Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Natalla Zwierawa

białoruska tenisistka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Natalla Zwierawa
Remove ads

Natalla (Natasza) Marataŭna Zwierawa (biał. Наталля Маратаўна Зверава, ros. Наталья Маратовна Зверева – Natalja Maratowna Zwieriewa; ur. 16 kwietnia 1971 w Mińsku) – białoruska tenisistka, reprezentantka ZSRR i Białorusi w Pucharze Federacji, mistrzyni US Open z 1987 roku w grze pojedynczej dziewcząt, medalistka olimpijska, zwyciężczyni dwudziestu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej.

Szybkie fakty Państwo, Data i miejsce urodzenia ...
Remove ads

Kariera

Podsumowanie
Perspektywa

Jedna z najbardziej utytułowanych deblistek lat 90., zawodniczka praworęczna dysponująca oburęcznym bekhendem, karierę zawodową rozpoczęła wcześnie – w wieku 15 lat w 1986 osiągnęła pierwszy finał turniejowy (w Little Rock), a status zawodowy przyjęła oficjalnie w marcu 1988. Już w 1987 była klasyfikowana w czołowej dwudziestce na świecie (m.in. dzięki kolejnym finałom turniejowym – ponownie w Little Rock oraz w Chicago, IV rundzie wielkoszlemowego Wimbledonu, pokonaniu dziesiątej zawodniczki na świecie Niemki Kohde-Kilsch), a w czerwcu 1988 osiągnęła swój największy sukces w karierze singlowej – finał French Open. 17-letnia wówczas reprezentantka ZSRR w drodze do końcowego meczu pokonała m.in. wysoko notowane Navrátilovą i Sukovą, w półfinale po ciężkiej walce nierozstawioną Australijkę Nicole Provis (broniąc piłki meczowej), ale w finale żadnych szans nie dała jej Niemka Steffi Graf, pewnie zmierzająca do zdobycia wszystkich lew Wielkiego Szlema; mecz finałowy zakończył się rzadko spotykanym na tym poziomie rezultatem 6:0, 6:0.

Osiągnięcie finału wielkoszlemowego pozwoliło Zwierawej na awans do czołowej dziesiątki rankingu światowego; w dalszej części sezonu była jeszcze w finale w Eastbourne, Montrealu i Massachusetts, odniosła zwycięstwa m.in. nad Navrátilovą i Evert oraz po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju Masters (WTA Tour Championships); rok 1988 zakończyła na pozycji nr 7 na świecie, a w maju 1989 awansowała nawet na pozycję nr 5 (najwyższą w karierze). Słabsze wyniki w kolejnych meczach sprawiły jednak, że znacznie obsunęła się w rankingu na koniec roku (poza czołową dwudziestkę); w miejscu swojego sukcesu sprzed roku – kortach Rolanda Garrosa – przegrała już w I rundzie z Włoszką Raffaellą Reggi. Niepowodzenie w grze pojedynczej powetowała sobie w deblu, sięgając w tymże turnieju w parze z Łarysą Sawczenko-Neiland po pierwszy triumf wielkoszlemowy.

W 1990 Zwierawa przełamała serię dziewięciu porażek w finałach turniejowych w grze pojedynczej – sezon rozpoczęła od wygranych turniejowych w Brisbane i Sydney; przystępowała do Australian Open jako jedna z faworytek, ale nie potwierdziła dobrej dyspozycji, już w II rundzie wyeliminowana przez mniej znaną Belgijkę Sandrę Wasserman (wygrała natomiast rywalizację w mikście, z Jimem Pughem). W dalszej części była m.in. w ćwierćfinale Wimbledonu, a wśród pokonanych przez nią rywalek znalazły się Zina Garrison (nr 6 na świecie) i Conchita Martínez (nr 9). Po raz drugi wystąpiła także w turnieju Masters. W październiku 1991 po raz pierwszy znalazła się na szczycie rankingu deblistek, po wygraniu w t.r. Wimbledonu i US Open. Wkrótce stworzyła parę deblową z Gigi Fernández; od tego czasu jej występy w grze pojedynczej zostały przyćmione sukcesami deblowymi, chociaż także w singlu pozostawała w szerokiej czołówce światowej.

