Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mieczysław Chudzik (1908–1989)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Mieczysław Chudzik, ps. „Miś” (ur. 27 maja 1908 w Łodzi, zm. 10 lutego 1989 w Sanoku) – polski działacz sportowy.
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 27 maja 1908 w Łodzi[1][2]. Był synem Józefa i Walerii z domu Cichy[3][2]. Ukończył naukę w 7-klasowej szkole powszechnej, po czym odbywał praktyki w zawodzie krawieckim i kształcił się w Miejskiej Szkole Dokształcająco-Zawodowej[4]. Od 1930 do 1932 odbywał zasadniczą służbę wojskową w 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach, gdzie ukończył szkołę podoficerską[4]. Po odejściu z wojska został przyjęty do pracy w Służbie Więziennej[4]. Był zatrudniony jako strażnik więzienny we Lwowie[4]. W 1935 został przeniesiony do Sanoka i od tego czasu pracował w tamtejszym więzieniu do 1939[4].
Wybuch II wojny światowej przerwał jego pracę, a on sam w grudniu 1939 powrócił do Sanoka będącego pod okupacją niemiecką[4]. Od stycznia 1940 pracował w sanockim więzieniu zarządzanym przez Niemców[4][5][6]. Od tego czasu pełnił służbę jako strażnik na różnych posterunkach, potem jako magazynier gospodarczo-administracyjny[4]. Według swojej relacji za pośrednictwem swojego współpracownika i jednocześnie działacza polskiej konspiracji Nestora Kiszki ps. „Neron” skontaktował się z Władysławem Skałkowskim ps. „Dąb”, przez którego został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej (od 1942 Armia Krajowa), przyjmując pseudonim „Miś”[7]. Miał otrzymać wtedy zadania informowania o osadzonych więźniach politycznych, przenoszenia grypsów, żywności, lekarstw[8]. Według swojej relacji w związku z tą działalnością został aresztowany przez Niemców 8 stycznia 1942, wielokrotnie przesłuchiwany, a po pięciu tygodniach zwolniony z uwagi na brak dowodów[9] (w rejestrze więźniów nie został wymieniony[10]; N. Kiszka podał, że zatrzymanie było krótkotrwale[11], zaś 10 innych aresztowanych wtedy strażników zostało w maju 1942 wywiezionych do Auschwitz, gdzie przeżyło dwóch)[12]. Po tym został ponownie przyjęty do służby w więzieniu i pracował do lipca 1944 tj. czasu ucieczki Niemców z Sanoka wobec nadejścia frontu wschodniego[13].
Po wkroczeniu do Sanoka Armii Czerwonej podjął pracę w więzieniu na stanowisku kierownik Działu Pracy, które sprawował do końca stycznia 1948[13]. Otrzymał stopień plutonowego[3]. Następnie był zatrudniony w Fabryce Wagonów „Sanowag” (od 1958 Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”), gdzie pracował na stanowiskach kierowniczych do sierpnia 1973 tj. czasu przejścia na emeryturę[13]. W okresie pracy w fabryce udzielał się w życiu społecznym, m.in. w chórze, na scenie, był też mężem zaufania w działalności zawodowej[14]. Pełnił funkcję wiceprezesa oraz trzykrotnie stanowisko prezesa klubu sportowego Sanoczanka Sanok (1952-1953, 1954, 1959-1960), później przekształconego w ZKS Stal Sanok[14][15][16][17][18]. Od 1961 do 1963 był kierownikiem sekcji lekkoatletycznej Stali Sanok[18][19]. Był także zawodnikiem sekcji szachowej klubu[18]. W ramach klubu zajmował się kolportażem biletów na lodowisko Torsan[20]. Na emeryturze działał nadal w ZKS Stali oraz w komitecie sklepowym PSS[14]. Był bezpartyjny[3].

Zmarł 10 lutego 1989 w Sanoku[2]. Jego żoną była Anna Chudzik z domu Nowicka (ur. 28 lipca 1908 w Łodzi, zm. 15 lutego 1989 w Sanoku pięć dni po mężu[21]). Oboje zostali pochowani obok siebie na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Remove ads
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (uchwałą Rady Państwa z 23 września 1987 za wybitne zasługi w pracy zawodowej i działalności społecznej)[22]
- Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” (1983)[23]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)[24]
- Złota odznaka PZLA (1961)[3]
- Złota odznaka ROZLA (1959, 1960)[3]
- Odznaka 1000-lecia Sportu Polskiego GKKFiT (1968)[3]
- Złota odznaka PZPN (1960)[3]
- Srebrna odznaka ZGZZMet. (1960, 1962)[3]
- Złota odznaka ZGZZMet. (1960, 1962)[3]
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads