Mieczysław Chudzik (1908–1989)

Mieczysław Chudzik, ps. „Miś” (ur. 27 maja 1908 w Łodzi, zm. 10 lutego 1989 w Sanoku) – polski działacz sportowy.

Mieczysław Chudzik

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1908 Łódź
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1989 Sanok
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 27 maja 1908 w Łodzi^[1][2]. Był synem Józefa i Walerii z domu Cichy^[3][2]. Ukończył naukę w 7-klasowej szkole powszechnej, po czym odbywał praktyki w zawodzie krawieckim i kształcił się w Miejskiej Szkole Dokształcająco-Zawodowej^[4]. Od 1930 do 1932 odbywał zasadniczą służbę wojskową w 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach, gdzie ukończył szkołę podoficerską^[4]. Po odejściu z wojska został przyjęty do pracy w Służbie Więziennej^[4]. Był zatrudniony jako strażnik więzienny we Lwowie^[4]. W 1935 został przeniesiony do Sanoka i od tego czasu pracował w tamtejszym więzieniu do 1939^[4].

Wybuch II wojny światowej przerwał jego pracę, a on sam w grudniu 1939 powrócił do Sanoka będącego pod okupacją niemiecką^[4]. Od stycznia 1940 pracował w sanockim więzieniu zarządzanym przez Niemców^[4][5][6]. Od tego czasu pełnił służbę jako strażnik na różnych posterunkach, potem jako magazynier gospodarczo-administracyjny^[4]. Według swojej relacji za pośrednictwem swojego współpracownika i jednocześnie działacza polskiej konspiracji Nestora Kiszki ps. „Neron” skontaktował się z Władysławem Skałkowskim ps. „Dąb”, przez którego został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej (od 1942 Armia Krajowa), przyjmując pseudonim „Miś”^[7]. Miał otrzymać wtedy zadania informowania o osadzonych więźniach politycznych, przenoszenia grypsów, żywności, lekarstw^[8]. Według swojej relacji w związku z tą działalnością został aresztowany przez Niemców 8 stycznia 1942, wielokrotnie przesłuchiwany, a po pięciu tygodniach zwolniony z uwagi na brak dowodów^[9] (w rejestrze więźniów nie został wymieniony^[10]; N. Kiszka podał, że zatrzymanie było krótkotrwale^[11], zaś 10 innych aresztowanych wtedy strażników zostało w maju 1942 wywiezionych do Auschwitz, gdzie przeżyło dwóch)^[12]. Po tym został ponownie przyjęty do służby w więzieniu i pracował do lipca 1944 tj. czasu ucieczki Niemców z Sanoka wobec nadejścia frontu wschodniego^[13].

Po wkroczeniu do Sanoka Armii Czerwonej podjął pracę w więzieniu na stanowisku kierownik Działu Pracy, które sprawował do końca stycznia 1948^[13]. Otrzymał stopień plutonowego^[3]. Następnie był zatrudniony w Fabryce Wagonów „Sanowag” (od 1958 Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”), gdzie pracował na stanowiskach kierowniczych do sierpnia 1973 tj. czasu przejścia na emeryturę^[13]. W okresie pracy w fabryce udzielał się w życiu społecznym, m.in. w chórze, na scenie, był też mężem zaufania w działalności zawodowej^[14]. Pełnił funkcję wiceprezesa oraz trzykrotnie stanowisko prezesa klubu sportowego Sanoczanka Sanok (1952-1953, 1954, 1959-1960), później przekształconego w ZKS Stal Sanok^{[14][15][16][17][18]}. Od 1961 do 1963 był kierownikiem sekcji lekkoatletycznej Stali Sanok^[18][19]. Był także zawodnikiem sekcji szachowej klubu^[18]. W ramach klubu zajmował się kolportażem biletów na lodowisko Torsan^[20]. Na emeryturze działał nadal w ZKS Stali oraz w komitecie sklepowym PSS^[14]. Był bezpartyjny^[3].

Grób Mieczysława Chudzika

Zmarł 10 lutego 1989 w Sanoku^[2]. Jego żoną była Anna Chudzik z domu Nowicka (ur. 28 lipca 1908 w Łodzi, zm. 15 lutego 1989 w Sanoku pięć dni po mężu^[21]). Oboje zostali pochowani obok siebie na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (uchwałą Rady Państwa z 23 września 1987 za wybitne zasługi w pracy zawodowej i działalności społecznej)^[22]
• Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” (1983)^[23]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)^[24]
• Złota odznaka PZLA (1961)^[3]
• Złota odznaka ROZLA (1959, 1960)^[3]
• Odznaka 1000-lecia Sportu Polskiego GKKFiT (1968)^[3]
• Złota odznaka PZPN (1960)^[3]
• Srebrna odznaka ZGZZMet. (1960, 1962)^[3]
• Złota odznaka ZGZZMet. (1960, 1962)^[3]