P31

P31 – okręt patrolowy sił zbrojnych Malty wschodnioniemieckiego projektu 89.1 (typu Kondor I), służący poprzednio w Ludowej Marynarce NRD pod nazwą Pasewalk. Wszedł do służby w NRD w 1969 roku jako trałowiec, następnie służył jako patrolowiec pogranicza. Po zjednoczeniu Niemiec, w 1992 został sprzedany na Maltę. Po przemianowaniu na P31 był używany jako okręt patrolowy. Po wycofaniu ze służby w 2009 okręt został zatopiony u brzegów wyspy Comino jako sztuczna rafa i miejsce nurkowe.

P31

Okręt patrolowy P31 w Hay Wharf we Florianie
Klasa	trałowiec / patrolowiec
Projekt	89.1
Oznaczenie NATO	Kondor I
Historia
Stocznia	Peenewerft w Wolgast
Położenie stępki	12 grudnia 1968
Wodowanie	18 czerwca 1969
Volksmarine
Nazwa	Pasewalk
Wejście do służby	18 października 1969
Wycofanie ze służby	1990
Siły Zbrojne Malty
Nazwa	P31
Wejście do służby	1 lipca 1992
Wycofanie ze służby	2004
Los okrętu	zatopiony 25 sierpnia 2009 jako sztuczna rafa dla nurków
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	361 ton
Długość	51,98 m
Szerokość	7,12 m
Zanurzenie	2,3 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne 40 DM
Prędkość	20 węzłów (37 km/h)
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 12 węzłów
Uzbrojenie
początkowe: • 2 działka plot. 25 mm 2M-3M (1×II) na Malcie: • 4 km 14,5 mm ZPU-4 (1×IV)
Załoga	18–25

Budowa

Okręt należał do pierwszej serii wschodnioniemieckich trałowców projektu 89.1, oznaczonego przez NATO jako typ Kondor I, zaprojektowanego i zbudowanego w NRD^[1]. Zbudowano go w stoczni Peenewerft w Wolgast, pod numerem 89.118^[1]. Rozpoczęcie budowy nastąpiło 6 grudnia 1968 roku. Okręt został zwodowany 18 czerwca 1969 i oddany do służby 18 października tego samego roku. Był ósmym okrętem tego typu, który został zbudowany w stoczni i został nazwany „Pasewalk” po miejscowości o tej samej nazwie w Landkreis Vorpommern-Greifswald^[2].

Skrócony opis

Osobny artykuł: trałowce projektu 89.

Okręt miał wyporność standardową 329 ts, zaś pełną 361 ts, jego długość całkowita wynosiła 52 m, szerokość całkowita 7,1 m zaś zanurzenie 2,3 m. Napęd jednostki stanowiły dwa silniki Diesla 40 DM o mocy 2942 kW. Prędkość maksymalna wynosiła 20 węzłów, zasięg około 3000 mil morskich przy prędkości 12 węzłów^[3].

Załoga początkowo obejmowała 24 osoby, później w służbie NRD jako patrolowiec 18 osób, a w służbie Malty liczyła 25 osób (w tym 2 oficerów)^[4][5].

Uzbrojenie w służbie niemieckiej stanowiło jedno podwójnie sprzężone działko przeciwlotnicze kalibru 25 mm 2M-3M w odkrytej wieży na pokładzie dziobowym^[4]. W drugiej połowie lat 80. okręt mógł otrzymać czteroprowadnicową wyrzutnię Fasta-4M lub FAM-4 dla samonaprowadzających się pocisków przeciwlotniczych obrony bezpośredniej Strzała-2M^[6]. Na Maltę okręt został sprzedany bez uzbrojenia, po czym zamontowano w 1999 roku poczwórnie sprzężony karabin maszynowy kalibru 14,5 mm ZPU-4^[5].

Wyposażenie stanowiła stacja hydrolokacyjna KLA-58m i radar nawigacyjny TSR 333^[4]. Początkowo okręt miał także zestaw trałów produkcji NRD i ZSRR: kontaktowe MSG-1 lub SDG/RL, elektromagnetyczne KFRG/RL lub HFG-13m lub HFG-24m oraz akustyczny AT-2^[6]. Przed sprzedażą na Maltę stację hydrolokacyjną zdemontowano, natomiast okręt otrzymał radar nawigacyjny produkcji zachodniej Racal(inne języki) Bridgemaster 250/360^[5].

Przebieg służby

Trałowiec „Pasewalk” wszedł do służby Volksmarine 18 października 1969 roku i został przydzielony do 5 Dywizjonu Trałowców (5. MSRA) 1 Flotylli w Peenemünde, a od 1971 roku do 3 Dywizjonu Trałowców tej flotylli^[7]. Już między 1971 a 1973 rokiem, po wejściu do służby nowszych okrętów, został przeniesiony do 2 Dywizjonu Okrętów Pogranicza (2. GSA – Grenzschiffabteilung) 6 Brygady Granicznej Wybrzeża (6. GBK – Grenzbrigade Küste)^[4]. Służył jako patrolowiec pogranicza, a sprzęt przeciwminowy po pewnym czasie zdemontowano, zmniejszając załogę do 18 ludzi^[4]. Nosił numer burtowy 354, od 1970-71 roku: 334, a od 1975: G 423 (druga cyfra wskazywała numer dywizjonu)^[7].

Po zjednoczeniu Niemiec on i inne okręty typu Kondor I uznano za zbyt przestarzałe, aby włączyć je do niemieckiej marynarki wojennej, więc został wycofany ze służby w 1990, i usunięto z niego uzbrojenie^[3].

Nieuzbrojony trałowiec, wraz ze swoim bliźniaczym okrętem „Ueckermünde” został następnie w dniu 1 lipca 1992 zakupiony przez Maltę; otrzymały one numery taktyczne odpowiednio P31 i P30. P31 stał się okrętem patrolowym w ramach dowództwa operacji morskich Morskiego Dywizjonu Sił Zbrojnych Malty. Trzeci bliźniaczy okręt, „Boltenhagen”, został zakupiony w 1997 i otrzymał numer taktyczny P29. Ponieważ dawne trałowce zostały zakupione nieuzbrojone, AFM zamontowały na nich poczwórne karabiny maszynowe kalibru 14,5 mm ZPU-4^[5].

P31 był wykorzystywany do zabezpieczania wybrzeża Malty przed przemytem oraz do operacji kontroli granicznej. Szczególnym wydarzeniem było uratowanie w 2002 ponad 250 nielegalnych imigrantów z ich 20-metrowej łodzi, która tonęła 71 km na południe od Malty podczas wiatru o sile 6 B^[2][8].

P31 został wycofany ze służby w 2004 roku i został zakupiony przez Maltański Urząd Turystyki. Po oczyszczeniu jednostka została 25 sierpnia 2009 zatopiona w pobliżu maltańskiej wyspy Comino. Spoczywa na głębokości 18 metrów, służąc jako miejsce do nurkowania i sztuczna rafa^[2][9].

Wrak

Wrak leży teraz na głębokości około 19 metrów na czystym białym piasku, zaś pobliskie pola trawy morskiej Posidonia oceanica dają dużą szansę na osiedlenie się na wraku fauny morskiej^[2][9].

Zobacz też

• P29 – bliźniaczy okręt patrolowy również zatopiony w celach nurkowych