Thumb
Gigi Fernández i Natasza Zwierawa, US Open 2010

Począwszy od French Open 1992 wygrała wspólnie z Fernández sześć z rzędu turniejów wielkoszlemowych (zdobywając w ten sposób „niekalendarzowego” Wielkiego Szlema). Passa zwycięstw wielkoszlemowych, przerwana w półfinale US Open 1993 przez Sánchez Vicario i Sukovą, znalazła swoją kontynuację w 1994, kiedy Zwierawa z Fernandez wygrały kolejne trzy turnieje, by ponownie nie zdobyć tytułu w US Open, tym razem po półfinałowej porażce z Kateriną Maleewą i Robin White. US Open udało się wygrać białorusko-amerykańskiej parze w 1995; wygrały w t.r. także French Open, a w pozostałych turniejach wielkoszlemowych dochodziły do finału. Ponadto w Australian Open 1995 Zwierawa zdobyła tytuł w grze mieszanej, partnerując Amerykaninowi Rickowi Leachowi.

W sezonie 1996 Zwierawa i Fernández wygrały US Open, jednak znaczną część sezonu Białorusinka była zmuszona pauzować z powodu kontuzji. Miało to wpływ na jej wypadnięcie z czołowej pięćdziesiątki rankingu gry pojedynczej. W 1997 zanotowała efektowny powrót na pozycję liderki klasyfikacji deblistek, wygrywając trzy turnieje wielkoszlemowe (Australian Open z Hingis, French Open i Wimbledon z G. Fernández), co dało jej drugi w karierze „niekalendarzowy” Wielki Szlem w deblu (tym razem z dwiema różnymi partnerkami). Z Fernández była także w finale US Open we wrześniu 1997. W kolejnym sezonie, tworząc parę z Lindsay Davenport, wystąpiła we wszystkich czterech finałach wielkoszlemowych, ale żadnego nie wygrała; z Davenport triumfowała natomiast w Masters deblowym. Ostatni wielkoszlemowy finał zaliczyła w 1999 w Australian Open, ponownie z Davenport, i ponownie przegrany. Po raz kolejny kontuzjowana, była wyłączona z gry przez część sezonu 2000 i cały 2001, a po mniej udanym sezonie 2002 (tylko jeden wygrany turniej, w Madrycie, w parze z Navratilovą) zdecydowała się zakończyć karierę sportową. Swoje występy na korcie w grze podwójnej zamknęła liczbą 80 wygranych turniejów, w tym 18 wielkoszlemowych; czyni to ją piątą zawodniczką w historii tenisa pod względem liczby triumfów w Wielkim Szlemie w konkurencji debla kobiet.

Na omówienie zasługują także występy Nataszy Zwierawej w grze pojedynczej w okresie, kiedy bardziej udzielała się jako deblistka. W ciągu całej kariery wygrała cztery turnieje, ale aż piętnastokrotnie przegrywała w finałach; poza wspomnianymi wyżej wygranymi w 1990 wygrała w 1994 turniej w Chicago (pokonując w finale Chandę Rubin) oraz w 1999 w Eastbourne. W Eastbourne wykazała się niezwykłą odpornością psychiczną i fizyczną – już w półfinale w meczu z reprezentantką RPA Amandą Coetzer obroniła trzy piłki meczowe, by wygrać 6:7, 7:6, 10:8 (po prawie trzech i pół godziny walki), a w finale (który ze względu na warunki atmosferyczne toczył się tego samego dnia co półfinał) pokonała Francuzkę Nathalie Tauziat 0:6, 7:5, 6:3; Tauziat wygrała w meczu finałowym pierwsze dziewięć gemów (prowadziła zatem 6:0, 3:0).

W czołowej dziesiątce singla Zwierawa była klasyfikowana ponownie w kwietniu 1994; w 1995 pokonała Sánchez Vicario w drodze do finału w Indian Wells, odnosząc pierwsze w karierze zwycięstwo nad aktualną liderką rankingu. Była w co najmniej ćwierćfinałach wszystkich turniejów wielkoszlemowych (w 1995 po raz pierwszy dotarła do ćwierćfinału Australian Open). Miała na koncie zwycięstwa nad wieloma mistrzyniami starszego pokolenia, a z młodszych pokonała m.in. Davenport i Venus Williams. W 1998 niespodziewanie dotarła do półfinału Wimbledonu, eliminując po drodze Steffi Graf (jedyne zwycięstwo nad Graf w karierze, po osiemnastu porażkach z rzędu) i Monicę Seles, a przegrywając po dramatycznym meczu z Nathalie Tauziat (1:6, 7:6, 6:3). Obok Ziny Garrison (Wimbledon 1990) jest jedyną zawodniczką, która w jednym turnieju zdołała pokonać i Graf i Seles.

