No Jacket Required

No Jacket Required – trzeci album solowy Phila Collinsa wydany w styczniu 1985.

No Jacket Required

Wykonawca albumu studyjnego
Phil Collins
Wydany	25 stycznia 1985
Nagrywany	maj - grudzień 1984
Gatunek	pop rock, adult contemporary, pop soul, soul
Długość	50:27
Wydawnictwo	Virgin Records, Atlantic Records, Warner Music Group[1]
Producent	Phil Collins i Hugh Padgham[1]
Oceny
AllMusic [2] Mojo [3] Teraz Rock (5/2019)[4]
Album po albumie
Hello, I Must Be Going! (1982) No Jacket Required (1985) 12"ers (1987)

No Jacket Required jest o wiele bardziej popowym albumem od dwóch pierwszych płyt Collinsa Face Value i Hello, I Must Be Going! i nie ma na nim żadnych tekstów politycznych jak w następnym ...But Seriously. Płyta zdobyła Nagrodę Grammy w kategorii Album roku.

Gościnnie na albumie wystąpili Sting (w piosenkach "Long Long Way To Go" i "Take Me Home") i Peter Gabriel ("Take me Home").

Cztery piosenki z płyty znalazły się w top 10 amerykańskiej listy przebojów, z tego dwie ("Sussudio" i "One More Night") na pierwszym miejscu.

No Jacket Required stał się najlepiej sprzedawaną płytą roku 1985 w Stanach Zjednoczonych, uzyskując status diamentowej płyty.

Nazwa płyty powstała po tym, jak Collins został wyrzucony z restauracji w Chicago za nieodpowiedni strój.

W czasopiśmie branżowym Teraz Rock wystawiono płycie ocenę 3 na 5^[4].

Określono go jako reprezentującego m.in. gatunki pop rock, adult contemporary, pop soul i soul^[5].

Lista utworów

1. "Sussudio" (4:23)
2. "Only You Know and I Know" (Phil Collins/Daryl Stuermer) (4:21)
3. "Long Long Way To Go" (4:22)
4. "I Don't Wanna Know" (Phil Collins/Daryl Stuermer) (4:14)
5. "One More Night" (4:48)
6. "Don't Lose My Number" (4:48)
7. "Who Said I Would?" (4:01)
8. "Doesn't Anybody Stay Together Anymore?" (Phil Collins/Daryl Stuermer) (4:18)
9. "Inside Out" (5:15)
10. "Take Me Home" (5:52)
11. "We Said Hello Goodbye" (4:15) (nieobecna na pierwszym wydaniu na płycie winylowej, dołączona do wersji na kasetach i płytach kompaktowych)