiego bandyty Neda Kelly’ego w filmie biograficznym Tony’ego Richardsona Ned Kelly (1970)[78]. Wystąpił także w roli pustelnika Turnera w filmie Donalda Cammella i Nicolasa Roega Przedstawienie (Performance, 1970)[79], który został wyróżniony pierwszą nagrodą na festiwalu filmów pornograficznych w Holandii, jednak nigdy nie był rozpowszechniany w kinach[80].
Odrzucił propozycje zagrania m.in. w filmach: Narodziny gwiazdy (A Star Is Born, 1976), Fitzcatraldo (1982) i Ishtar (1987)[81]. Zagrał najemnika poszukującego dawców mózgu w chłodno przyjętym thrillerze futurystycznym Freejack (1992)[82], który był nominowany do nagrody Saturna za najlepszy film science fiction. Wspólnie z Lorne Michaelsem zajął się produkcją dramatu sensacyjno-wojennego wg powieści Roberta Harrisa Enigma (2001), w którym pojawił się cameo jako oficer RAF. W 2016 na antenie HBO premierę miał serial Winyl, który współtworzył Jagger[83].
Remove ads
Wizerunek sceniczny
.jpg)
Kreowany był na symbol seksu[84]. W latach 60. stał się idolem nastolatek[85]. Przez pierwsze lata kariery nosił długie włosy, przez które właściciele części kawiarni i barów zakazywali mu występów[86]. W pierwszej połowie lat 70. ostrzygł się na krótko[87]. W latach 60. zaczął stosować makijaż sceniczny – używał szminki i tuszu do rzęs[88].
Podczas występów nosił buty na wysokim obcasie i dopasowane spodnie[89]. W 1976 został okrzyknięty „najlepiej ubierającym się muzykiem” według redakcji „New Musical Express”[90].
Na scenie tańczył w prowokacyjny sposób, m.in. stawał tyłem do publiczności i potrząsał pośladkami, a także wykonywał wypady w stronę widowni i skłony w bok[91]. Podczas występów charakterystycznie wydymał wargi[92].
Remove ads
Życie prywatne
Podsumowanie
Perspektywa
Jego pierwszą dziewczyną była Chrissie Shrimpton, z którą był zaręczony[93]. W 1965 nawiązał romans z piosenkarką Marianne Faithfull, modelką Anitą Pallenberg i aktorką Brigitte Bardot[94]. Shrimpton, załamana rozstaniem z Jaggerem, podjęła próbę samobójczą, przedawkowując tabletki nasenne, jednak artysta w porę ją znalazł i zabrał do szpitala[95]. Niedługo po poronieniu ciąży przez Faithfull w listopadzie 1968 nawiązał romans z aktorką i piosenkarką Marshą Hunt[96], z którą ma córkę Karis (ur. 4 listopada 1970), ale oficjalnie uznał dziecko za swoje dopiero w czerwcu 1984[97]. W czerwcu 1970 definitywnie zakończył się jego trwający prawie cztery lata związek z Faithfull[93][98].
12 maja 1971 w Kaplicy św. Anny w Saint-Tropez we Francji ożenił się z nikaraguańską modelką Biancą Pérez-Morą Macías, z którą ma córkę, Jade Sheenę Jezebel (ur. 21 października 1971)[99][100]. Choć rozstał się z żoną już w 1973, to rozwód wziął dopiero w listopadzie 1979[101]. W 1977 związał się z teksańską modelką Jerry Hall[102][83], którą poślubił 21 listopada 1990 na Bali[103]. Mają dwie córki: Elizabeth Scarlett (ur. 2 marca 1984) i Georgię May (ur. 12 lutego 1992) i dwóch synów: Jamesa Leroya Augustina (ur. 1986) i Gabriela Luke’a Beauregarda (ur. 1997)[104]. Rozstali się w 1999[83]. Jeszcze w trakcie związku z Hall romansował z włoską modelką Carlą Bruni (1992) i czeską modelką Janą Rajlich (1996)[105]. W latach 1998–1999 był związany z modelką Lucianą Morad, z którą ma syna Lucasa Maurice’a (ur. w maju 1999)[83]. W 2001 związał się z amerykańską stylistką i projektantką mody, L’Wren Scott, a po jej samobójstwie w 2014[106] (spowodowanym depresją) ustanowił na lata 2015–2017 stypendium jej imienia, pokrywające roczne koszty studiów dla jednej osoby na kierunku projektowanie mody w szkole Central Saint Martins w Londynie[107][108]. Od 2014 związany jest z młodszą o 44 lata tancerką baletową Melanie Hamrick, z którą ma syna Deverauxa Octaviana Basila (ur. 8 grudnia 2016)[109][110][111].
W 1967 został aresztowany za posiadanie nielegalnej amfetaminy[112]. Otrzymał karę trzech miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w więzieniu Lewes, ale wyszedł z niego już następnego dnia w związku z zawieszeniem wyroku przez sąd apelacyjny[113][114].
W 1967 kupił posiadłość przy Cheyne Walk 48 w Chelsea i dom Stargroves niedaleko Newbury; drugą z nieruchomości sprzedał w 1979[115]. W 1976 i 1981 kupił domy w Nowym Jorku[116]. W 1991 kupił posiadłość Downe House w Richmond (Londyn)[117].
W kwietniu 2019 przeszedł operację wymiany zastawki aortalnej serca[118].
Remove ads
Publikacje
- Mick Jagger In His Own Words, 1982, Delilah/Putnam, ISBN 978-0-399-41011-6.
Dyskografia
- Albumy
- Kompilacje
- Ścieżki dźwiękowe
Remove ads
Filmografia
Remove ads
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads