Nonpareil Jack Dempsey

Nonpareil Jack Dempsey, właśc. John Edward Kelly (ur. 15 grudnia 1862 w Curran w hrabstwie Kildare, zm. 2 listopada 1895 w Portlandzie^[1]) – irlandzki bokser, pierwszy powszechnie uznawany zawodowy mistrz świata kategorii średniej.

Nie mylić z: Jack Dempsey.

Nonpareil Jack Dempsey

John Edward Kelly

Pseudonim	The Nonpareil
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1862 Curran
Data i miejsce śmierci	2 listopada 1895 Portland
Obywatelstwo	Irlandia
Wzrost	173 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	średnia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	68
Zwycięstwa	51
Przez nokauty	26
Porażki	4
Remisy	11
Nieodbyte	1

Życiorys

Choć urodził się w Irlandii, większość życia spędził w Stanach Zjednoczonych, dokąd przyjechał jako dziecko^[2]. Jego umiejętności pięściarskie sprawiły, że był nazywany The Nonpareil, czyli niezrównany. Choć był mistrzem wagi średniej, miał wagę boksera kategorii półśredniej^[3].

Pierwszą walkę stoczył w 1883 i był niepokonany do 1887, gdy przegrał z Billym Bakerem, choć niektórzy historycy boksu uważają, że była to walka no decision^[1]. Zwycięska walka Dempseya z Jackiem Fogartym z 2 lutego 1886 jest uznawana za pierwszy pojedynek o amerykańską wersję tytułu mistrza świata w kategorii średniej^[4]. 14 marca tego roku Dempsey pokonał przez techniczny nokaut w 13. rundzie George’a LaBlanche’a^[5]. W kolejnym pojedynku o tytuł mistrza świata wygrał 12 grudnia 1887 z Johnem Reaganem przez techniczny nokaut w 45. rundzie^[6].

27 sierpnia 1889 w San Francisco Dempsey doznał pierwszej porażki (nie licząc przegranej z Bakerem). George LaBlanche znokautował go w 13. rundzie, zadając tzw. pivot blow, czyli cios zewnętrzną stroną rękawicy, który następnie został zakazany^[3][7]. Nie jest jasne, czy była to walka o mistrzostwo świata, ponieważ LaBlanche ważył powyżej limitu 154 funtów^[8]. Dempsey mimo porażki nadal uznawany był za mistrza świata. Pokonał następnie Billa McCarthy’ego 18 lutego 1890 przez techniczny nokaut w 28. rundzie^[9].

Fitzsimmons nokautuje Dempseya.

Dempsey stracił tytuł mistrza świata 14 stycznia 1891 w Nowym Orleanie, gdy Bob Fitzsimmons znokautował go w 13. rundzie. Dempsey był wówczas osłabiony gruźlicą i wielokrotnie padał na deski po ciosach Fitzsimmonsa, który miał prosić sędziego, by ten przerwał nierówną walkę, ponieważ Dempsey odmawiał poddania się^[3][10]. Potem Dempsey stoczył po jednej walce w 1893 i 1894, a 18 stycznia 1895 w Nowym Jorku przegrał przez techniczny nokaut w 3. rundzie z mistrzem świata w wadze półśredniej Tommym Ryanem^[3][11]. Był już wówczas poważnie chory. Zmarł w listopadzie tego roku na gruźlicę.

Jack Dempsey, zawodowy mistrz świata w kategorii ciężkiej w latach 1919-1926 przybrał swój przydomek ringowy od Jacka „The Nonpareil” Dempseya.

Nonpareil Dempsey został wybrany w 1992 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy^[2].