W ciągu wieloletniej kariery reprezentowała barwy narodowe najpierw ZSRR, potem Wspólnoty Niepodległych Państw, wreszcie Białorusi. Miała swój udział w awansie zespołu radzieckiego do finałów Pucharu Federacji w 1988 i 1990, w latach 1993–2002 regularnie broniła w tych rozgrywkach barw Białorusi. Zarówno jako singlistka, jak i deblistka odniosła 59 zwycięstw i poniosła 21 porażek w Pucharze Federacji. Startowała w czterech igrzyskach olimpijskich (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996, Sydney 2000); w Barcelonie jako reprezentantka Wspólnoty Niepodległych Państw zdobyła w deblu kobiet medal brązowy, w parze z Leilą Meschi, a w Sydney, już w barwach Białorusi, zajęła 4. miejsce (przegrała w parze z Wolhą Barabanszczykawą mecz o brąz z Belgijkami Els Callens i Dominique Van Roost).

Natasza Zwierawa znana była z wielkiej ekspresji na korcie; pamiętny jest taniec w kałużach na korcie w Melbourne, który zainicjowała ku uciesze publiczności, kiedy organizatorzy Australian Open spóźnili się z zamknięciem dachu w czasie ulewy.

W 2010 roku, wraz z jedną ze swoich partnerek deblowych – Gigi Fernández, została przyjęta do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Remove ads

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Występy w grze pojedynczej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...

Występy w grze podwójnej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...

Występy w grze mieszanej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...
Remove ads

Finały turniejów WTA

Więcej informacji Legenda, 1971–1987 ...

Gra pojedyncza 19 (4-15)

Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...

Gra podwójna 129 (80–49)

Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...

Gra mieszana 4 (2-2)

Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...
Remove ads

Turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 4 (3-1)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 04/05/1986 Wielka Brytania Sutton 10 000 Trawiasta Szwecja Cecilia Dahlman 2:6, 6:3, 0:6
Zwyciężczyni 11/05/1986 Wielka Brytania Bournemouth 10 000 Trawiasta Japonia Kumiko Okamoto 6:2, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni 05/10/1986 Stany Zjednoczone Bethesda 25 000 Twarda Stany Zjednoczone Stacey Martin 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 03/05/1987 Włochy Tarent 25 000 Ceglana Czechosłowacja Regina Kordová 7:6, 4:6, 6:3

Gra podwójna 4 (3-1)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 19/01/1986 Stany Zjednoczone El Paso 10 000 Twarda ZSRR Wiktoria Milvidskaya Stany Zjednoczone Cammy Macgregor
Stany Zjednoczone Cynthia Macgregor
4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 11/05/1986 Wielka Brytania Bournemouth 10 000 Trawiasta ZSRR Natalija Egorowa Czechosłowacja Regina Kordová
Czechosłowacja Petra Tesarová
6:1, 6:2
Zwyciężczyni 05/10/1986 Stany Zjednoczone Bethesda 25 000 Twarda ZSRR Leila Meschi Stany Zjednoczone Jane Forman
Stany Zjednoczone Jennifer Goodling
6:3, 6:1
Zwyciężczyni 03/05/1987 Włochy Tarent 25 000 Ceglana ZSRR Leila Meschi Holandia Simone Schilder
Wielka Brytania Clare Wood
6:3, 6:2
Remove ads

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Więcej informacji Runda, Przeciwniczka ...

Gra podwójna

Więcej informacji Runda, Partnerka ...
Remove ads

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (3)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1986 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Chiny Leila Meschi 2:6, 6:2, 9:7
Zwyciężczyni 1987 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Francja Julie Halard 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 1987 Stany Zjednoczone US Open Twarda Stany Zjednoczone Sandra Birch 6:0, 6:3

Gra podwójna (3)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1986 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Chiny Leila Meschi Australia Michelle Jaggard
Australia Lisa O’Neill
6:7(3), 7:6(4), 4:6
Zwyciężczyni 1987 Francja French Open Ceglana ZSRR Natalija Medwediewa Australia Michelle Jaggard
Australia Nicole Provis
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 1987 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta ZSRR Natalija Medwediewa Korea Południowa Kim Il-soon
Hongkong Paulette Moreno
6:2, 5:7, 6:0
Remove ads

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads