Morychus aeneus

Morychus aeneus – gatunek chrząszcza z rodziny otrupkowatych i podrodziny Byrrhinae.

Morychus aeneus
(Fabricius, 1775)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	otrupki
Rodzina	otrupkowate
Podrodzina	Byrrhinae
Plemię	Morychini
Rodzaj	Morychus
Gatunek	Morychus aeneus
Synonimy
Byrrhus aeneus Fabricius, 1775 Morychus modestus Kiesenwetter, 1850 Byrrhobolus aeneus (Fabricius, 1775) Steffahnyellus aeneus (Fabricius, 1775) Chlorobyrrhulus aeneus (Fabricius, 1775)

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Byrrhus aeneus^[1]. W nowym rodzaju Morychus umieszczony został w 1847 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona^[2].

Wygląd

Imago.

Chrząszcz o owalnym, wydłużonym, mocno wypukłym ciele długości od 3,2 do 4,8 mm. Ubarwienie wierzchu ciała odznacza się zwykle metalicznym połyskiem, jednak jest słabo widoczne ze względu na gęste owłosienie; włosy na tarczce są bardzo gęsto rozmieszczone i mają kolor biały do bladożółtego, wskutek czego wyraźnie kontrastują z owłosieniem reszty wierzchu ciała. Głowa pozbawiona jest szwu czołowo-nadustkowego oraz listewki na przednim brzegu. Punkty na pokrywach są wyraźne, duże i głębokie. Owłosienie pokryw jest rzadsze niż tarczki. Odnóża są krótkie i spłaszczone, a przednia ich para ma na stronach wewnętrznych goleni rowki, w które chować mogą się stopy. Szerokości ud i goleni są prawie takie same^[3].

Ekologia i występowanie

Owad rozsiedlony od nizin po strefę subalpejską i alpejską w górach. Zamieszkuje głównie stanowiska o podłożu piaszczystym. Często spotykany jest pod kamieniami i wśród mchów, znajdującymi się na pobrzeżach wód oraz w napływkach^[3][4].

Jest gatunkiem palearktycznym. W Europie stwierdzony został w północnej Hiszpanii^[4], Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Austrii, Włoszech, Polsce, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Rumunii i Rosji^[1]. W Azji znany jest z Syberii, sięgając na wschód do Zabajkala, oraz z Tybetu^[4].