Nakwiatek wydmowy

Nakwiatek wydmowy^[1] (Anthicus bimaculatus) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.

Nakwiatek wydmowy

Anthicus bimaculatus
(Illiger, 1801)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	nakwiatkowate
Podrodzina	Anthicinae
Rodzaj	nakwiatek
Gatunek	nakwiatek wydmowy
Synonimy
Notoxus bimaculatus Illiger, 1801

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1801 roku przez Johanna K.W. Illigera jako Notoxus bimaculatus^[2].

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 3 do 4 mm, raczej gęsto porośniętym przylegającym owłosieniem białego koloru. Ubarwiony jest w całości jasnożółto z V-kształtną, ciemną przepaską za środkiem długości pokryw, rzadko z brunatnym zapiersiem i odwłokiem. Duża, drobno i, z wyjątkiem skroni, stosunkowo gęsto punktowana głowa ma trójkątne wcięcie na tylnym brzegu. Tak szerokie jak głowa, wyraźnie z tyłu przewężone przedplecze ma gęsto punktowaną powierzchnię. Zarys pokryw jest owalny z dobrze uwidocznionymi barkami, pośrodku najszerszy. Odnóża przedniej pary odznaczają się zewnętrzną stroną wierzchołka goleni przedłużoną w wyrostek^[3].

Ekologia i występowanie

Jest to owad psammofilny^[3][4], a przypuszczalnie także słonolubny^[4]. Zasiedla pobrzeża wód słonych i słodkich o piaszczystym podłożu^[3][4], a także piaskownie^[5]. Owady dorosłe spotyka się od marca do września^[3] w wierzchniej warstwie piasku, pod napływkami i morszczynami oraz wśród korzeni traw^[4]. Przylatują do sztucznych źródeł światła^[5].

Gatunek palearktyczny, rozsiedlony od północnej i zachodniej Europy po południowo-wschodnią część Syberii^[4][3]. W Europie stwierdzony został w Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Białorusi, Szwajcarii, Włoszech, na Węgrzech, Ukrainie, w Mołdawii, Rumunii i Rosji. Niepewne doniesienia pochodzą z Czech i Słowacji^[2].

W Polsce jest owadem rzadkim, znanym głównie z Pobrzeża Bałtyku, a na nizinach tylko z nielicznych stanowisk^[4][3][6]: w XXI wieku notowany był nad mazowieckim odcinkiem Wisły, Wartą^[6] oraz w piaskowni na Górnym Śląsku^[5].