Numerus nullus

Numerus nullus (łac. dosł. „liczba żadna”) – pojęcie oznaczające odmowę przyjęcia lub całkowite wykluczenie określonej grupy osób z dostępu do studiów, stowarzyszeń itp.

Wykluczenie Żydów w III Rzeszy (ustawy norymberskie)

Historia

W okresie międzywojennym zasada numerus nullus była wykorzystywane jako rozszerzona forma praktyki dyskryminacyjnej znanej jako numerus clausus, wobec mniejszości etnicznych, głównie Żydów w Europie.

W przedwojennej Polsce „numerus nullus” istniał jako postulat polityczny o charakterze antysemickim, organizacji studenckich, takich jak Młodzież Wszechpolska i innych organizacji oraz korporacji zawodowych^[1]. Ostatecznie jednak zasada „numerus nullus” nie została nigdy powszechnie wprowadzona na uczelniach w Polsce, a obowiązywała zasada numerus clausus, która odzwierciedlała liczbę studentów żydowskich równą procentowi ludności żydowskiej w Polsce, szacowaną na około 10%^[1][2][3].

Na Węgrzech Żydzi zostali praktycznie wykluczeni z wszelkich zawodów handlowych, ekonomicznych i intelektualnych podczas II wojny światowej^[4][5]. Podobne ograniczenia dotyczyły również nazistowskich Niemiec, de facto wprowadzone przez ustawy norymberskie.

Zobacz też

Zobacz hasło numerus nullus w Wikisłowniku

• getto ławkowe