Mieczysław Ankiewicz

Mieczysław Ankiewicz (ur. 23 listopada 1889^[1] w Obrze, zm. 27 kwietnia 1920 w Berdyczowie) – podchorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Mieczysław Ankiewicz

podchorąży
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1889 Obra
Data i miejsce śmierci	27 kwietnia 1920 Berdyczów
Przebieg służby
Lata służby	1909–1911, 1914–1917, 1918–1920
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	61 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w Obrze, w rodzinie Józefa i Heleny z Sikorskich (ur. 5 stycznia 1864)^[2]. W Berlinie ukończył kurs handlowy i tam rozpoczął pracę jako kupiec. W 1914 został zmobilizowany do armii niemieckiej. W 1917 zdezerterował i przedostał się do Poznania. Tu działał w konspiracji wojskowej. W Obrze przystąpił do oddziału powstańczego i wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W jego składzie walczył na odcinku od Kębłowa do Kopanicy^[2].

Wiosną 1919 został powołany na I kurs Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych w Poznaniu^[3]. W marcu 1920, po ukończeniu szkoły, został mianowany podchorążym i skierowany do 61 pułku piechoty na stanowisko dowódcy 6. kompanii. Razem z pułkiem wziął udział w wyprawie kijowskiej. 26 kwietnia walczył o Berdyczów. W walce z bolszewickimi samochodami pancernymi Mieczysław Ankiewicz został ciężko ranny, ale jego działania przyczyniły się do zdobycia jednego z nich^[2]. Za czyny bojowe na polu walki pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”^[4]. Zmarł 27 kwietnia w miejscowym szpitalu^[2].

3 maja 1920 w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych ogłoszono dekret Naczelnego Wodza z 19 kwietnia 1920 mianujący Mieczysława Ankiewicza podporucznikiem w piechocie z dniem 1 kwietnia tego roku i 73. lokatą^[5].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 912 – pośmiertnie 13 maja 1921^[6][2]