Netu’a

Netu’a (hebr. נטועה; ang. Netu’a) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Ma’ale Josef, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Netu’a

‏נטועה‎

Państwo	Izrael
Dystrykt	Północny
Poddystrykt	Akka
Samorząd Regionu	Ma’ale Josef
Wysokość	615 m n.p.m.
Populacja (2011) • liczba ludności	262
Położenie na mapie Dystryktu Północnego Netu’a
Położenie na mapie Izraela Netu’a
33°03′53,24″N 35°19′21,97″E

Położenie

Moszaw Netu’a jest położony na wysokości 615 metrów n.p.m. w północnej części Górnej Galilei. Leży na zachodnich zboczach góry Har Biranit (780 m n.p.m.). Po stronie południowej przebiega wadi strumienia Biranit, a po stronie zachodniej wadi strumienia Saracho, za którym wznoszą się strome zbocza gór Har Conam (673 m n.p.m.), Har Ajta (700 m n.p.m.) i Har Rahav (752 m n.p.m.). Okoliczne wzgórza są zalesione. W odległości niecałego 1 km na północny wschód od moszawu przebiega granica Libanu. W otoczeniu moszawu Netu’a znajdują się miejscowości Churfeisz, Fassuta i Mi’ilja, moszawy Dowew, Elkosz, Ewen Menachem i Szetula, oraz wioski komunalne Mattat, Abbirim, Micpe Hilla i Gornot ha-Galil. Na wschód od osady jest położona baza wojskowa Biranit, będąca główną kwaterą Dywizji Galil. Na północy jest przygraniczny posterunek wojskowy Szetula. Po stronie libańskiej są wioski Ajta asz-Szab i Rumajsz.

Podział administracyjny

Netu’a jest położony w Samorządzie Regionu Ma’ale Josef, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Demografia

Stałymi mieszkańcami moszawu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest mieszana - świecka i religijna^[1][2]:

Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Historia

Tutejsze ziemie należały do arabskiej wioski Al-Mansura. W wyniku I wojny światowej cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy utworzyli Brytyjski Mandat Palestyny. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała ten obszar państwu arabskiemu^[3]. Podczas wojny domowej w Palestynie w 1948 roku w rejonie wioski stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całej Galilei. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej Izraelczycy przeprowadzili operację „Hiram”, w trakcie której 29 października 1948 roku zdobyli wioskę al-Mansura. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a następnie wyburzono domy^[4]. Współczesny moszaw został założony w 1966 roku w ramach rządowego programu Sof Sof, którego celem było wzmocnienie żydowskiej obecności na granicy z Libanem. Grupa założycielska składała się z mieszkańców pobliskich osad rolniczych. Na początku XXI wieku moszaw został rozbudowany. Istnieją plany jego dalszej rozbudowy^[5][6].

Edukacja

Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w moszawie Becet lub szkoły średniej przy kibucu Kabri. Natomiast dzieci religijne dowozi się do szkoły w miejscowości Szelomi^[7].

Kultura i sport

W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest boisko do koszykówki.

Infrastruktura

W moszawie jest przychodnia zdrowia, sklep wielobranżowy oraz warsztat mechaniczny.

Gospodarka

Gospodarka moszawu opiera się na drobnym rolnictwie i sadownictwie. Jest tu także ferma drobiu. Część mieszkańców dojeżdża do pracy w pobliskich strefach przemysłowych.

Transport

Z moszawu wyjeżdża się na południowy zachód na drogę nr 899, którą jadąc na północny zachód dojeżdża się do moszawu Ewen Menachem, lub na południowy wschód do skrzyżowania z drogą nr 8944 (prowadzi na południe do moszawu Elkosz) przy bazie wojskowej Biranit i dalej do wioski Mattat. Lokalna droga prowadzi z moszawu na północny wschód do przygranicznej drogi nr 8933, którą jadąc na południowy wschód dojeżdża się do bazy wojskowej Biranit, lub na zachód do skrzyżowania z drogą nr 8993 (prowadzi na północ do moszawu Szetula) i moszawu Ewen Menachem.